We leven in een tijd met een verhoogde religieuze activiteit in de wereld en ook in Suriname. In Suriname worden alle grote religies op een bijzondere wijze erkend. De religie van de koloniale machthebbers, het christelijk geloof, is op de kalender dominanter te vinden en daarvoor is er een historische verklaring te vinden. Zo zoetjes aan wordt met die koloniale traditie gebroken.
De erkenning van al de religies brengt met zich mee dat politieke partijen traditiegetrouw uitkomen met een boodschap bij de religieuze gedenkdagen. Het is nu bijna een dwangmatige aangelegenheid geworden. De vraag is waarom alle politieke partijen zich gedwongen voelen om steeds met een boodschap te komen. In de eerste plaats is Suriname een seculiere staat. Er is geen officiële religie en de staat en de religie zijn gescheiden. Dit betekent dat de geestelijke leiders en de politieke leiders verschillende personen zijn en dat er geen officiële verantwoording of beïnvloeding is. Politici beweren wel dat ze een bepaalde religie aanhangen en dat is niet in strijd met de seculiere staat. Politieke organisaties in Suriname zijn geen religieuze organisaties. Nu wil iedereen bij een religieus feest mooie woorden richten aan de lezers van mediaberichten. De vraag is hoe oprecht en hoe gemeend en echt deze boodschappen zijn.
We hebben de afgelopen dagen Holi Phagwa en Pasen gehad, twee belangrijke gedenkmomenten van de hindoes en de christenen. Momenteel is ook gaande de vastenmaand Ramadan van de moslims wat zal worden afgesloten op 10 april met Ied-ul-Fitre. De afgelopen dagen zijn tientallen boodschappen gelanceerd en ook op deze dag zullen de politieke partijen dat doen. Voor een groot deel zijn deze boodschappen ongeloofwaardig, op zich alleen al omdat ze van politici komen.
Peilingen van recent in het Caribisch gebied wijzen uit dat Surinaamse politici niet hoog staan aangeschreven als eerlijk. De perceptie is dat ze oneerlijk en corrupt zijn. Daar begint men dan al op gespannen voet te leven met de religie. Als politici over het algemeen corrupt en oneerlijk zijn, hoe kunnen ze dan komen met een religieuze boodschap? Het is algemeen bekend dat oneerlijke en corrupte mensen zich ook bevinden in de kerken. De kerkelijke en religieuze uitstraling is er dan om de wereldse corrupte doelen te bereiken, waaronder het stelen van de rijkdommen van het volk, en goedgelovige mensen voor de gek te houden.
Kijken we naar de boodschappen zelf, dan valt het op dat sommige politieke partijen hun verhaal hebben geschreven met in het achterhoofd de verkiezingen van 2025. Sommigen zijn zelfs zover gegaan om hun situatie en zichzelf te vergelijken met een Goddelijke figuur. Het is dus weer eens bevestigd dat al deze grotendeels valse verklaringen van de politieke partijen, maar een doel hebben en dat is om mensen het hoofd op hol te brengen om stemmen te vergaren.
Politici en kapitalisten hebben de religie altijd misbruikt, zelfs in het huis van God vindt de corruptie plaats. Onder de geestelijken zijn er genoeg die vallen voor de verleidingen van Satan, dus in de rol kruipen van Judas, en zich laten maken tot handlanger van de politiek. De religie is zo door de politiek ook een bron van corruptie, onrechtvaardigheid en oneerlijkheid geworden. We zien dat politici in deze tijden in kerken, mandirs en moskeeën gaan zitten. Ook zien we dat er pakketten worden uitgedeeld. In de heilige boeken worden gelovigen gewaarschuwd voor de valse profeten.
Logischerwijs zijn politici de laatste in de rij van organisaties om verklaringen uit te geven over religieuze aangelegenheden. Het is recent ook gebleken dat veel politieke partijen de diepere betekenis van de religieuze momenten niet begrijpen, omdat er geen referentie is van mensen die dit intens en oprecht ervaren. Naarmate de verkiezingen naderen, zullen politici hun religieuze en heilige masker opzetten en steeds geneigd zijn om naar de kerken, mandirs en moskeeën te trekken. Deze plekken zijn aantrekkelijk om maar één ding: het zijn plekken waar veel mensen samenkomen. En dat is dan gemakkelijk om deze mensen te beïnvloeden, soms met giften, soms ook met beloften voor het uitvoeren van overheidsopdrachten of een baan.
Er zijn religieuze organisaties die zich ver houden van de politiek en de corruptie. Dat is dan ook in de statuten van deze organisaties verboden. Er zijn ook van die organisaties waarvan de voorzitters misbruik maken van hun leden en hun persoonlijke belangen dienen via de politiek. Aan het volk wordt gevraagd om behoorlijk nuchter te zijn met de boodschappen en de aanwezigheid van politici op hoogtijdagen. Ook dienen zij behoorlijk kritisch te zijn op hun kerkelijke leiders en hun verenigingsbestuursleden.
In Suriname wordt historisch veel misbruik gemaakt van het vertrouwen dat gesteld wordt in kerkelijke figuren. We zien zo ook een paar kerkelijke leiders die met een beginsel denken dat ze verschil gaan kunnen uitmaken met hun politieke partij. Deze leiders mogen eerlijk lijken, maar het is duidelijk dat ze niets weten van politiek en landsbestuur. Het volk moet op zijn hoede zijn.
Het is te betreuren dat politici hoogtijdagen misbruiken voor hun eigen politiek gewin en daarbij niet schromen om zich de een ‘Bijbelse’ status toe te kennen. Het beste zou zijn als de politieke partijen, vooral door hun aandeel in wanbestuur en corruptie, zich houden aan politieke boodschappen.
