“Die specialist die mijn man heeft behandeld, is geen dokter, maar een beul.” Zo verklaarde S.K.. Haar man is in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) behandeld voor een liesbreuk. De man van S.K. was voor een operatie door zijn huisarts verwezen naar de specialist. De patiënt is op 22 september opgenomen en op 23 september geopereerd. Het was de bedoeling dat de 70-jarige man aan zijn onderlichaam verdoofd zou worden, maar daar was volgens de echtgenote geen sprake van. “De pijn was ondraaglijk tijdens de operatie. Toen mijn man begon te schreeuwen vanwege de pijn hielden twee zusters zijn beide benen vast en iemand anders zijn beide armen. Alsof dat niet genoeg was hebben ze een prop in mijn man zijn mond gestopt om het schreeuwen te dempen.” SK zegt nu pas dit alles kenbaar te maken, omdat haar man dit niet gelijk aan haar heeft verteld. Pas nadat een vriend op bezoek was gekomen en zijn eigen slechte ervaring over een operatie had verteld, waarbij hij vanwege de pijn zelfs het bewustzijn had verloren, heeft S.K. besloten zijn ervaringen te vertellen aan zijn vrouw. De echtgenote is van mening dat de behandelende arts een psychiater nodig heeft.
De AZP-directeur Antoine Brahim geconfronteerd met het gebeurde, gaf aan niet te kunnen reageren op patiënten-informatie. “Indien er klachten zijn met betrekking tot de dienstverlening, het personeel of de specialisten is men vrij deze te deponeren bij het ombudsbureau, dat duidelijke richtlijnen geeft. Los daarvan kan men altijd contact opnemen met de directie. We hebben ook een nieuwe afdeling Patiëntenservice. Dat zijn mensen, te herkennen aan hun groene poloshirts, die men reeds op de bewuste dag dat men ontevreden is, daarvan op de hoogte kan stellen. Men hoeft dus niet speciaal naar het ombudsbureau.” Brahim zegt dat elke klacht serieus genomen wordt. “Juist doordat we klachten krijgen, worden we bewust gemaakt van wat er niet goed is.”
Nadat een klacht is ingediend volgt een onderzoek waarna er weer contact opgenomen wordt met de patiënt of de familie. De familie of patiënt wordt daarna aangehoord. “Meestal zijn we al globaal op de hoogte van hetgeen is gebeurd. Het is echter zo dat er nader onderzoek gedaan moet worden. Er is een veiligheidscommissie die de klachten noteert en vanuit de procedures die gangbaar zijn worden er maatregelen getroffen om herhaling te voorkomen. Gaat het om een geval dat zich wederom voordoet, zal daarna met een ander bril gekeken worden.” De directeur gaf wel aan dat de klant wel tijdig zijn klachten moet doorgeven anders kunnen deze niet gecorrigeerd worden. Veelal twijfelen de mensen om iets te zeggen uit angst door het personeel of specialist ‘gepest’ te worden. “Indien er niets gezegd wordt kan er eveneens niets gedaan worden als het ziekenhuis die feedback niet krijgt”, aldus Brahim.
S.K. zegt dat het nu beter gaat met haar man. Echter vindt zij dat de specialist zijn manier van opereren moet veranderen. “Men heeft een eed afgelegd. Een operatie behoort pijnloos te geschieden.” Deze dame zegt zolang ze leeft deze specialist nooit te zullen vergeven voor de pijn die hij haar man heeft aangedaan. Zij hoopt toch wel dat de directie ongeacht of de klacht wel of niet tijdig is doorgegeven, alsnog een diepgaand onderzoek instelt omtrent het gebeurde.
