Afgelopen week stond ik in de tuin toen ik plotseling hoorde roepen: ‘klop klop’ en dat moet kennelijk doorgaan als iemand die ergens op wilde tikken maar de betonnen pilaren van de schutting gaven geen geluid, en dan maar het geluid zelf met de mond produceren. Op zich geen probleem, dus liep ik naar de poort. En ja hoor, er stonden daar twee dames die mij vertelden dat ze een boodschap voor mij hadden. Ik hoopte natuurlijk in een flits dat het een boodschap was van één of andere loterij, maar helaas. Zij waren van de kerk en hun verhaal kwam er op neer dat ik sterk moest geloven en dan zou alles goed gaan. Ik vertelde de dames dat ik een verhaal uit de dagbladen had gehaald die mij al heel lang is bijgebleven. Nieuwsgierig geworden, vroegen zij naar het verhaal en ik vertelde dat een gewonde man dringend bloed nodig had, maar dat het niet mocht vanwege zijn geloof en daardoor is hij juist doodgegaan. Ik vroeg aan de dames of zij dat ook bedoelden met “dan zal alles goed gaan”.
Ik vroeg hen ook hoe God ervoor zou zorgen dat ik hersteld zou worden door het geloof. Zij vertelden mij dat God engeltjes zou sturen. Op mijn vraag hoe die er uit zagen, zeiden de dames bijna in koor: “ze zijn onzichtbaar”. Hierop vroeg ik hen hoe ik dan moest weten of die engeltjes er waren. Dat zou ik niet weten, maar God weet het wel. Ik hoopte dat zij mij een mobiele telefoonnummer van God kon geven, maar helaas….
Sindsdien vraag ik me af wat het doel is van het geloof. Zou het de mensen die te lui zijn om na te denken niet de gelegenheid bieden om een uitweg te vinden? Heel vaak hoor ik mensen zeggen: ‘Ik laat het aan God over’.
Velen hebben het geloof aangenomen van ouders grootouders enz. maar vertikken het om zelf na te denken en juist dat laatste veroorzaakt vele problemen waardoor de engeltjes vele kilometers moeten afleggen en daardoor ook zwaar vermoeid zullen raken. Als we zelf nadenken kunnen we veel leed voorkomen.
Onlangs las ik een artikel omtrent de veel besproken “meet the people” actie. Ik zoek dan gelijk op wat daarbij de boodschap is van de leiders van deze actie, en ik stond perplex. Men is nu de mensen aan het horen om er achter te komen wat er leeft en welke problemen men heeft. In een tv-programma zag ik, als ik mij niet vergis, een oude dame wiens perceel was ondergelopen en de lozing helemaal was dicht geslibd. De vrouw gaf, volgens mij, ook aan dat ze het probleem herhaalde malen had aangekaart, maar helaas zonder resultaat. Ik viel stijl achterover toen de politicus zei: ‘Daarom moet u op mij stemmen’. ‘Want als ik win, zorg ik ervoor dat uw probleem binnen zeer korte tijd wordt opgelost.’ Ik dacht bij mezelf, wat is dit nou! Dus een DNA -lid constateert een vervelende situatie, maar onderneemt geen directe actie. In plaats daarvan stelt hij de oude dame gerust met de belofte dat zij nog even een jaartje geduld moest hebben totdat hij aan de macht zou komen. En nu nog alleen maar hopen voor de oude mevrouw dat deze politicus dan ook echt zou winnen, want anders heeft die mevrouw gewoon pech gehad! En zo komen we echt geen stap verder.
