Ik heb geluisterd naar een interview waarin de heer Brunswijk het heeft over de op handen zijnde reshuffeling. Weer viel het mij op dat deze man denkt dat hij zelf het gezag is en dus nooit het gezag van een ander zal accepteren. Als voorzitter van zijn partij eist en krijgt hij gehoorzaamheid. En diezelfde machohouding probeert hij ook buiten zijn partij te bezigen. De man beseft niet dat dominant gedrag slechts angst zaait en gehoorzaamheid afdwingt maar geen respect oogst. Waar er dwang is, is er geen overwicht. Dictatuur leidt op de duur tot verzet en verzet leidt tot creativiteit. Creativiteit leidt tot vernieuwing en vernieuwing leidt tot groei. Tenslotte wapent groei zich tegen dictatuur.
Als leider van het jungle commando was hij als een vis in het water want daar kon hij zich uitleven met dit dictatoriale gedrag, maar in zijn huidige functie als vp is dit gedrag misplaatst. Het is geen boze opzet, de man hongert naar macht en erkenning en gebruikt zijn vp-functie om zijn honger te stillen. Jammer genoeg is hij totaal onwetend over de etiquette die bij deze functie hoort. Ook leidinggeven gaat hem slecht af. Een goede leider stelt zich nederig op en heeft niet de zucht naar macht en media-aandacht. Een goede leider is de herder die achter zijn kudde blijft lopen; de slimste voorop laat lopen, waarna de rest volgt, zich niet realiserend dat ze al die tijd van achteren uit worden geleid.
Elke parlementariër en ook de vp heeft inbreng in regeringskwesties. Samen praten, samen overleggen, van gedachten wisselen. Elk steentje dat wordt bijgedragen, kan een meerwaarde zijn. De president luistert naar alles en iedereen. Maar wat velen en vooral de vp, vaak vergeten is dat de eindbeslissing bij de president ligt. Hij benoemt en hij reshuffelt. Hij is de hoogste gezagsdrager en zijn beslissing moet worden gerespecteerd. De vp mag in een persoonlijk gesprek of op een vergadering, met onderbouwde argumenten, zijn mening geven maar wat hij beslist niet moet doen, is de indruk wekken dat hij het voor het zeggen heeft. Machogedrag en chantagepolitiek zijn niet de goede ingrediënten voor ontwikkeling en goed samenwerken.
Het volk verwacht, terecht, dat deskundige en fatsoenlijke mensen hen in het parlement vertegenwoordigen. Jammer genoeg moeten er steeds vaker vraagtekens bij de geschiktheid van deze mensen worden geplaatst. Sommigen ontbreekt het aan deskundigheid, anderen aan ervaring en weer anderen aan fatsoen. De mensen die door de partij voor zo’n functie worden voorgedragen, komen zelden met de houding van ‘wat kan ik voor mijn land doen,’ maar eerder met ‘wat kan mijn land mij in de komende vijf jaar aan voordelen opleveren.’ De ondeskundigheid was duidelijk te merken bij de vorige regering. Daarom is er zo vaak gereshuffeld.
De vp zegt dat het gebrek aan geld de oorzaak is waarom mensen niet goed functioneren. Ik denk echter dat het gebrek aan deskundigheid, hier de wortel van het kwaad is. Een project kan zijn goedgekeurd in de DNA, maar de hamvraag is, of de persoon die het project moet uitvoeren wel capabel genoeg is. Men kan niet verwachten dat de minister van Financiën, geld vrijmaakt voor projecten die moeten worden uitgevoerd door mensen die niet deskundig zijn. Dat is weggegooid geld. Deze minister draagt een enorme financiële verantwoordelijkheid. Hij heeft tot nu toe alle aantijgingen aan zijn financieel beleid met cijfers kunnen weerspreken, dus heb ik er het volste vertrouwen in dat hij ook dit keer de aantijgingen van Brunswijk met cijfers te niet zal doen.
Velen zijn zich bewust van hun zwakke punten maar aanvaarden, om wat voor reden dan ook, toch de functie. Ondeskundigheid zal altijd leiden tot slecht werk en dus reshuffeling. Toch is het mogelijk om al doende te leren. Dat kan echter alleen als men de minpunten bij zichzelf erkent en bereid is om eraan te werken. Wat we echter zien, is dat men liever de zwakke plekken ontkent dan erkent dus wordt er ook niet aan een verbetering gewerkt. Mensen die een ander doel hebben dan meewerken aan de ontwikkeling van het land, zullen zich altijd verzetten tegen reshuffeling. Het gevolg is dat de regering zit opgescheept met niet deskundige mensen op belangrijke posten. Het logische gevolg is reshuffeling. Degene die hoort in te grijpen, is de president en dat doet hij dus nu ook. Ego is just a small three letter word, but it can destroy a whole nation.
Het is altijd verstandiger, om de eigen onkunde te erkennen en de tijd te nemen om aan je zwakke punten te werken en dan sterk terug te komen. Hier ligt een belangrijke taak voor elke politieke leider. Ik hoor nog te vaak: “Ik heb me ingezet voor de partij dus verdien ik een toppositie.” Je inzetten voor de partij tijdens de verkiezing, maakt je nog niet capabel voor een topfunctie en mag niet automatisch betekenen dat je recht hebt op een functie in de regering. Om de schade te beperken, kan er beter vanaf het begin deskundigheid worden ingezet. Vraag jezelf in alle eerlijkheid af hoe je door het volk wil worden herinnerd, als integer, fatsoenlijk en deskundig of als een ondeskundige stuntelaar die zijn functie cadeau heeft gekregen via vriendjespolitiek of familierelatie?
“Close the ego doors today, not because of pride, incapacity or arrogance, but simply because they lead you nowhere.”
Josta Vaseur
