We hebben gemerkt dat het ontheffen van bepaalde functionarissen die door bepaalde politieke partijen worden ondersteund, iets gemakkelijker gaan binnen de huidige regering. Het was niet verwacht, maar de directeur van LVV is al ontheven uit zijn functie. Het was niet verwacht, omdat er veel gebeurt zonder dat er maatregelen worden getroffen. De directeur zijn geloofwaardigheid was zwaar in het geding door de brief die hij gericht had aan een bedrijf waarin hij 16 visvergunningen had beloofd aan het bedrijf, dat uiteindelijk blijkt Chinese connecties te hebben. Aan de vorige LVV-minister zijn in DNA kritische vragen gesteld, die hij uiteindelijk niet in staat was te beantwoorden. Hij zei dat hij geen namen in DNA zou noemen. Hij insinueerde ook dat hij door DNA-leden onder druk zou zijn gezet om bepaalde visvergunningen wel of niet te geven. Het is algemeen bekend dat uitgegeven visvergunningen doorverkocht worden aan Guyanezen. De boten en de bemanning zijn dan van Guyanese ondernemers. Deze ondernemers rekruteren vissers en verschaffen hun een boot met bevoorrading. Dit moeten ze terugbetalen als ze aan land zijn. Dit gebeurt met de opbrengsten van vis. Een vergunning zou meerdere keren worden gebruikt. Het zou in de Surinaamse wateren krioelen van de legale en de illegale vissersboten. Er zijn geen autoriteiten die het visbestand in de Surinaamse wateren volgt. De enige maatregel die bekend is om het ecosysteem te behoeden van ondergang, zijn speciale visnetten die o.a. door de USA en de EU zijn vereist om schildpadden te laten ontsnappen. Van Surinaamse zijde zijn geen maatregelen op eigen initiatief bekend. De LVV-directeur is de laan uit gestuurd, maar aan de andere kant gaat de LVV-minister niet in op ultimatums die gesteld zijn door de visserijsector. Er is een soort platform ingesteld door de minister van LVV om met de sector te praten met betrekking tot de ontwikkelingen, problemen en maatregelen in de sector, maar over de visvergunningen aan Chinese vistrawlers wordt er niet gesproken. Door de visserijsector, waarin een aantal organisaties zit, hebben al twee ultimatums gegeven aan de minister. Ze eisen inzage in onderzoeksrapporten en besluiten van de minister. We weten niet in hoeverre LVV informatie over de bijzonderheden van de Chinese schepen aan derden mag verstrekken. In beginsel zou wanneer er sprake zou zijn van een wet openbaarheid van bestuur, inzage in de rapporten kunnen worden afgedwongen. Soms zijn er non-diclosure agreements waaraan overheden gebonden zijn. Non-disclosure betekent dat bepaalde informatie over bezittingen en processen van het bedrijf, niet openbaar worden gemaakt. Met of zonder wet openbaarheid van bestuur, zijn goede regeringen verplicht om transparant bestuur te voeren. In principe behoort binnen het bestuur niets geheim te zijn, met uitzondering van enkele categorieën informatie. Tenminste kunnen gecensureerde rapporten wel ter inzage worden gelegd. Besluiten van de minister kan de sector zeker claimen. We zien dat we op het punt staan om een tweede ultimatumverstrijking mee te maken. De sector zou een rechtszaak aanhangig kunnen maken om de inzage in de stukken af te dwingen. De minister had er goed aan gedaan om alsnog in dialoog te treden met de cruciale sector. De vraag rijst waarom de minister dat niet zou willen? Heeft hij wat te verbergen? Intussen zien we dat op LVV er een vervanging van de directeur heeft plaatsgevonden. De directeur die in de fout is gegaan en thuis is gezet, heeft een landbouwstudie gedaan op de universiteit in Suriname, maar heeft zich meer geprofileerd als een politicus en niet als een deskundige. Nu wordt een jurist in zijn plaats gezet die niet bekend is van enige prestaties of wapenfeiten op het ministerie. Het is waarschijnlijk de juiste persoon die door de minister en anderen kan worden gedirigeerd. En zo blijft het belangrijke ministerie voortsukkelen onder slecht bestuur. De zwakke ondernemerscultuur bij Surinaamse agrariërs (niet de buitenlandse agrarische ondernemers) is te wijten aan het slechte beleid dat tientallen jaren achter elkaar is gevoerd op LVV. De visserij is nagenoeg compleet in handen van buitenlanders. Er zijn heel veel Surinaamse landbouwers, maar een slechts een handjevol onder hen zijn echte moderne ondernemers. De rest is eens door een minister aangeduid als bermboeren. Dat zijn boeren die graag in een slachtofferrol zitten en de hand ophouden. LVV heeft de cultuur change in deze sector niet kunnen bewerkstelligen. De Surinaamse gemiddelde landbouwer loopt teveel met modder aan zijn lichaam rond, hij streeft niet naar modern landbouw op dezelfde Surinaamse grond. Ook de veeteeltsector is enorm door LVV verwaarloosd, door decennialange verwaarlozing. Het ministerie heeft vegetariërs gekend als minister die principieel bezwaar hadden tegen het slachten van dieren. Hoe rijmt dat met veeteelt en visserij? Door het toestaan van zwakke bestuurders, laat de regering mismanagement voortduren. Gedurende alle politieke periodes is de verwaarlozing zichtbaar geweest. Ondertussen is gerapporteerd dat er weer een poging is ondernomen door piraten om vissers te beroven. De haarden zijn bekend, maar de politie pakt de zaak met fluwelen handschoenen aan.
