Op de herdenkingsdag van de 75e geboortedag van de heer Harrypersad Boedjawan, 29 september, verschijnt bij uitgeverij HB-Foundation het boek ‘Een beschrijving van de Surinaamse zangvogelcultuur. 1908 – 2018. – Ruim 110 jaar cultuur en 55 jaar sportgebeuren -van de hand van Roekmienie Sewradj-Debipersad.
Met de presentatie van dit boek gaat een lang gekoesterde wens van wijlen de heer Boedjawan in vervulling. Dit boek is een geschenk van hem aan de Surinaamse Zangvogel Bond en aan de gemeenschap. Het is ten behoeve van de bescherming en het behoud van het goede. Bij zijn verscheiden ging zijn grootste dank uit naar wijlen de heer Soenderpersad Hanoeman die als projectmanager de productie van dit boek vrijblijvend en onbaatzuchtig heeft ondersteund met de intentie dat inzet en strijd voor het goede nooit en te nimmer verloren gaan.
Suriname is het land van de zangvogels.
Bijna iedere Surinamer is opgevoed en opgegroeid met vogels. De zangvogelsport is één van de eerste en oudste nationale sporten in ons land en is een uiting van eenheid in onze multi-etnische samenleving. Reeds langer dan 100 jaar wordt ons straatbeeld gekenmerkt door vogelliefhebbers, die wandelen met hun vogel.
De verschillende aspecten rondom deze sport zijn in Suriname ontstaan en er kan gesteld worden dat de zangvogelcultuur authentiek Surinaams is. Het maakt deel uit van ons immaterieel cultureel erfgoed en dient als zodanig bewaard, beschermd en gekoesterd te worden.
De geschiedenis van de zangvogelcultuur in Suriname was tot nog toe niet systematisch onderzocht en beschreven en een publicatie die specifiek handelt over de historie hiervan is niet eerder verschenen. Dit boek is een studie naar het ontstaan en de ontwikkeling van de zangvogelcultuur in ons land. Hierbij is onder andere gebruikgemaakt van geschreven berichten, publicaties en beeldmateriaal vanaf 1667 en Surinaamse kranten vanaf 1897. Bovenal zijn de cultuurdragers zelf aan het woord. Dit bood een unieke kans om de geschiedenis vast te leggen vanuit een Surinaams perspectief.
Het vangen en kooien van zangvogels is naar alle waarschijnlijkheid na de afschaffing van de slavernij begonnen. Zangvogelwedstrijden vinden vanaf juni 1963 vroeg op de zondagochtend plaats op het Onafhankelijkheidsplein voor het presidentiële paleis in Paramaribo. Daarnaast worden er ook wedstrijden op andere locaties in Paramaribo en in andere districten gehouden. De oprichting van de Surinaamse Zangvogelbond vond plaats op 17 oktober 1963.
De speciale technieken om de vogels voor te bereiden op wedstrijden, de modellen en maten van de vogelkooien, de specifieke manier waarop de competities worden gehouden en de regelgeving hiertoe zijn in Suriname ontwikkeld. Het wedstrijdreglement is authentiek, dat wil zeggen dat het wedstijdreglement dat wij in Suriname kennen hier is gedefinieerd en geformuleerd, zo ook het vakjargon.
Het beschermen van de cultuur en van onze natuur moet nadrukkelijk gaan leven onder onze toekomstige burgers. Het voorkomen van de vogels in de wilde natuur verslechterd echter letterlijk op dag basis. Dit is alarmerend.
Het sociale aspect van deze cultuur was van oudsher bijzonder binnen de zangvogelcultuur.
Vogelhouders hadden vaak een diepe verbondenheid met elkaar. De saamhorigheid tussen sporters onderling was groot en de vriendschappelijkheid was heel hecht. Het was een immateriële band van solidariteit, vertrouwen en respect tussen kwekers onderling. De jongeren leerden de wedstrijd technieken van de ouderen.
In de 21e eeuw is deze sociale band aan het verwateren door materiële belangen. Dat de vroegere stijl van kennisoverdracht blijft voortbestaan is onwaarschijnlijk. Geluidstechnologie als elektronische hulpmiddel heeft reeds haar intrede gedaan.
