Politiek en Integriteit (deel 2) 

Een open brief aan de politici, die meedingen naar een zetel in de Nationale Assemblee

De stoelendans of beter gezegd de “zeteldans” heeft al een aanvang genomen op weg naar de naar de algemene, vrije en geheime verkiezingen op 25 mei aanstaande. 

Naarmate de dag der stemming nadert zullen alle registers worden opengetrokken om het vertrouwen van de kiezers te winnen. Het is daarom nuttig om te weten hoe de kiezers denken en vooral wat ze van een volksvertegenwoordiger verwachten. Politici die zich in de politieke arena zullen begeven doen er goed aan hun blik óók naar binnen te richten en niet alleen op hun politieke tegenstanders, om de antwoorden te vinden op twee kernvragen, te weten: hoe behoor ik mij als volksvertegenwoordiger tegenover de kiezers te gedragen en hoe zal ik me van andere politici moeten onderscheiden? Twee simpele, maar belangrijke, vragen die iedere politicus voor zichzelf zal moeten beantwoorden. 

Politieke integriteit

Het gebrek aan politieke integriteit trekt diepe sporen in de Surinaamse

politiek. Wat houdt dit begrip in? Ieder mens, maar vooral de politicus, heeft ambities,

eerzucht dan wel de begeerte om te verwerven. Ambities leiden tot plannen en ideeën.

Maar tussen plan en uitvoering staan meestal financiële, praktische of andere

bezwaren. Ondernemende mensen vinden echter altijd een weg om hun doel te

bereiken. Via de politiek hebben we ook alle denkbare combinaties van middelen om

bepaalde doelen te bereiken. Maar evenals dat het geval is op andere

maatschappelijke gebieden heiligt het doel niet alle middelen. Vooral politici

moeten zich hiervan nadrukkelijk bewust zijn. Er wordt van ze verwacht, dat ze zich onder alle omstandigheden correct en waardig gedragen en de bestaande normen en beginselen niet overboord gooien.

Het woord integriteit is afgeleid van het Franse “intégrité”. In zijn algemene betekenis geeft het een ongeschonden toestand aan. De volkenrechtelijke betekenis ervan is de onschendbaarheid van de soevereiniteit van een staat m.b.t. zijn gebied. Maar het is de derde betekenis ervan, nl. “rechtschapenheid” of “onomkoopbaarheid” die in dit verband benadrukt dient te worden. Rechtschapenheid betekent populair gezegd niets anders dan je oprecht en eerlijk gedragen in relatie tot anderen. ln de volksmond zou men zeggen “yu no m’ fromu” of “yu no m’drai wan film”. 

Rechtschapen mensen bezitten doorgaans een scheppende geest om zaken die ze zich voor ogen stellen tot stand te brengen in harmonie met anderen. Een scheppende geest, niet zozeer in de zin van uit het niets iets tot stand brengen, want alleen goden zijn daartoe in staat en wij mensen, politici inbegrepen, zijn nou eenmaal geen goden. De essentie van rechtschapenheid is vooral daarin gelegen dat je op een eerlijke manier met anderen, óók met degenen, die niet je vrienden zijn, weet om te gaan en dat je in samenwerking met ze zaken tot stand kunt brengen. Kortom, iemand is rechtschapen als hij of zij een deugdzame inborst heeft. Deugd is niet iets dat aangeboren is, maar ontwikkeld moet worden door menselijke inspanning.

Over onomkoopbaarheid kunnen we kort zijn. Iemand is onomkoopbaar als hij niet corrupt is, niet omgekocht kan worden, hetzij met geld, gunsten of andere middelen.

U zult onderhand al door hebben dat een integere politicus heel wat in z’n mars moet hebben. ln het bijzonder voor de jongere en nieuwbakken politici geldt daarom:

“Bezint eer gij begint”.

De ontwikkeling van ons land

Vaak wordt de vraag gesteld waarom de verdere ontwikkeling van ons land zo moeizaam verloopt. We zijn immers rijk aan zowel natuurlijke als menselijke hulpbronnen.

Het antwoord is simpel, vanwege het onvermogen van Surinaamse politieke leiders om gezamenlijk en in harmonie met het Volk goede dingen tot stand te brengen in nationaal belang. Dit heeft te maken met de deugd, met name de eigen verantwoordelijkheid, dus de eigen integriteit van onszelf als individu en de politieke integriteit van onze leiders in het bijzonder. Onze samenleving heeft voldoende rechtsregels, maatschappelijke normen en basisbeginselen. Vooral de politieke programma’s, statuten en reglementen van nagenoeg alle politieke organisaties die ons land rijk is, staan bol van deze zaken. Maar worden ze in de praktijk wel toegepast, worden ze correct nageleefd? Vaak niet omdat we tekortschieten in deugdzaamheid. Funester is het als dit tekort zich voordoet onder een niet onaanzienlijk deel van de politici in ons land. In feite behoren ze juist de medeburgers hierin voor te gaan. 

De stagnatie van de verdere ontwikkeling van ons land slechts willen ophangen aan gebrek aan financiële middelen en hoger kader, betekent dat men de ogen sluit voor de realiteit dat in de gemeenschap het omgekeerde plaatsvindt van goed voorbeeld doet volgen. ln plaats van goede, krijgt de samenleving voortdurend slechte voorbeelden voorgeschoteld van de politieke leiders in ons land. De goede uiteraard niet te na gesproken.

Verandering van het heden en bepaling van de toekomst van ons land is direct afhankelijk

van het vermogen van onze politieke leiders om daadwerkelijk te werken aan het herstel

van de morele waarden en tekortkomingen binnen de samenleving. Het is daarbij van

essentieel belang dat ze bij zichzelf beginnen. De burgers moeten zich met trots

kunnen afspiegelen aan hun voorbeeldig gedrag.

Politiek

Over politiek is door de eeuwen heen heel veel geschreven en gezegd. Van Plato’s

“Politeia” tot Roosevelt’s “Filosofie van de Regering”. Maar waar het in wezen op neerkomt,

is dat het politieke systeem in een land een wezenlijk deel is van het maatschappelijk bestel. En wel dat deel van het sociale systeem dat betrekking heeft op: de doelstelling van de

groep als geheel, de wijze waarop die doelstellingen worden bepaald, de wijze waarop

ze worden gerealiseerd en last but not least de machtsmiddelen die in dit proces

worden benut. Onder doelstellingen vallen dan zaken zoals het handhaven van de

rechtsorde en het behoud van de groepsidentiteit naar buiten toe. Het laatste heeft

alles te maken met wat men onder partijpolitieke belangen pleegt te rangschikken.

Het politieke proces is een min of meer gereglementeerde strijd om de macht, die als

middel dient om bepaalde doelstellingen te kunnen laten prevaleren en ze eendrachtig te

verwezenlijken. Het gaat er in die strijd soms hard en fel aan toe. Dat mag, mits de

strijdmiddelen geoorloofd zijn. Het geduchte strijdmiddel “politieke integriteit” geniet

echter bij veel politici in ons land nog te weinig erkenning. Het wordt in de Surinaamse politiekvoering nog veel te weinig als strijdmiddel aangewend om zowel binnen de eigen politieke gelederen als daarbuiten respect af te dwingen.

Politieke organisaties vervullen in het politieke proces belangrijke functies, met name de

kanalisering van politieke wensen van de achterban en de selectie van politieke

leiders. Ze dragen daardoor medeverantwoordelijkheid voor de politieke

integriteit van hun politieke vaandeldragers. Waar nodig zullen ze die moeten corrigeren (liefst in het openbaar) en niet alles maar met de mantel der liefde blijven bedekken. Want zoals een Oosterse wijsheid luidt: “Beter dan de waarheid te kennen is haar lief te hebben. Beter dan de waarheid lief te hebben is er vreugde aan te beleven. Veroordeel daarom nooit anderen, maar zie erop toe dat je eigen waarde niet gering is.”

Politici bestaan bij de gratie der kiezers en die hebben behoefte aan goede,

inspirerende en integere politieke leiders. Het zou daarom voor de kiezers merkbaar

moeten zijn, dat politici die de norm hebben overschreden, daaruit óók de

politieke consequenties trekken. Dat voorkomt enerzijds devaluatie van het beroep

en getuigt anderzijds van politieke volwassenheid.

Hoe meet je dat?

Politieke integriteit wordt gemeten aan de hand van de daden, de gedragingen en de

handelingen van de betreffende politicus. Hij of zij (want het kan ook om een vrouw

gaan, het aantal vrouwelijke politici in ons land is gelukkig in stijgende lijn) moet in de uitoefening van zijn/haar politieke functie, maar óók daarbuiten consequent het goede

voorbeeld geven. Het is beslist niet de bedoeling de burgers aan allerlei regels te

willen onderwerpen, die men als politicus niet bereid is zelf na te leven.

Politici dienen open te staan voor positieve en opbouwende kritiek uit de samenleving en moeten bereid zijn zich daarnaar te richten. Laten ze echter hun oor hangen naar valse

profeten en stroopsmeerders dan zal het ze uiteindelijk duur komen te staan, want

een politiek zonder stuwende kracht kan niet floreren. Vroeg of laat rekenen de

kiezers rigoreus daarmee af. Het is slechts een kwestie van tijd.

Kiezen voor een politieke functie betekent dat vele ogen op je gericht zullen zijn. Men zal bereid moeten zijn persoonlijke offers te brengen zonder daarvoor compensatie te verlangen. Als politicus valt aan de sociale druk niet te ontkomen. Veel politici vergeten, naarmate hun politieke ster rijst, dat ze er zijn voor de gemeenschap en niet omgekeerd. Hun dienende opstelling, voorzover aanwezig bij de aanvang van hun politieke carrière, verandert heel spoedig in een heersende. Hoe vaak zijn we in ons land niet al geconfronteerd geworden met politieke machtswellust, of met politieke figuren, die zich overgeven aan corruptie en andere ondeugden zoals: jaloezie, misgunst, onenigheid en plooibaar gedrag. Dergelijke gedragingen vormen het bewijs van kleinmenselijk gedrag dat niet van een politicus wordt verwacht.

De basis voor een goede en veelbelovende politieke carrière is gelegen in het aannemen van een dienende houding, die vriend noch vijand ergernis bezorgd. De politicus moet weten, dat belangrijker dan degene, die de planten begiet, degene is die ze laat groeien. Als hij vanuit een heersende opstelling denkt iets te betekenen, zonder in werkelijkheid iets te zijn, houdt hij zichzelf voor de gek. Het eigen doen en laten moet steeds aan een kritisch onderzoek worden onderworpen. Valt dat goed uit, dan kan de politicus zich beroemen, zonder zichzelf met anderen vergeleken te hebben. Want we hebben allemaal, politici en burgers ons eigen vrachtje te dragen. Zolang we daartoe de kans hebben, moeten we daarom voor iedereen goed zijn, voor iedereen het beste over hebben en voor

iedereen respect kunnen opbrengen. Oók voor politieke tegenstanders.

Dit vergt met name van de politicus een grote mate van integriteit, niet alleen binnen de eigen politieke organisatie, maar meer nog uitstralend naar de gehele samenleving.

Politieke integriteit biedt een optimum aan vertrouwen en uitzicht. Het mag geen zaak zijn van loze woorden, eerder van een stijlvolle distinctie en daadkracht. Kiezers hebben niets aan mooie, maar holle woorden. Wél putten ze kracht, inspiratie en vooral motivatie uit de waarneembare rechtschapenheid van hun politieke leiders.

Samenvattende conclusie

Kernachtig samengevat kan worden geconcludeerd, dat in de huidige politieke situatie waarin ons land zich bevindt, geschreeuw, scheldkanonnades en een stortvloed van woorden vanaf politieke podia niet langer in staat zijn de tekortkomingen binnen ons politiek systeem te verdoezelen. Eén van die tekortkomingen is ongetwijfeld een merkbaar gebrek aan politieke integriteit bij een niet onaanzienlijk deel van de politici in ons land. “Eet die appel niet, hij is giftig” hoor je ze de kiezers a.h.w. voorhouden. Maar op het

moment waarop die zich omkeren, nemen ze zelf de grootste hap eruit.

Hypocrieter kan het niet! Toch is dit wat zich jaar in, jaar uit in de Surinaamse politieke arena voltrekt.

George R. Bijnoe ([email protected])

Opmerking

Bovenstaande inleiding werd door mij bijkans 15 jaar geleden, op verzoek van een vriend, gehouden voor kaderleden van de toenmalige politieke organisatie HPP (Hindostaanse Progrssieve Partij), in het Caraïbisch Centrum te Lelydorp. De naam HPP werd in 1976 veranderd in Hernieuwde Progressieve Partij, waartoe Ir. George Hindorie in juli 1976 toetrad.

Aan de lezers te oordelen of het gedrag van onze politieke leiders sindsdien wezenlijk is veranderd bij de politiekvoering in ons geliefd land.

error: Kopiëren mag niet!