De indiening van de Amnestiewet door deels jonge initiatiefnemers ervaart Asiskumar Gajadien als jonge parlementariër als heel droevig en pijnlijk. Dit laatste vooral omdat juist de commissie van rapporteurs van de coalitie in haar zienswijze de nadruk erop hebben gelegd dat het verlenen van amnestie een kwestie is van de politiekmaatschappelijke realiteit. Desondanks heeft de commissie nagelaten brede maatschappelijke groeperingen te horen.
Gajadien vindt dat de indiening van de wet gezien kan worden als een overval in de nachtelijke uren. Volgens de politicus zit de president al anderhalf jaar op z’n minst als autoriteit. ‘Hij heeft in het verleden de volledige politieke verantwoordelijkheid van de moorden in december 1982 op zich genomen. Maar desondanks heeft hij op geen enkele wijze initiatieven ondernomen om tot waarheidsvinding te komen of enig berouw jegens de nabestaanden te tonen.’ Gajadien vraagt zich af waarom men nu pas wil komen met een waarheids- en verzoeningscommissie. ‘Hoe geloofwaardig, hoe oprecht zijn de bedoelingen?’
Het assembleelid meent dat met de indiening van de Amnestiewet het beroep van DNA-lid wordt besmeurd. “En dit door een groepje zich noemende Surinamers omwille van puur eigen belang.†Naar zeggen van Gajadien ontketent het wetsvoorstel alleen verdere onrust, immoraliteit en verlies van vertrouwen in de politiek. ‘Het wetsvoorstel zal de oorzaak zijn dat onze moeizaam verkregen democratische rechtsstaat wederom op drijfzand komt te staan’, zegt Gajadien.
Gajadien is ervan overtuigd dat met de aanname van dit wetsvoorstel het overduidelijk zal zijn dat onze democratie en onze rechtsstaat gefaald hebben. Het parlement dient de soevereine wil van het volk tot uiting te brengen. Echter merkt hij dat delen van de coalitie, die deze wet goedgekeurd willen krijgen vanwege o.a. partijdiscipline, door druk vanuit de partijleider of enge groeps- en eigenbelang niet in staat blijken hun innerlijke overtuiging en de volkswil tot uiting te brengen. Per slot van rekening zijn er geen brede consultaties geweest.
Het gebrek aan partijdemocratie (zwakke interne democratie) wreekt zich op de nationale politiek, meent Gajadien. ‘Ik maak mij daarom niet slechts zorgen om deze amnestiekwestie, maar deze wurging gaat nog zwaarder zijn tol eisen in onze fragiele democratie. Bij de amnestiekwestie gaat het wederom niet zo zeer of de samenleving bereid is voor een verzoening of vergeving na spijtbetuiging, maar dat een besluit ten koste van alles en zelfs ten koste van de rechtsstaat doorgedrukt moet worden.’
Het initiatiefvoorstel brengt volgens Gajadien niet alleen het staatshoofd in diskrediet, maar meer nog Suriname. Daarom vraagt hij de initiatiefnemers om de initiatiefwet in te trekken, zo niet het parlement te vragen dit voorstel af te wijzen. In het uiterste geval wil de VHP’er de president vragen het eventueel goedgekeurde wetsontwerp niet te bekrachtigen. ‘De president kan met een eventueel goedgekeurde wijziging van de Amnestiewet misschien een veroordeling in Suriname vertragen, maar door de internationale veroordeling en veroordeling door de samenleving zal het staatshoofd veel meer schade ondervinden. Verder bestaat het gevaar dat als het gaat om de grondrechten, de schendingen van de mensenrechten van december 1982, er een situatie gecreëerd wordt, waarbij er een patstelling ontstaat tussen de rechterlijke macht en de wetgevende c.q. uitvoerende macht. Bovendien zal de druk in de samenleving blijven bestaan als de nabestaanden verder zullen gaan met het zoeken naar gerechtigheid.’
