In de recente discussies over het afschaffen van subsidies in Suriname, zou een prangende vraag naar voren gekomen moeten zijn die de aandacht verdient: waarom worden Surinaamse banken al vier jaar lang gesubsidieerd met miljoenen, terwijl de regering overweegt subsidies op elektriciteit af te schaffen voor onderwijzers, gezondheidswerkers, politieagenten en brandweerlieden?
Het International Monetary Fund (IMF) heeft herhaaldelijk benadrukt dat subsidies perverse, ongewenste effecten kunnen hebben en dat het afschaffen ervan een manier kan zijn om het land te zuiveren en tot een beter bestuur te komen. Echter, als we naar de praktijk kijken, roept dit beleid van selectieve subsidiëring van de ene groep (banken) ten koste van de andere (de bevolking) serieuze vragen op over rechtvaardigheid en gelijkheid.
De vraag die we onszelf moeten stellen is waarom de ene partij in de samenleving, namelijk de banken, wel gesubsidieerd wordt en de andere partij, de al verarmde bevolking, niet. Is dit rechtvaardig? Is dit eerlijk?
Sinds de ernst van de financiële crisis die aan het licht kwam met het aantreden van deze regering, voert de Surinaamse regering hogere Open Market Operations (OMO) uit om de banken te ondersteunen, nu ruim 3 jaar. Dit heeft geleid tot aanzienlijke subsidies voor de banksector, terwijl andere sectoren van de samenleving worstelen met stijgende kosten van levensonderhoud en economische onzekerheid. Het bewijs is in de afgelopen jaren geleverd. De ene na de andere Surinaamse bank maakt recordwinsten. Wie betaalt uiteindelijk de rekening hiervoor? Het volk!
Het is begrijpelijk dat de banksector een cruciale rol speelt in de economie, maar het is ook belangrijk om te erkennen dat het volk de ruggengraat vormt van de Surinaamse samenleving. Onderwijzers, gezondheidswerkers, politieagenten en brandweerlieden zijn essentieel voor het welzijn en de veiligheid van ons land, en toch lijken zij degenen te zijn die de zwaarste lasten dragen van economische beleidsmaatregelen opgelegd door IMF via deze zeer onintelligente regering.
Als het afschaffen van subsidies inderdaad noodzakelijk is om Suriname naar een betere toekomst te leiden, dan moet dit op een eerlijke en evenwichtige manier gebeuren. Het kan niet zo zijn dat de ene groep bevoordeeld wordt ten koste van de andere.
Het is tijd voor de regering om verantwoording af te leggen over haar beslissingen en om te luisteren naar de stemmen van het volk. Subsidiebeleid moet gericht zijn op het ondersteunen van degenen die het het hardst nodig hebben, niet alleen degenen die al bevoorrecht zijn.
Laten we streven naar een Suriname waar rechtvaardigheid en gelijkheid voorop staan, waar subsidies worden toegewezen op basis van behoefte en waar het welzijn van alle burgers wordt gewaarborgd.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
