Het is zorgwekkend om te horen dat schoolleiders steeds vaker te maken krijgen met mishandelde kinderen. Dit duidt op een ernstig maatschappelijk probleem dat zich helaas ook in de schoolomgeving manifesteert. Bij navraag blijkt de oorzaak vaak om hele simpele dingen te gaan die geen reden mogen zijn tot zware mishandeling. Dat verneemt de redactie van Dagblad Suriname van schoolleiders.
Ouders of verzorgers zien het zelfs als de normaalste zaak, omdat zij ervan uitgaan dat het hun kind is, dus mogen zij bepalen in hoeverre zij straf toedienen in welke vorm of mate dan ook.
Scholen zijn vaak een van de eerste plekken waar signalen van kindermishandeling zichtbaar worden, omdat kinderen er een groot deel van hun dag doorbrengen en professionals er getraind zijn om op te letten.
Mogelijke redenen waarom dit probleem meer op de voorgrond treedt,zijn onder andere een verhoogd bewustzijn, waarbij er meer aandacht voor kindermishandeling in de media en bij professionals is, wat kan leiden tot een grotere alertheid en meer meldingen.
Tevens zijn schoolleiders en docenten beter getraind in het herkennen van signalen van kindermishandeling, zowel fysiek als emotioneel.
Helaas is het ook zo, dat de daadwerkelijke incidentie van kindermishandeling toeneemt, mogelijk door factoren als economische druk, sociale isolatie of mentale gezondheidsproblemen bij ouders.
Scholen worden steeds vaker gezien als een cruciale plek om kindermishandeling te signaleren en aan te pakken, waardoor de verantwoordelijkheid voor schoolleiders op dit gebied toeneemt.
Deze ontwikkeling legt een grote verantwoordelijkheid bij schoolleiders, waardoor zij ervoor moeten zorgen dat docenten en ander schoolpersoneel goed geschoold moeten zijn in het herkennen van signalen van kindermishandeling en moeten weten hoe te handelen. Er moeten heldere procedures en protocollen komen voor het omgaan met vermoedens van kindermishandeling, inclusief meldcodes en samenwerking met externe instanties.
“De school moet een veilige en vertrouwde omgeving bieden waar kinderen zich durven uit te spreken en hulp durven te vragen“, zegt een verontruste schoolleidster.
“We moeten er naartoe om een goede samenwerking met ouders, jeugdzorg en andere relevante organisaties te hebben voor een effectieve aanpak.”
Het is cruciaal dat schoolleiders en scholen de nodige ondersteuning krijgen om deze complexe en emotioneel zware taak goed uit te voeren. Dit vraagt om adequate training, middelen en een sterk netwerk van hulpverlenende instanties.