Assembleelid Krishna Mathoera vraagt zich af hoeveel waarde ze moet hechten aan de zaken, die gezegd zijn op de persconferentie van de president op zondag. ‘Bij de belangrijke besluiten van de afgelopen 10 weken, zoals verhoging brandstofprijs, verhoging stroom en water, verhoging kasreserve, de Suralcokwestie en de devaluatie, blijkt dat de regering geen of onvoldoende afstemming heeft gehad met belangrijke stakeholders in die sectoren. De afstemming komt steeds achteraf. Ook worden woorden gezegd om ze dan te verdraaien en dan weer te ontkennen.’ Een ander voorbeeld welke ze aanhaalt, is dat van de devaluatie. Bij de introductie van de Union Pay International (UPI) digitale betaalkaart op 29 oktober 2014 werd door de governor het volgende gezegd: ‘De directeur (‘governor’) van de Centrale Bank van Suriname (CBvS), Gillmore Hoefdraad, stelt onomwonden vast dat er geen sprake is van een op handen zijnde devaluatie van de Surinaamse munt.’ Hij benadrukt dat er diverse mythes worden verteld over containers met geld die het land binnenkomen om overheidsuitgaven monetair te financieren. De bankpresident wijst op het gevaar en de risico’s wanneer politici, met het oog op de verkiezingen, het financieel-monetair beleid als schietschijf gebruiken om fabels de wereld in te helpen. Hoefdraad memoreerde dat hij eerder dit jaar heeft benadrukt dat er geen devaluatie van de Surinaamse munt op komst is. ‘En ik herhaal het vandaag met alle stelligheid nogmaals. De economie is weerbaar en er zijn grote investeringen op komst, de export- en groeivooruitzichten zijn goed, dus is er geen noodzaak daartoe.’ In oktober 2015 heeft minister Hoefdraad wederom gezegd in DNA dat er geen devaluatie zou komen.
‘Nu blijkt dat er wel een devaluatie is doorgevoerd en legt Hoefdraad uit dat het allemaal niet zo erg is en dat ook vorige regeringen dit gedaan hebben. Maar hoeveel waarde moet ik hechten aan deze woorden? Hoeveel geloofwaardigheid straalt het uit? Wordt macht verkregen door het volk gebruikt om het volk te dienen of om eigen ambities te realiseren? De crisis waarin ons land verkeert, vraagt om een krachtige aanpak. We kunnen niet door blijven rommelen met woordspelingen en onwaarheden. Alle expertise moet gebundeld worden en concrete acties moeten worden ondernomen. Nu moeten het nationale gevoel en de drang om te excelleren opkomen. Het gaat niet meer om wie gelijk heeft en wie gelijk zal krijgen. Het gaat om de basisbehoeften garanderen voor vele landgenoten en met daden langzaam stappen zetten om uit deze crisis te geraken. Zolang we zaken blijven goedpraten en ons de ernst van de problemen niet voldoende realiseren, gaat er geen oplossing komen. De aanzet daartoe moet gegeven worden door de regering zelf. We hoeven niet 2 jaren te zitten wachten op de opbrengsten van Newmont. We kunnen bijvoorbeeld maatregelen treffen om het toerisme en de dienstensector te stimuleren. Ook het klein ondernemerschap kan in deze tijden van nood voor velen een redding betekenen, want de mensen willen werken’, aldus Mathoera.
Mathoera zegt dat het volk van Suriname kritischer moeten worden. ‘Personen stellen hun vertrouwen in politici en politici beschamen dat vertrouwen. Zij vindt dat we zaken in het belang van de samenleving moeten ondersteunen en alles wat het persoonlijk belang dient, massaal moeten afwijzen.’
