De voorzitter van de SPA heeft haar functie neergelegd na weer een zwaar mislukte gang naar de stembus. De SPA moet bij zichzelf te rade gaan of het nog bestaansrecht heeft.
De SPA is gelinkt aan de vakcentrale C-47 die weer onderdeel is van Ravaksur. De SPA deed voor het eerst mee aan de verkiezingen in 1987, bij de terugkeer van de democratie in Suriname. De voorzitter en oprichter van de SPA is Fred Derby, die ook een dikke vinger in de pap had in C-47, een van de meest voorname en oudste vakcentrales in Suriname.
Derby was een vakbondsman in hart en nier en hij had een duidelijke ālabourā agenda. Bij de SPA waren goede praters, Derby was er zelf een van, maar wanneer het uitkwam om te doen, dan kon niet worden āgedeliveredā.Ā
Het grootste voorbeeld van lamlendigheid is het minimumloon. De SPA was 10 jaar lang onderdeel van de laatste NF-regeringen onder Venetiaan (2000-2010), maar wat het minimumloon betreft bleef het bij beloftes. In 2010 werd voor de derde keer een belofte gedaan voor het invoeren van het minimumloon en pas dan werd een deadline beloofd aan de kiezers: het zou binnen 6 maanden na aantreden van de regering gebeuren. Die kans kreeg het Nieuw Front niet, want hij verloor de verkiezingen van de NDP.
De SPA heeft als ālabour partyā geen wapenfeiten. Het heeft in principe niets gedaan in concrete zin voor de werkers in Suriname. Wat het wel heeft gedaan, is om sommige zaken op de politieke agenda te houden. We denken dan aan minimumloon en zwangerschapsverlof. Het bleef echter bij gepraat. Op TCT heeft de SPA iets betere resultaten geleverd, bijvoorbeeld als we kijken naar de activiteiten op de haven. De transportsector hebben ze niet structureel vernieuwd of veranderd, ook niet wat betreft toerisme.
SPA heeft ook het ministerie van Milieu onder zich gehad, 10 jaar lang, zonder dat de meest bassale zaken zijn uitgevoerd zoals de milieuwet. Bij de SLM werd het destructief beleid voortgezet. Bij Economische Zaken is de ease of doing business niet aangepakt en werd eenvoudiger zaken doen ook niet structureel aangepakt.
Relatief succesvol was de SPA op het ministerie van Defensie, met het terugbrengen van de militairen naar het kampement met de Wet Rechtspositie Militairen. Maar een ālabour partijā (arbeiderspartij) heeft de belangen van de werknemers op de eerste plek. Daarmee onderscheiden ze zich van andere partijen. Daaruit halen ze hun bestaansrecht en daaruit halen ze ook hun electorale steun. Al bij het leven van de vakbondsleider Fred Derby was de SPA van een arbeiderspartij, verworden tot een partij voor de middenklasse.
De SPA heeft ondanks de verbinding met C-47, steeds de touch met de labour agenda verloren. De SPA en C-47 geloven in het motto: partijpolitiek en vakbondswerk gaan samen, maar intussen hangt die aan heel dun draadje.
We hebben de SPA, nadat ze verdween uit het parlement, steeds minder horen opkomen voor de belangen van de werkende klasse op het politieke niveau. Dat komt omdat het beheer over de ministeries van TCT vooral het karakter van de partij heeft veranderd.
De SPA is geen arbeiderspartij meer, en dat zie je ook duidelijk in het laatste gezamenlijke partijprogramma van de partij die in een combinatie aan de verkiezingen zou meedoen. De SPA is onder het meest recente leiderschap alle touch met de belangen van de arbeiders verloren. Suriname heeft geen arbeiderspartij en de partij die nu een sterke arbeidsagenda heeft, is de NDP. Dat heeft de voorzitter van die partij ook laten blijken door met betrekking tot de toekomstige ministeries heel concreet te verwijzen naar waar het om gaat in belangrijke mate: de rechten van arbeiders en arbeidswetgeving. De NDP-voorzitter gaf aan dat onder de regering van haar partij, terwijl ze op de stoel van de DNA-voorzitter zat, een groot aantal (17) arbeidswetten zijn aangenomen. Dat heeft de SPA bijvoorbeeld niet kunnen bewerkstelligen.
Verschillende personen hebben de laatste periode het belang van arbeidsrechten en arbeudswetten benadrukt, maar dat bewustzijn schijnt wel degelijk ook te bestaan bij de huidige NDP-voorzitter. We horen regelmatig dat er nog arbeiderswetten in de DNA liggen ter behandeling en we denken dat onder deze president die wel behandeld gaan worden. In haar periode als DNA-voorzitter zette ze die wetten wel op de agenda.
In elk geval is het wel pijnlijk om te zien hoe een per definitie ideologische partij, een gouden kans heeft laten liggen om een partij van relevantie te worden. De SPA heeft nagelaten om te linken met alle arbeiderspartijen in de wereld zoals Nederland en het Verenigd Koninkrijk. De SPA is slechts een vlag zonder lading. Het is een lege, overbodige partij, het is verdampt en heeft geen maatschappelijke nut. De SPA-politici staan op een afstand van de partij en zijn vervreemd van de partijwaarden die inmiddels zijn veranderd.
De SPA komt in de geschiedenis voor vanwege Fred Derby, het zal daar blijven, maar het moet nu opgaan in de NPS of in de NDP. De SPA moet haar doelen bijstellen: runnen van een sociaal-cultureel centrum. De SPA moet dan niet als een afkorting worden gebruikt, maar als een naam met een historische lading. De politici gaan dan door in de NDP of de NPS.