De stem van een roepende in de woestijn?

Ik ben student op het Instituut voor de Opleiding van Leraren . Ik zit met bepaalde vraagstukken. Mijn jaarlijks inschrijfgeld alleen bedraagt SRD 550,  exclusief boeken en stencils. Wanneer ik gebruik wil maken van sanitair op dit complex dien ik SRD 0.50 per keer te betalen En alsof dat niet genoeg is, moeten de studenten elke keer weer naar lokalen lopen zoeken waar zij colleges kunnen volgen. Steeds vraag ik mezelf heel geërgerd af wat er allemaal gebeurt met de inschrijfgelden, als er zo een tekort is aan lokalen. Wordt dit tekort niet van tevoren voorzien door de leiding? Een leuke en veel gebezigde gezegde luidt: ‘de jeugd van vandaag is de toekomst van morgen’. Waarom worden wij hbo’ers dan steeds in het denkpatroon overgeslagen, terwijl wij juist de eersten zijn die ‘die toekomst’ moeten uitmaken. Aan alle niveaus wordt er aandacht besteed,  waarom dan aan de hbo’ers niet? Zelfs schoolvervoer ’s avonds is twijfelachtig. Zoveel wordt er geïnvesteerd in de huidige nieuwe vorm van naschoolse opvang. Waarom wordt er dan niet definitief een besluit genomen over schoolvervoer voor de studenten van de avondopleiding? Volgt u maar dagelijks de krantenadvertenties en de sollicitatieoproepen: ‘HBO denk- en kennisniveau’,  de maatschappij vraagt naar hbo’ers, maar wordt er wel echt in hen geïnvesteerd? Ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben, maar iemand moet er zijn die dit probleem naar voren brengt in de hoop dat er toch wel ergens een luisterend oor naar is. Ik besef ook wel dat u als lezer van dit stuk misschien niet degene bent aan wie ik dit moet vertellen. Maar als een hardwerkende Surinamer die zich bekommert om de toekomst van zichzelf en de kinderen, vind ik toch wel dat ik als ‘de toekomst van morgen’ wel mijn mening naar voren mag brengen. Uiteraard in de hoop dat het ergens toch wel tot de beleidsmakers zal doordringen en dat er een oplossing komt voor de aangehaalde problemen.
 Lachman Shaya

error: Kopiëren mag niet!