Het is beschamend en ontoelaatbaar dat de regering het gebakkelei in de openbare vervoersector voort laat sudderen zonder als een goede huisvader in te grijpen. Er zijn duidelijke aanwijzingen van wanbeheer, wanbestuur en intimidatie vanuit de organisatie de PLO. Lange tijd is de indruk ontstaan dat de voorzitter van de PLO een deal heeft met de regeringspartij om de particuliere bushouders koest te houden. De indruk bestaat in de sector dat hij een handlanger is van de regering en dat hij goede contacten heeft met de regeringspartij. Zijn opdracht zou zijn om stakingen en prijsstijgingen in deze sector onder de duim te houden. Deze voorzitter heeft overeenkomsten met exponenten van het militaire / militante deel van de regeringspartij. Intimidatie, bedreigingen en geweld zijn een tweede natuur en een handelsmerk, het komt heel gemakkelijk. De cultuur van angst heerst binnen de PLO. De leden hebben door een gebrekkige scholing geen idee hoe de democratie werkt in het verenigingswezen. De PLO is een vereniging. Men gaat ervan uit dat het bestuur de baas is in de vereniging en boven de leden staat. Men heeft het niet door dat het bestuur krachtens de statuten door een aantal leden kan worden afgezet. Men heeft het ook niet door dat er regelmatig bestuursverkiezingen moeten worden gehouden en minstens 1 keer in een jaar een alv. De leden kunnen een alv eisen waarin ze het bestuur afzetten en een gezond bestuur in de plaats zetten. Het bestuur en niet de leden zijn eigenaar van de PLO en eigenlijk is het de voorzitter die zich tot eigenaar en heer en meester van de PLO heeft gemaakt. Hij heeft opdrachtgevers, maar die schijnen niet binnen de vereniging maar daarbuiten te zijn. De regering van Suriname heeft lange tijd enorme last gehad van de PLO. De sectorvereniging kwam op voor betere tarieven, de dienstverlening werd enkele keren daadwerkelijk lamgelegd. Deze acties leverden veel boze burgers op die niet naar het werk en niet naar school konden gaan. Uiteindelijk werd de boosheid van de burgerij gericht op de regering. Vandaar dat het zeer handig is om de besturen van zwakke verenigingen die het dagelijks leven kunnen verstoren, uit je handen te laten eten. Het openbaar vervoer bestaande uit de particuliere lijnbushouders zijn verdeeld. De PLO komt niet meer op voor de belangen van de sector. Een aantal bushouders werd lange tijd geweerd van lidmaatschap bij de PLO. Het bestuur was bang dat deze leden na lidmaatschap heibel zouden maken in de PLO en eventueel het bestuur aan een kant zouden zetten. Deze leden zijn dus gediscrimineerd door de voorzitter van de PLO, want hij besliste dat deze bushouders geen lid mochten worden. In verenigingen zijn het de leden die bepalen over het lidmaatschap. Verder staan de verenigingen onder de grondwet. Binnen de verenigingen mag niet worden gediscrimineerd. In een vereniging van particuliere bushouders moeten alle bushouders aanspraak maken op lidmaatschap zolang men belooft en bereid is om de bepalingen van de statuten in acht te nemen. Deze bushouders hadden de PLO en haar bestuur naar de rechter moeten brengen om hun toelating af te dwingen. Dat hebben ze niet gedaan. Intussen is een andere busorganisatie opgericht, de SBO. De verdeling onder de bushouders is nu compleet, dat is het doel geweest van naar het schijnt de PLO en krachten binnen de regering. De mobilisatiekracht van de bushouders is verdeeld en te verwaarlozen. De twee verenigingen leven op vijandige voet met elkaar. De lachende derde in deze is de regering, die niet veel dreiging vanuit die hoek hoeft te verwachten. Er is dus sprake van een verdeel- en heerspolitiek. Maar de regering gaat zeker in het geheel niet vrijuit. Het transportdirectoraat gaat autoritair en disrespectvol om met de bushouders. Dit directoraat is niet bereid tot dialoog met de sector, maar legt alleen regels, al dan niet gebaseerd op de wet en de grondwet, aan de bushouders op. Het directoraat dreigt steeds met het intrekken van busvergunningen. Het directoraat hanteert geen principes van de democratie. En zo is dus het directoraat transport onderdeel van de ov-maffia in Suriname, bedoeld om de bushouders te onderdrukken. De bushouders die gediscrimineerd en onderdrukt worden, hebben geen lijnen naar de vp en de president of invloedrijke mensen van het kabinet van de president. Het directoraat transport sluit een deel van de sector uit en heeft alleen contact met de PLO. Het is regelrechte corruptie dat het transportdirectoraat alleen met 1 organisatie zaken doet. De regering dwingt alle bushouders om in 1 organisatie te zitten, en dat is tegen de regels van de democratie en vrijheid van vereniging. Bovendien houdt deze vereniging haar deuren gesloten voor een deel van de bushouders. En daarom zijn wij ervan overtuigd dat de regering onderdeel is van de ov-maffia. Er worden gelden gestort op de rekening van de dubieuze PLO. Die mag daarmee handelen zoals die wil. Nu blijkt dat er in de orde van een kwart miljoen SRD wordt gegeven aan de PLO-voorzitter die dit verdeelt onder enkele mensen die betrokken zijn bij de uitkering van de subsidies. De vraag rijst waarom het bestuur van de PLO de kosten van de verdeling van de subsidies niet zelf kan bekostigen met de contributies. De posten waaraan de meer dan een kwart miljoen SRD wordt besteed (voeding, vergadering etc..) klopt van geen kant. Er is een bedrag van SRD 1.4 miljoen dat is verdampt in beheer van de PLO. Dan nog blijft de regering geld storten voor dit bestuur dat beschuldigd mag worden van malversaties met staatsgelden (subsidiefraude).
