Of het nu scheppend, creërend, cultiverend, voortbrengend, ontvouwend, verheffend, bloeiend, civiliserend of ontplooiend wordt genoemd, op een of andere wijze zal er altijd iets in de positieve sfeer aan de hand zijn. Praat je over groei dan zal ook weer een of ander proces ten goede zich aan het voltrekken zijn. Want groei staat voor gedijen, tieren, toenemen, aanwassen, vermeerderen of ook weer iets positiefs dat merkbaar of herkenbaar wordt. Wat economen ‘de negatieve groei ‘noemen zal in hun beroepstaal wel verklaring vinden, maar deze twee begrippen aan elkaar verbinden heeft veel weg van een contradictio in terminis, een antagonisme of tegenstrijdigheid. Zoiets als ‘de interne omgeving van de organisatie’ wat in de literatuur ook voorkomt maar wel inhoudelijke tegenspraak is. In hoeverre het bekende begrippenpaar ‘negatieve ontwikkeling’ woorden omvat die elkaar bijten wordt hier maar aan de taalkundigen overgelaten. Er zullen overigens nog meer van soortgelijke, raar klinkende zegswijzen in het spraakgebruik bestaan die soms een ademstoot veroorzaken. Wat in elk geval niet tot verzuchting leidt, is de ontwikkeling die straks in gang gezet zal worden voor de eenwording onder de zo genoemde Afro-Surinamers waarbij het hoofdzakelijk erop zal neerkomen dat deze personen op grond van hun gemeenschappelijke wortelstronk dichter tot elkaar gebracht zullen worden. Dat deze ontwikkeling opmerkelijk genoeg met de periodieke verkiezingen in aantocht op gang gebracht wordt heeft naar zeggen van de initiatiefnemers geen partijpolitieke tint. Maar opmerkelijk blijft het toch wel. Als alles volgens plan verloopt zullen wij geleidelijk aan dan geen onderscheid meer kennen tussen de stads- en boslandcreolen. Immers, geen eenwordingsproces verdraagt zich met het voortbestaan van allerlei groepen met even zoveel culturen. Als alles voorspoedig verloopt zullen uiteindelijk zowel de marrons als de overige burgers van creoolse afkomst tot de categorie der creolen in ruime zin gerekend worden. De stadscreool zal onder identieke noemer vallen als de boslandcreool. Misschien wordt de stadscreool ook de marron nieuwe stijl. Dat is toch wel een goede ontwikkeling? Tot op heden is toch ook nooit sprake geweest van de stadshindoestaan en de districtshindoestaan of van de stadsjavaan en de districtsjavaan? De bosindiaan en de stadsindiaan kennen wij toch ook niet? Bundeling van krachten is ook in deze etnische groepen noodzakelijk. Het precedent is recentelijk reeds geschapen. De ‘Surinaamse-Chinezen” als kenners van onze maatschappij hebben braakliggend terrein voor zich. Zij zullen ook binnen eigen gelederen hun boodschap van eenwording doen galmen over ons land. Zo te zien zullen de golven van saamhorigheid en gelijk gerichtheid in groepsverband straks hoog opgaan wat voor de dynamiek van onze maatschappij ook weer geen goede ontwikkeling is. Wat er vervolgens met de burgers van het ‘gemengde ras’ dan moet gebeuren weet geen mens. Die horen op grond van ‘roots’ nu eenmaal nergens bij. Maar nu voor een moment dan toch de blikken gericht op de Nationale Partij Suriname. Is er sprake van iets dat in nevelen gehuld is? Ziet de NPS-voorzitter in verband met (verwachte) kwantitatieve groei van de ABOP en van de VHP de bui hangen en door faalangst gedreven een veilig heenkomen zoekt? Zal versmelting van bosland- en stadscreolen van zodanige aard zijn dat op zeker moment de Nationale Partij Suriname opgaat in de ABOP-partij. Niet omgekeerd, omdat bij fusies de grotere vis de kleinere opslokt. De trouwe vriendschapsband tussen de ABOP- en PL-leider moet in de analyse van wat na de verkiezingsuitslag mogelijk is, niet buiten het aandachtsgebied geraken. NPS, ABOP, BEP en PL bedisselen waarschijnlijk nu reeds confidentieel hun gezamenlijke strategie in de achtertuin. Van andere kopstukken in politieke organisaties kunnen straks andere capriolen of bokkensprongen verwacht worden in hun streven naar politieke macht. Elke optelsom van behaalde zetels voor de zetelmeerderheid is immers welkom. Indien noodzakelijk zal de VHP de samenwerking met de NDP straks aangaan. Of wederom kiezen voor de samenwerking met opportunisten en verraders. Burgers zijn in Suriname niet kieskeurig op het gebied van de boodschappen die vanuit politieke partijen verkondigd worden. Nu reeds tekenen de gelijkenissen tussen de verschillende partijen zich af. Wat de ene leider als toekomstig optreden in de politiek presenteert verschilt op hoofdlijnen niet van de presentaties van de anderen. Mensen zoeken van nature naar eenheid, consistentie, continuïteit en stabiliteit. Velen zijn daarom niet erg gesteld op flexibiliteit en dynamiek. Kiesgerechtigden die hun partijtraditie trouw blijven, kijken vreemd op van de boodschappen van degenen die spelen met gedachten van verandering en vernieuwing, van het ‘omgooien’ van wat zich volgens het vertrouwde patroon aandient. Deze trouwe partijdienaren zien graag de volledige cirkel omdat daar regelmaat in zit. De onderbroken cirkel lijn mag hen gestolen worden. Vooral de regelmaat is hen heilig. Daarom zal volks brede transitie niet voorkomen in onze maatschappij. Kiezers willen vooral in de aanloop naar de periodieke verkiezingen nog altijd sterk verwend worden. Dat de NDP-leider zich in dit tijdsgewricht met elan zal toeleggen op het doen van de leuke dingen voor burgers, zich daarbij vooral op kortetermijn successen concentrerend, ligt geheel in lijn met de Surinaamse traditie. Dat het huidige regime duizenden personen in het binnenland letterlijk uit de duisternis heeft gehaald zal stellig niet zonder beloning blijven. Kiezers gaan namelijk voor wat is gedaan, niet voor wat gedaan zal worden. Zij zeggen dat toekomstgericht denken en praten hun problemen van nu niet oplossen. Kiesgerechtigden in Suriname denken, praten en stemmen nu eenmaal op basis van het hier en nu.
Stanley Westerborg
Organisatieanalist
