Onze missie is er alles aan te doen om een gezond volk tot stand te helpen brengen, dat in staat is
om het land tot ontwikkeling te brengen.
I.v.m. het 10-jarig bestaan van Locomotorius op 12 juni aanstaande, hebben we gemeend om
fysiotherapeut Ricardo Bhola, directeur en oprichter van Locomotorius, vandaag in de spotlights te
plaatsen. Aan de hand van de vragen die we hem gesteld hebben, hebben we het volgende kunnen
op tekenen. Widjai Ricardo Bhola is geboren op 17 maart 1959 in het ‘s Landshospitaal te
Paramaribo.
Hij geeft aan dat zijn jeugd in de zestiger jaren, zich voornamelijk afspeelde aan de
Schimmelpennickstraat, omgeving Kwatta. Zijn interesse voor de natuur was toen al groot. Buiten
spelen op de vele erven en op straat, was zijn lust en zijn leven. De Schimmelpennickstraat was toen
niet alleen kinderrijk, maar ook divers, qua bevolkingsgroepen. Zijn kindertijd was spannend en vol
“kattenkwaad “. Dagelijks ging hij te voet naar de Beatrixschool aan de Heerenstraat, waar hij tot de
vierde klas in Suriname, onderwijs heeft genoten.
Ricardo vertelt dat hij op tienjarige leeftijd op 2 december 1970 naar Nederland (Amsterdam)
vertrok. Daar groeide hij verder op en doorliep de middelbare school. Ook in Amsterdam had hij een
passie voor sporten; van voetbal tot tennis en van judo tot karate. Toen in de jaren tachtig, de
fitness- en bodybuildingsport zich in Nederland ontwikkelde, raakte hij geïnspireerd en begon hij zijn
lichaam te trainen. Een gezond en mooi ontwikkeld lichaam, trok hem wel. Amsterdam met haar
bruisend uitgaansleven, was toen voor hem als sportieve jongeling, “ the place to be“.
Na zijn middelbare school, besloot hij enkele jaren te gaan werken. Echter kon hij zijn rust en
bestemming niet vinden. Na lang wikken en wegen, was voor hem de kogel door de kerk. In 1982 was
hij vastberaden om fysiotherapeut te worden. Voor hem was het beroep van fysiotherapeut een
sportief beroep, waarbij de mens centraal staat. Na vier intensieve studiejaren, studeerde hij in 1985
af aan ‘De opleiding voor Fysiotherapie Leffelaar’ te Amsterdam. In de bekende jaren ’80, haalde
Suriname dagelijks het nieuws in Nederland. Ricardo vertelt dat hij, geprikkeld door deze beelden op
de Nederlandse beeldbuis, weer begon te verlangen naar zijn roots. Hij wilde graag weer een kijkje
gaan nemen aan de overkant van de oceaan. In mei 1986 was het dan zover. Terug op de Surinaamse
aardbodem. Hij zegt hierover: “voor mij was dit liefde op het eerste gezicht. Het avontuur, de
vrijheid, de prachtige natuur en de romantiek deden mijn hart sneller kloppen. Ik bloeide weer
helemaal op. Ik kwam, ik zag en ik overwon”. Een diep geworteld verlangen ontwaakte zich in mij en
dat gevoel is nooit meer weg gegaan”.
In 1986 begon zijn fysiotherapeutische loopbaan in het Revalidatiecentrum, waar hij samenwerkte
met drs. Gever, revalidatie arts, en mw. Hillary Elmont. Hier behandelde hij dagelijks gehandicapte
kinderen van Huize Tyl Tyl en de Methylschool. Van 1988 tot1992 werkte hij in het Academisch
Ziekenhuis, samen met de bekende fysiotherapeut, PhD. in Medical Sciences Tony chang . Hier rende
de jonge dynamisch Ricardo dagelijks de trappen van de vijfde etage tot de begane grond en
behandelde hij patiënten met orthopedische- en neurologische klachten. Dit deed hij in een goede
samenwerking met de bekende specialisten drs. Kaffiludin en drs. Ooft .
Ricardo vond scholing belangrijk. Met pijn in zijn hart, vertrok hij eind 1992 met gezin weer terug
naar Nederland voor verdere scholing en studie. Terug in Nederland kwam hij in dienst van het
Ministerie van Defensie in Hilversum, waar hij zich bezig hield met het keuren van beroepsmilitairen
van de Lucht Mobile Brigade.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ondanks zijn succesvolle comeback in Nederland, kon hij
zijn geliefd Suriname niet loslaten. Na 5 jaar houdt hij het daar voor gezien en keert
terug naar het land ‘pe eng kumba tey beri’(waar zijn navelstreng begraven ligt). In juni ‘97 vangen
zijn werkzaamheden aan in het Diakonessen Ziekenhuis. Daar werkt hij samen met collega mw.
Hillary Halfhide-Cruden. In deze periode leert hij collega John Kiesel kennen.
Een jaar later lag er een nieuwe uitdaging voor hem. Hij werd toen als hoofd fysiotherapeut te werk
gesteld in het ’s Lands Hospitaal, het ziekenhuis waar hij het levenslicht zag.
Onder leiding van directeur, drs. Cynthia Rozenblad en geassisteerd door de dames Helen, Vanessa
en Ingrid, kweet hij zich zo goed mogelijk van zijn taak. Medio 2000 t/m 2003 gaan hij en John Kiesel,
elk weekend heen en weer richting Nickerie om ook daar fysiotherapeutische zorg aan te bieden. Als
Ricardo over de periode die hierna volgt, begint te praten, straalt hij. Hij zegt hierover: “na tien jaar
eerste lijn klinische zorg, werd het tijd voor de manifestatie van alle gedachten, ervaringen en
trainingen. De tijd was rijp voor de creatie en oprichting van Locomotorius op 12 Juni 2009. Aan de
basis van de creatie van Locomotorius, staat geestesvader John Kiesel. Ergens in het jaar 2008 kwam
John wegens familieomstandigheden, regelmatig naar Suriname. Hij kwam mij opzoeken in het
’s Landshospitaal en zei tegen me dat het nu tijd was om helemaal op eigen benen te gaan staan. We
spraken altijd over ons vak fysiotherapie en de gezondheidzorg in Suriname. We wilden meer doen
dan alleen mensen behandelen. Onze ambitie was om patiënten, mensen verder te trainen en
te begeleiden m.b.t. hun gezondheid. We wilden voorlichting geven aan de samenleving. We wilden
onze diensten uitbreiden van curatieve zorg naar ook preventieve zorg. We zijn toen ook gestart met
het schrijven van artikelen over een gezonde leefstijl in de locale dagbladen en waren regelmatig te
horen en te zien op radio en televisie. We wilden gaan ondernemen en meer doen dan alleen
fysiotherapie. De proclamatie van Locomotorius, op 12 juni 2009, was de verwezenlijking van onze
gedachten en droom !!!!”
Gevraagd naar de visie van Locomotorius, zegt hij: “wij zouden graag zien dat alle Surinamers van
klein tot groot, bewust zijn van een gezonde leefstijl. Onze missie is er alles aan te doen om een
gezond volk tot stand te helpen brengen, dat in staat is het land tot ontwikkeling te brengen.
Bij Locomotorius werken nu 3 fysiotherapeuten, 2 Personal Trainers en 1 masseuse. De diensten zijn
behalve, “ holistische “ fysiotherapie, ook medische Fitness , Sportrevalidatie, Vitaliteits training,
Fitness voor Senioren en Personal Training. Locomotorius verzorgt verder workshops en lezingen
m.b.t. gezond ouder worden. Ook wordt op locatie bij cliënten thuis, zorg en behandeling
aangeboden.
Als we Ricardo vragen wat hij vindt van de toestand van de gezondheidszorg in Suriname, geeft hij
als antwoord: “momenteel is de rol van de overheid t.a.v. de gezondheidszorg bijzonder slecht.
Locomotorius vindt dat de gezondheidszorg ziek is en de Surinaamse samenleving verziekt. Dit
getuige de vele ernstige berichten in de media over de zorginstellingen en de steeds maar
toenemende Niet Overdraagbare Chronische Aandoeningen. Wij willen het wiel niet opnieuw
uitvinden, maar kunnen met de expertise en de beschikbare middelen, een verandering op gang
brengen. Maar dan moeten mensen hun paradigma over “gezondheid”, in zijn algemeenheid gaan
veranderen. Immers, voorkomen is nog altijd beter dan genezen. Om in goede conditie te blijven,
doet Ricardo aan fitness, hardlopen en zwemmen. Te Saramacca een hengeltje uitgooien en thuis
komen met een paar lekkere kwi kwi’s en krobia’s, doet hij zowat wekelijks. Het zijn voor hem
momenten van rust en bezinning. Ricardo heeft 2 jaar geleden, de actieve politiek weer opgepakt en
heeft zich aangesloten bij de Orange Movement. Hij heeft grote bewondering voor de visionaire
leider van deze organisatie, dhr. Santhoki. Ricardo zegt hierover: “Ik ondersteun de VHP fysiek,
omdat ik ervan overtuigd ben dat je sociaal maatschappelijke verandering, alleen met een goede
politieke organisatie kunt realiseren. Derhalve zet ik me maximaal in op weg naar de verkiezingen.
Alle mij ten dienste staande middelen, zal ik aanwenden om dit in het voordeel te doen werken van
deze politieke partij. Locomotorius is voornemens om op zeer korte termijn in samenwerking met de
VHP, een sociaal project te organiseren om middels een pilot project, in de verschillende buurten
van Paramaribo, een “Healty lifestyle Programma” aan te bieden.
