Voor Chandrikapersad Santokhi was maandag 29 september geen gewone dag. Toen hij plaatsnam in De Nationale Assemblée (DNA), voelde het alsof de cirkel van zijn politieke loopbaan zich opnieuw sloot. Hij, die ooit minister was, parlementariër en zelfs president van het land, keerde nu terug als “gewoon” volksvertegenwoordiger.
Achter dat besluit gaat meer schuil dan politieke strategie. Voor zijn familie en achterban betekende dit een zware keuze. Velen herinneren zich nog hoe kwetsend en persoonlijk debatten in het parlement kunnen worden. Santokhi’s echtgenote en kinderen weten dat elke aanval op hem ook hen raakt. De druk is groot: elke keer dat zijn naam in de media verschijnt, voelt het thuis mee.
Tegelijkertijd leeft er bij zijn achterban hoop. Zij zien in hem iemand die, met een schat aan kennis en dossiers, eindelijk het niveau van de debatten kan verhogen. Mensen die hem van dichtbij kennen, zeggen dat Santokhi zich bewust is van de offers die dit vraagt. “Hij weet dat hij opnieuw door vuur moet”. zegt een vertrouweling, “maar hij gelooft dat het land baat heeft bij zijn stem.”
Voor Santokhi wordt de DNA niet alleen een strijd van ideeën, maar ook een beproeving van zijn karakter. Het gaat om meer dan politiek. Het gaat om waardigheid, familie en de vraag hoeveel een mens kan dragen onder het felle licht van de macht.