Aan de Surinaamse regering is in samenwerking met de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM) het nationaal migratiebeleid aangeboden. Dit is naar wij ons kunnen herinneren voor het eerst dat zo iets is samengesteld. Het migratiebeleid moet aangeven hoe Suriname om moet gaan met het toelaten van vreemdelingen tot Surinaams grondgebied.
(FOTO: Op vrijdag 2 mei heeft minister Albert Ramdin van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking (het Nationaal Migratiebeleidsplan in ontvangst genomen uit handen van JanWillem Wegdam, Programme Coordinator van de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM).)
Maar naast de migratie naar Suriname is er ook de migratie van Surinamers uit Suriname naar andere landen. Onderdeel daarvan is de braindrain waar het geschoold kader naar het buitenland vertrekt.
Twee groepen die wat dit betreft relatief meer naar het buitenland vertrekken zijn de verplegenden en de onderwijzers. Enkele jaren terug is in Suriname geconstateerd dat er sprake is van vergrijzing. Dat betekent dat in verhouding minder mensen belasting betalen en meer mensen pensioen genieten. De vergrijzing kan als onderliggende oorzaak hebben het wegtrekken van de jonge mensen naar het buitenland. Het effect hiervan zal zijn dat er tekorten zullen ontstaan in verschillende beroepen en sectoren. Dit kan soms gepaard gaan met een verhoogde economische activiteit en investeringen in een land. De tekorten worden daardoor groter, maar de economie rekent op de economische activiteiten zodat de belastinginkomsten kunnen worden geincasseerd. Dat betekent dat we middels het migratiebeleid aanwas in de bevolking kunnen aantrekken.
Nu is het zo dat Suriname wel een relaxed land is om in te verblijven, maar het is geen ideaal land om er permanent in te vestigen. Dat blijkt ook uit de nationaliteiten die overwegend zich naturaliseren. Suriname is een klein land met een heel zwak paspoort. Om er ergens te komen is er bijna altijd visum nodig. Om sommige visa te halen moet je voor een korte vakantie zelfs naar een ander land waar wel bepaalde ambassades van de landen voorkomen. Een zo’n voorbeeld is het Verenigd Koninkrijk oftewel Groot-Brittannië. Om een visum aan te vragen en te krijgen moeten Surinamers 2 aparte dagen reizen naar Georgetown, Guyana. Veel vreemdelingen die hier zijn, komen echt uit grote landen met bekendheid in de wereld. Hun paspoorten betekenen wel wat in de wereld, zoals die van de Brazilianen en de Chinezen. Ze komen uit landen die wereldmachten zijn.
Suriname heeft tekorten in de verschillende sectoren. Er wordt heel veel gesproken over de opkomende olie- en gassector. Suriname heeft geen migratiebeleid als zodanig. De grenzen van het land zijn open en bijna iedereen is welkom. Er is ook geen sturing vanuit de overheid om een bepaald type van vreemdelingen aan te trekken voor inzet in de economie. Er is geen sprake van door de staat georganiseerde arbeidsmigratie in Suriname.
We hebben echter behoefte aan arbeiders in sectoren als landbouw en in de medische sector. Thans zien we dat de Amerikaanse regering zich ook gaat bemoeien met wie
de landen naar binnen willen halen om de schrijnende tekorten in de sectoren op te heffen. Bij het migratiebeleid gaat het niet alleen om wie we allemaal vanuit onze behoeften in ons land willen. Het draait soms ook om het toelaten van personen om het belang van die personen. We denken dan aan vluchtelingen en asielzoekers. Deze groepen vallen onder internationale verdragen waaraan wij gebonden zijn.
Immigratie wordt bepaald door push- en pullfactoren. Door economische, politieke en sociale invloeden migreren bepaalde mensen van of naar specifieke landen. Immigranten worden gemotiveerd om hun voormalige land van burgerschap of vaste verblijfplaats te verlaten om verschillende redenen, waaronder: een gebrek aan lokale toegang tot hulpbronnen, een verlangen naar economische welvaart, het vinden of aangaan van betaald werk, het verbeteren van hun levensstandaard, gezinshereniging, pensionering, klimaat- of milieugerelateerde migratie, ballingschap, ontsnapping aan vooroordelen, conflicten of natuurrampen, of simpelweg de wens om hun levenskwaliteit te verbeteren.
Toeristen en andere kortdurende verblijven in een land van bestemming vallen niet onder de definitie van immigratie of migratie; seizoensgebonden arbeidsmigratie valt er echter soms wel onder.
Pushfactoren (of bepalende factoren) verwijzen primair naar het motief om iemands land van herkomst te verlaten (vrijwillig of onvrijwillig). Pullfactoren (of aantrekkingsfactoren) verwijzen naar iemands motivatie achter of de aanmoediging om naar een bepaald land te emigreren.
Bij economische migratie (meestal arbeidsmigratie) komen loonverschillen vaak voor. Als de waarde van de lonen in het nieuwe land de waarde van de lonen in iemands geboorteland overtreft, kan hij of zij ervoor kiezen te migreren, zolang de kosten niet te hoog zijn. Vooral in de 19e eeuw zorgde de economische expansie van de VS voor een toename van de immigrantenstroom, en bijna 15% van de bevolking was in het buitenland geboren, en vormde daarmee een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking.
Het migratiebeleid van Suriname is met veel zorg voorbereid en het heeft niets te maken met politiek. Het nationaal migratiebeleid is samengesteld na alle stakeholders te zijn gehoord. Deze stakeholders zullen dezelfde opvatting hebben over migratie van de verkiezingen van mei 2025.
Het is de komende regering aan te bevelen om na eventuele bijsturing die niet lang moet duren, over te gaan om het migratiebeleid uit te voeren.