Het hedendaagse leven in Suriname

Het reilen en zeilen in Suriname vertoont al geruime tijd weinig dynamiek en houdt onze samenleving haast onveranderd in de greep. Haast dagelijks worden we geconfronteerd met buitensporige vormen van criminaliteit, prijsopdrijving, geluidshinder, overlast, wanbeleid, verkrachtingen, fraude/malversaties, verslechterende financieel – economische omstandigheden, alsook met onnodige en niets opleverende dienstreizen, (ambtelijke) aanstellingen en mutaties; ga zo maar door. Dat het volk het slachtoffer is geworden van het niet nakomen van gedane verkiezingsbeloftes, is in de praktijk wel duidelijk voel- en zichtbaar. Inmiddels behoeft het zeker geen nader betoog, dat het beleid van de vorige regering desastreus is geweest voor land en volk, maar als de huidige president publiekelijk verkondigt, dat de financieel-economische crisis voorbij is, dan is dit niet anders dan een raadsel en frustrerend voor de gemeenschap.

De hobbels

Verandering vergt doorgaans veel tijd, daadkracht, ondersteuning en financiële middelen; we moeten echter geenszins uit het oog verliezen, dat de schuldencrisis met hoge rentepercentages als het zwaard van Damocles boven de regering en de gemeenschap hangt. De steeds verslechterende leefomstandigheden, doen vooral het drugsgebruik, de (jeugd)prostitutie, criminaliteit, het (moreel) verval et cetera schrikbarend toenemen; er is bovendien sprake van onaanvaardbare overlast van hangjongeren, zwervers, dak- en thuislozen, straatrovers, zakkenrollers en ander uitschot. Kortom: het hedendaagse leven in Suriname verslechtert met de dag en is haast onhoudbaar geworden, waarvan het eind nog lang niet in zicht is.

Inmiddels zijn ook het Herstelplan 2020-2022, het IMF-programma en het Meerjaren Ontwikkelingsprogramma 2022-2026 tot stand gekomen, waarmee een redelijk rooskleurig beeld wordt geschetst. Voorwaarde is echter dat de regering, voor succes, op voorhand ertoe overgaat om een realistisch korte termijn actieplan daaruit te destilleren, transparant te presenteren en de uitvoering daarvan op deugdelijke wijze gaat realiseren, teneinde Suriname op het juiste spoor te krijgen.

Niet ver van huis

Gezien de sociaaleconomische situatie waarin ons land thans verkeert, staat de regering uiteraard voor uitermate grote uitdagingen. Suriname hoeft het wiel echter niet opnieuw uit te vinden; er valt immers heel veel te leren van ons buurland, Guyana met een nationale leider en vicepresident die het landsbelang boven alles doen prevaleren, die meerdere Caricom en omliggende landen met rasse schreden voorbij streeft. Een schoolvoorbeeld van het wanbeleid in Suriname zijn de laatste ontwikkelingen op agrarisch gebied. Het is immers diep triest, dat onze minister van LVV, de heer Parmanand Sewdien, letterlijk heeft gefaald wat de schapenteelt met Barbados betreft; door wanbeleid is men uitgeweken naar Guyana. Overigens spreken de huidige acties van de rijstboeren, uit onvrede over de daling van de opkoopprijs van padie, voor zich en makkelijk in voornoemd licht te bezien.

Zwakke schakels

Volgens recente berichten, in de media, is er een reshuffling op komst binnen de regering; er zijn enkele ministers, die met recht als zwakke schakels kunnen worden gekwalificeerd. De president heeft onlangs glashelder zijn misnoegen geuit richting de minister van Economische zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie, betreffende onder meer de gang van zaken bij de prijscontrole en controle op vervallen producten. Aannemelijk is, dat een aantal ministers, zeker de helft, na een degelijke evaluatie de laan uitgestuurd kan worden!

Anders dan wat de burgers hedendaags ervaren, is Suriname echt niet arm, maar ontbreekt het aan de wil om beter en slimmer met elkaar samen te werken; aldus president Santokhi, in zijn Holi boodschap van 18 maart jongstleden. Voor waar, mooie woorden, waarvan de strekking in de praktijk een ander beeld laat zien. De praktijk wijst immers het tegendeel uit; veel gekwalificeerde krachten hebben, op zowel het kabinet van de president als de vicepresident, plaats moeten maken voor partij loyalisten. Een aantal vergevorderde projecten blijkt aan buitenlandse consultants te zijn gegund, zonder objectief aantoonbare nut en noodzaak, waardoor niet valt te ontkomen aan (de schijn van) willekeur en wanbeleid!

Suriname kan zeker een goede toekomst tegemoet gaan, mits er sprake kan zijn van eerlijk en transparant beleid en onze leiders bereid zijn om de nodige offers op te brengen. De samenleving is al gediend, door adequate besparingen en bezuinigingen op zowel (onnodige) dienstreizen als de samenstelling van delegaties en voortvarende wijziging van wetten, betreffende vooral de dubbele salarissen met vele emolumenten, de loskoppeling van ambtelijke salarisverhogingen van de vergoeding van DNA leden en wijziging van de Kieswet.

Het is zeer stuitend te constateren, dat het Surinaamse volk zware offers moet opbrengen en de riemen steeds strakker moet aanbinden, terwijl de machthebbers geen noemenswaardige haast maken om het leed te lenigen en een leefbaar land te realiseren.

Het laatste dat sterft, is hoop!

Roy Harpal

error: Kopiëren mag niet!