De VHP maakt zich op voor zetelwinst tijdens de komende verkiezingen die voorlopig nog gepland staan voor 25 mei 2020. Daarbij is een van de troeven van de VHP dat de NDP het land heeft doen belanden in een dictatoriaal systeem van het besturen van het land. Er is vaak kritiek op het democratische gehalte van de regering en de besluiten die ze formaliseert in DNA. Laatst deed de VHP dat weer toen de valutawet werd aangenomen. Maar de vraag rijst hoe het zelf gesteld is met het democratische gehalte binnen de VHP zelf. Er zijn namelijk gevoelens van ontevredenheid op de wijze van besluitvorming binnen de partij, zoals ook bij de vaststelling van de in totaal ca 1.300 kandidaat-DNA-, DR- en RR-kandidaten en ook nog de schaduwkandidaten. De klacht is dat in de eerste plaats het partijcongres niet is gehouden waarbij duidelijk gebruik is misbruik is gemaakt van de Covid-19-pandemie en de maatregelen daarbij genomen door de regering. Bij het partijcongres worden partij-instituten, -organen en kernen gehoord en geconsulteerd. Wanneer dit niet op de traditionele manier kan waarbij de ellenbogen tegen elkaar schuren, en dat zouden we zeker afraden, dan moeten er naar alternatieve manieren worden gezocht om toch alle betrokken partijen bij het congres inspraak te geven en ze te betrekken in aangepaste meetings, in grotere zalen, in kleinere groepen of via de digitale weg of via het mandaatsysteem. Het congres gaat dus niet door, en wat schijnt er nu te gebeuren? Het gevaarlijke artikel van ‘in alle gevallen waarin niet is voorzien beslist het dagelijks bestuur’ dreigt nu tot uitvoering te worden gebracht of is zelfs al in uitvoering. Dat betekent dat een achttal mensen de supermachtige positie krijgen om te besluiten wie allemaal op de kandidaatlijsten voor DNA, DR en RR worden geplaatst. Wat de zaak nog erger maakt is dat via het zogenaamde ‘regenpijpsysteem’ en het ‘parachutesysteem’ een heleboel mensen die niet eens de tegels van de vloer van het VHP-centrum eens goed hebben gezien, bij gratie van deze machtige groep van 8 geplaatst zullen worden op de kandidatenlijsten. Daarbij wordt dan niet gekeken wat goed is voor een sterkere partij, maar laat men zich leiden door kritiek die door de regeringspartij gegeven wordt op de VHP. Men laat zich dus leiden door de gedachten van een partij die een rivaal is in de komende verkiezingen. En de strategie van de regeringspartij is om de VHP zwakker te maken, waardoor de electorale steun minder wordt.
De supermachtige groep van 8 bestaat uit Chan Santokhi (voorzitter), Glenn Oehlers, Mahinder Rathipal, Urmila Ramlagansing, Asiskoemar Gajadien, Maaltie Sardjoe, Ganeshkoemar Kandhai en Sarwankoemar Badjalala. Deze groep zal dus naar eigen inzichten de kandidaatlijsten invullen en de kans is daarbij dan groot dat vriendjespolitiek en favoritisme de overhand nemen. Personen die al een tijdje een bijdrage leveren en ook nog de scholing en de ontwikkeling hebben om de partij te vertegenwoordigen worden dan (weer) overgeslagen. En dit zorgt voor veel ontevredenheid binnen de partij. Het bestuur onder Santokhi en hijzelf hebben steeds gepropageerd dat het nieuwe bestuur vernieuwing zal brengen binnen de partij, maar die vernieuwing schijnt toch niet te zijn gekomen. De partij wordt dus weer bestuurd zoals de oude wijze heren de zaak hebben gedraaid, met de harde hand en met eenzijdige besluiten. Van de structuren en de instellingen in het partijcongres wordt verlangd dat ze vertrouwen hebben in de besluitvorming en de wijsheid van deze 8 personen. Dat is ook gevraagd aan de kernen om dat aan te geven. Het is te vergelijken met de grote vergaderingen waar het hoofdbestuur zijn mening gaf en aan de kernen en structuren die van overal komen, gevraagd werd wie daar tegen was. Die mocht dan zijn vinger opsteken en uiteraard gebeurde dat dan niet. De geheime stemming waar mensen vrijer hun mening kenbaar kunnen maken over kandidaten, werd niet gehouden. Op die stijl lijkt nu de werkwijze van het huidige hoofdbestuur dat het dagelijks bestuur van 8 heeft gemachtigd om de kandidaten uit te kiezen.
Het gevolg van dit alles is dat personen die pas in de politiek en pas in de partij zijn, op zodanige posities hoog op de lijst worden geplaatst dat ze via stemmen van anderen binnen zullen komen. En de prognoses wijzen vooral in de grotere kiesdistricten Wanica en Paramaribo uit hoeveel zetels men bij benadering zou kunnen halen. Dan is het onrechtvaardig dat mensen die meer stemmen halen, puur vanwege hun plaats op de lijst, toch buiten de boot vallen en anderen met minder stemmen toch gekozen worden. In principe moet de VHP aan alle leden een verklaring voorhouden waarin ze plechtig beloven dat ze weinig of minder stemmen halen dan andere (lager gepositioneerde) kandidaten, zij hun plaats zullen afstaan. Dat is het zelf beloofde en toch niet uitvoerde model van PL-overloper William Waidoe. Dit is een uitdaging die de politici ook wel moeten aankunnen. In elk geval is het jammer om te zien dat een kleine groep in de VHP, een partij die de democratie zo aanprijst en de regeringspartij beschuldigt van dictatoriale neigingen, zelf ondemocratische middelen aanwendt om het heel belangrijk proces van het kandideren voor de volksvertegenwoordigende lichamen naar haar hand te zetten.
