Ik had het de vorige keer over het ontbreken van het wij-gevoel. Daardoor is nationbuilding een onmogelijke opgave. Toen barstte de bom bij de SAB en dat is geen fabrikant van goede Surinaamse alcoholhoudende producten. Ik heb het over de clowns die leiding geven aan de Surinaamse Atletiekbond. Voordat we naar de casus gaan, wil ik toch het parlement der republiek met name de voorzitter van lands praathuis vragen om deze nationale schande op de agenda te plaatsen. Deze gasten, de zogenaamde twee besturen, die leiding moeten geven aan een orgaan, zijn een weerspiegeling van hoe arrogant wij niet zijn. Hun drang om voorzitter te spelen en in een bestuur te zitten, waarschijnlijk is het een statussymbool in dit land, heeft ons een blauwtje opgeleverd te Bermuda. Het zijn deze gasten die zich als nationalisten profileren en het kondre belang voorop stellen. Nu blijkt door een genante en arrogante houding de beloftes in de atletiek het slachtoffer te zijn geworden. Hoe diep kunnen we als samenleving nog zakken. Is er überhaupt nog enige beschaving en tolerantie over in dit dorp. Ik ben benieuwd naar wat Ricardo Panka hierover te zeggen heeft of Melvin Bouva. Jullie zijn verplicht vragen hierover te stellen. Daarvoor betalen we jullie vet.
Laat me voorop stellen dat in deze  zaak het Ministerie van Sport- en Jeugdzaken geen blaam treft. Het zijn de als kleuters kibbelende veteranen Delano Landvreugd en Robby Rijssel. Wat scheelt jullie. Jullie zijn het lachertje, echt waar. Waarom zijn jullie zo machtsgeil. Verdiende die 14-jarige gozer, die knap tweede werd van Zuid-Amerika, het om zo behandeld te worden? Het zal me niet verbazen dat hij de sport de rug toekeert. Stel je eens voor dat deze jongen zich zo geschoffeerd voelt en op het verkeerde pad terechtkomt, zijn jullie dan daarvoor niet verantwoordelijk. Hebben jullie geen slapeloze nachten? Blijkbaar interesseert het jullie niet, want waarschijnlijk hebben jullie die zwarte schapen al op het droge staan! De besturen van Rijssel en Landvreugd claimen elk dat ze het rechtmatige bestuur zijn van de SAB. De ene zegt nog rechtmatiger te zijn dan de andere, het lijkt wel een gevecht van twee mannen om een vrouw. Het is namelijk zo dat sinds 2007 een project is ontwikkeld door de overheid om samen met Cubaanse toptrainers in de uithoeken van dit land naar beloftes te zoeken. We praten over plaatsen als Moengo, Albina, Brokopondo, Wageningen. Men heeft een plan uitgestippeld om de beloftes te identificeren en met ze aan de slag te gaan met de bedoeling hen tot topatleten te maken die internationaal mee kunnen op het strijdtoneel. Om mee te kunnen doen aan dit project moeten de atleten wel aangesloten zijn bij een atletiekvereniging. Om deze jongen uit de districten mee te laten doen aan meetings en of selectiewedstrijden is de AV Marwina opgericht, die dan aangesloten is bij de SAB. Binnen dat project zijn er fondsen beschikbaar om de atleten te ontwikkelen en ook materiaal aan te schaffen. De kern is dus dat een atleet aangesloten moet zijn bij een vereniging om mee te doen aan nationale en internationale meetings.
Het ministerie stond ineens voor een dilemma. In principale dealen ze niet met twee besturen, echter moest het project doorgaan. Het talent moest verder ontwikkeld worden. Het rotzooien is begonnen rond 9 februari toen als een duveltje uit een doos Landvreugd werd gekozen tot voorzitter. In eens waren er twee besturen. Rijssel gaf niet op en Landvreugd was blijkbaar zeer verheugd. Het ministerie zat klem, want on hold zetten van het project zou betekenen absentie van de atleten tijdens nationale en internationale meetings. Wat zou betekenen dat er stagnatie zou optreden en dat het uitgekristalliseerde traject van de Cubanen dat tot eind 2012 loopt niet getoetst zou kunnen worden. Er is een uitnodiging gekomen aan het bestuur Rijssel om selectiemeetings te houden voor de Carifta Games en de Inter Guyanese Spelen. Toen had het bestuur Landvreugd naar zeggen van beleidsmedewerkers van het ministerie nog nieteens een wedstrijdkalender. Dat is opgestuurd na een week, nadat Rijssel dat had gedaan. Soso broeja. Het ministerie heeft haar zegen uitgesproken en meegedaan aan de selectiemeetings van het bestuur Rijssel. Conclusie is simpel als je niet meedoet, kan je Suriname niet vertegenwoordigen. Het miniserie zegt dat een uitnodiging van het bestuur Landvreugd is uitgebleven! Er is een uitnodiging vanuit het ministerie gestuurd naar de twee kemphanen om tot een compromis te geraken, echter hebben in deze de enorme ego’s van deze gasten dat in de weg gestaan. De selectie was toen rond met de atleten van AV Marwina inbegrepen. Er werd ingeschreven voor de Carifta Games. Het miniserie wachtte af, want deze djoegoe djoegoe zou eens ervoor kunnen zorgen dat de inschrijving niet zou worden geaccepteerd. Er kwam een schriftelijke bevestiging van de organisatie van de Carifta Games, dat zij de inschrijving van het bestuur Rijssel had geaccepteerd. Toen heeft het ministerie aangegeven dat de verenigingen van de geselecteerde atleten zelf voor de kosten zouden opdraaien. Dat gold niet voor de atleten van AV Marwina en de twee Cubaanse coaches, daar zij deel uitmaken van een lopend project welk gesubsidieerd wordt.
Trainer Milton Clark kwam vervolgens opdagen met twee atleten en het was voor onder meer het ministerie niet duidelijk op basis waarvan de twee atleten geselecteerd waren. Zij hebben niet meegedaan aan de selectiemeetings en waren dus niet ingeschreven te Bermuda waar de Carifta Games gehouden werden. Die atleten hun namen kwamen niet voor, informatie vanuit het ministerie leert dat men aldaar veel trammelant heeft veroorzaakt. Los van het gênante gedrag dat Surinamers in het buitenland met elkaar aan het ‘vechten’ waren was het des te erger dat de heer Clark zijn atleten mee heeft laten doen in tenues van Tropical Runners. De organisatie heeft de Surinaamse vlag op de dag van de wedstrijden naar beneden gehaald en op het shirt zou Suriname dichtgeplakt worden! Wat een gênant gedoe hè mensen. Die grote belofte Miguel van Assen zou zijn zilveren medaille niet krijgen. Wat zou in die jongen zijn omgegaan. Hij is gewoon de nummer twee van heel Zuid-Amerika. Gelukkig heeft de lieve Letitia Vriesde haar invloed aangewend en Miquel heeft alsnog zijn medaille gekregen. Mijn dank is groot aan onze atletiekhinde Letitia. Er moeten hoe dan ook vragen hierover worden gesteld in het parlement en ik verwacht ook een reactie van de president! De informatie hierboven heb ik grotendeels gekregen door beleidsmedewerkers van het Ministerie van Sport- & Jeugdzaken.
