Na de artikelenserie getiteld “hoe democratisch is ons staatsbestel” en “Suriname failed state sinds 1987” was het mijn bedoeling een serie artikelen te wijten aan de grondwet en het kiessysteem; echter door omstandigheden is er niet veel van terechtgekomen. Thans presenteer ik het eerste deel van voornoemde serie over een grondwet inhoudende een regeersysteem en een kiessysteem van een kleine natiestaat met een grote etnische diversiteit.
Het fundament van ons maatschappelijk bestel is onze grondwet inhoudende regeersysteem en het kiessysteem. De inhoud van de grondwet bepaalt voor een groot gedeelte de wijze waarop wij met elkaar omgaan, hoe we onze regeerders kiezen, hoe onze regeerders zich moeten gedragen, hoe wij democratie beleven, hoe wij mandaat verlenen aan onze regeerders, hoe wij uitvoering geven aan de sociaaleconomische inrichting van ons land, hoe wij ervoor zorgen dat toekomstige generaties het beter hebben dan wijzelf, et cetera. De prestaties van een land op economisch en technologisch gebied wordt voor een belangrijk deel bepaald door haar politieke constellatie met name door haar regeersysteem en kiessysteem zoals vervat in de grondwet. Achter elke grondwet zit een bepaalde filosofie. In onze grondwet wordt dat verzwegen, er is geen memorie van toelichting, er is geen introductie, er staat nergens waar de filosofische en ideologische uitgangspunten zijn. Dat komt omdat onze grondwet een niet zuivere achtergrond heeft. De grondwet en het kiessysteem zijn er op gericht om ervoor te zorgen dat tot in lengte van dagen het bestuur van Suriname in handen ligt van een bepaalde etnische groep, de zelfde etnische groep die sinds 1947 haast onafgebroken het land heeft geregeerd en er een complete puinhoop van heeft gemaakt. De opstellers van deze grondwet hebben dan ook alle reden om ervoor te zorgen dat je niet weet wat de onzuivere bedoelingen van de grondwet zijn, echter uit de politieke praktijk sinds 1987 blijkt overduidelijk hoe negatief en vergiftigend de uitwerking van deze grondwet wel is. Het door de regering thans voorgestelde lapwerk kan moeilijk serieus genomen worden wanneer het kiesstelsel volstrekt ondemocratisch en discriminerend van karakter is en wanneer bijvoorbeeld de president zoveel macht bezit terwijl hij geen mandaat van de kiezer heeft. Cruciaal in een democratie is dat regeerders mandaat hebben van de kiezer en in een systeem waar de president zoveel macht heeft dient hij rechtstreeks door het volk gekozen te worden.
Uit de politieke praktijk blijkt dat grondwet, regeersysteem en kiessysteem in belangrijke mate bepalen of een land sociaaleconomisch en technologisch succes boekt dan wel achteruit gaat in ontwikkeling. Uit de praktijk sinds 1987 is duidelijk dat de huidige grondwet, het regeersysteem en het kiessysteem een fundamentele belemmering vormen voor de sociaaleconomische ontwikkeling van het land, voor het bereiken van vooruitgang, en voor de opbouw van het land. Lappen heeft geen zin, er moet een nationale discussie op gang komen over een nieuwe grondwet, regeersysteem en kiessysteem.
Overal ter wereld worden grondwetten constant verandert. Thans is bijvoorbeeld Armenië bezig om over te schakelen van een presidentiële regeersysteem naar een zuivere parlementaire Westminster democratie.
De grondwet van Amerika is bijkans 30 keer veranderd, die van India 123 keer, die van België 30 keren, die van Brazilië 77 keren. Zo kan ik doorgaan.
Er zijn diverse publicaties over dit onderwerp verschenen. Deze kunnen heel eenvoudig en snel als naslagwerk gehanteerd worden. De lange lijst van boeken is bij de redactie bekend en kan op verzoek ook naar belangstellenden gemaild worden.
Richard B. Kalloe
