Wanneer José Luis Iguarán zijn huis in La Guajira, in het noorden van Colombia, verlaat, wordt hij geconfronteerd met een rij van 10 torenhoge windturbines die zich uitstrekken over het met cactussen bezaaide terrein richting de Caribische Zee.
De inheemse Wayuu-bevolking, waartoe Iguarán behoort, leeft al eeuwenlang op het droge schiereiland. Ze hoeden geiten, verzorgden gewassen, wonnen zout en visten.
Met enkele van de krachtigste winden van Colombia is La Guajira nu het epicentrum geworden van de verschuiving van het land van fossiele brandstoffen naar hernieuwbare energie.
Maar deze groene ambitie stuit op zowel weerstand als bedenkingen van de lokale bevolking, wiens grondgebied diep verbonden is met cultuur, traditie en een sterke band met de natuur.
“Je wordt wakker en plotseling zie je de bomen niet meer. In plaats daarvan zie en hoor je de turbines”, zegt Iguarán, aldus bericht de BBC.
Zijn gemeenschap deelt zijn land nu met Guajira 1, een van de twee operationele windmolenparken van Colombia. Momenteel zijn er nog eens 15 windmolenparken in aanbouw in La Guajira, en er zijn plannen voor tientallen andere.
“’s Nachts verstoort het lawaai van de turbines onze dromen. Voor ons zijn dromen heilig”, voegt Iguarán eraan toe. De Wayuu, die in Colombia met zo’n 380.000 inwoners wonen en zich uitstrekken tot in Venezuela, hebben verschillende tradities en overtuigingen.
