Rijstboeren in Nickerie geven de strijd niet op (deel 2)

De regering Bouterse/Ameerali zit al 18 maanden aan het politieke roer. De speciale afgezant van het kabinet van de president, de heer Badrisein Sital, heeft al een plan klaar liggen om de rijstsector gezond te maken. Maar men kan pas iets gezond maken als het ziek is. Ik ben bijzonder blij dat het plan al klaar is en integraal wordt uitgevoerd. Een rapport schrijven, is geen kunst. Meestal worden rapporten gekopieerd; maar het grootste probleem is om de middelen ter beschikking hebben. De vorige minister van LVV,  drs.Stanley Raghoebarsingh, heeft alles gedaan, met de mogelijkheden en de middelen die hij als minister ter beschikking had om de rijstsector tot een grotere hoogte te brengen. Wij zijn bijzonder blij als land dat wij geen korrel rijst hoeven te importeren om de 500.000 Surinamers te voeden.
Klein land, kleine speler
Als klein land zijn wij op mondiaal niveau ook een kleine speler als exportland van rijst en rijstproducten. Wij hebben de afgelopen jaren geen noemenswaardige achteruitgang geboekt. De niet ingewijden praten vaker uit de lucht en gooien alles door elkaar. Vooral mensen die in Paramaribo achter een bureau zitten, en nooit een rijstareaal gezien hebben, hebben het hoogste woord.
Beplante arealen 2004-2009

Omschrijving Eenheid 2004 2005 2006 2007 2008 2009
Voorjaar ha 21.583 23.033 21.769 21.521 19.903 26.255
Najaar ha 27.437 22.541 22.463 20.566 23.751 28.237
Totaal ha 49.020 45.563 44.232 42.087 43.654 54.492

Bron: Jaarverslag LVVV( 2009)
Wij zijn klein en wij moeten niet groot doen. De heer Badrisein Sital is heel eerlijk geweest om te stellen dat de rijstboeren de nodige incentives moeten krijgen. Hij stelt nog harder dat de boeren in Amerika een startvoordeel van US$ 320 per ha aan subsidie genieten en in Europa is het zelfs 360 Euro (US$ 460).
De speciale afgezant moet ook begrijpen dat de afgelopen regeringen, vooral na 1973, de rijstsector systematisch benadeeld hebben. Wij kennen nog de periode van de CIS-rijst en de filosofie die achter dit gelegen heeft. Wij kennen nog de rol van de toenmalige minister van Economische Zaken (1973-1977). Wij weten ook waarom de rijstboeren in Wanica (voorheen district Suriname), Para, Commewijne en Saramacca, opgehouden zijn om rijst te produceren. Het was goedkoper om CIS-rijst (Sf 0,18) te kopen, dan zelf te planten. Ik zal niet dieper op dit stukje geschiedenis ingaan. De wonden zullen weer opengemaakt worden en voor velen zal dat erg pijnlijk zijn. Wij kennen nog de periode van Surexco (tijdens de revolutionaire periode) en welke mensen zich verrijkt hebben met de ‘1.80 koers’. De urbane bevolking (stedelijke bevolking), in de meeste Derde Wereldlanden, wil altijd goedkoop voedsel hebben. Zodra de prijs van rijst met enkele dubbeltjes stijgt, dan schreeuwen de mensen in de urbane gebieden van moord en brand.
Regering Bouterse/Ameerali minacht deskundigen
Sedert het aantreden van deze regering zijn vele potentiële Surinamers naar huis gestuurd. In plaats daarvan heeft men mensen binnen gebracht die vaker de kennis en de ervaring niet hebben. Het district Nickerie is het enige district waar er nog rijst geplant wordt. De districten Saramacca en Coronie zijn op papier rijstproducerende districten, maar in de praktijk stellen deze districten niet veel voor als het om de rijstbouw gaat. De mooie bloemlezing of beter gezegd het mooie verhaal van mevrouw Harriette Ramdien  (districtscommissaris van Coronie) had naar mijn mening geen inhoud en was niet onderbouwd met feiten.
Er zit veel potentie in de rijstbouw en wij moeten deze sector zeker uitbreiden. Het plan van uitbreiding van het rijstareaal naar 200.000 ha, welke door Bouterse gepropageerd is als MC-leider, moet serieus onderzocht worden. De wereldbevolking groeit en deze mensen moeten gevoed worden. Wij hebben vruchtbare molesonkleien en voldoende zoetwater om aan natte rijstbouw te doen. Wij zijn en wij zullen ook de komende jaren nog een kleine speler in de rijstbouw blijven.
Ter illustratie geef ik een overzicht van enkele landen die rijst verbouwen voor hun eigen bevolking en ook de wereldmarkt van rijst voorzien.
Rijstproductie in 2006 van enkele landen:

Land Productie/ton Land Productie/ton
China 184.400.000 Filipijnen 15.327.000
India 136.500.000 Bangladesh 43.729.000
Indonesië 54.400.000 Thailand 29.269.000
Vietnam 35.827.000 Japan 10.695.000

 
Als wij kijken naar de productie van deze landen, dan kunnen wij Suriname verwaarlozen. Maar wij leveren op bescheiden schaal een bijdrage aan de Surinaamse economie. Het initiatief van de president om een speciale afgezant te belasten om de rijstsector aan te pakken is geen slecht idee. Wij moeten uiteraard de ontwikkelingen op de voet blijven volgen.
De droge padi-productie ( 2004-2009)

Padi-productie Eenheid 2004 2005 2006 2007 2008 2009
Voorjaar ton 67.710 79.149 89.579 90.322 83.980 110.560
Najaar ton 106.780 84.806 93.080 88.690 98.897 118.810
Totaal Ton 174.490 163.955 182.659 179.012 182.877 229.370

Bron: Jaarverslag LVV( 2009)
Deze cijfers geven een goed beeld van wat wij de afgelopen jaren geproduceerd hebben.
Wordt vervolgd
Hardeo Ramadhin

Geef een reactie

error: Kopiëren mag niet!