Er zijn deze week voor de doorstart van de SML iets concretere stappen gezet door de regering van Suriname. Een politieke ondernemer die aan de regering gelieerd is heeft de onderneming opgeknapt, want de regering zelf heeft geen geld. Deze ondernemer heeft ook de gelegenheid gehad om SML weer te gaan draaien. Dat betekent dat boeren van Wageningen (Nickerie) nu rijst mogen planten en deze kunnen verwerken in de fabriek van SML. De regering was vol lof over de ondernemer, maar wij hebben eerder gesteld dat het goed duidelijk moet zijn voor het publiek onder welke voorwaarden SML overgedragen is aan een politieke vriend. Burgers en ondernemers geven hun terreinen en hun geld niet onvoorwaardelijk en voor gratis aan de regering. Alles moet over het algemeen worden terugbetaald en er worden altijd ook zekerheidsstellingen gegeven, voor het geval de regering niet in staat is de schulden af te lossen. Hoe zal de regering de ondernemer terugbetalen? Hoeveel heeft de ondernemer geinvesteerd en wat als de regering niet in staat is om de ginvesteerde gelden terug te betalen? Is de overeenkomst met de ondernemer op papier of zijn mondelinge afspraken gemaakt met de hoogste leiding van het land in aanloop naar de verkiezingen? Kan de overeenkomst worden openbaar gemaakt? De regering heeft zich kritisch uitgelaten over de wandaden die zouden zijn gepleegd door de lokale bevolking zelf om de fabrieken en de faciliteiten van SML onklaar en onbruikbaar te maken. De vraag rijst waarom deze vernietiging van de fabrieken en de faciliteiten heeft plaatsgevonden. Er zouden ook onderdelen van de fabrieken zijn verkocht aan personen die in andere districten wonen. De regering heeft de informatie in details over de vernietiging van de faciliteiten en eigendommen van de SML, maar er wordt niet ertoe overgegaan om strafbare feiten te vervolgen. Ook hier wordt gewerkt volgens het principe ‘zand erover’. Er zijn lovende woorden geuit en de vraag rijst waarom de SML niet eerder toen er wel geld was, is aangepakt. Door deze regering zijn op twee momenten daden gesteld om de gemenschap van Wageningen weer levensvatbaar te maken. De eerste keer zijn titels op de grond toegewezen aan een aantal boeren zodat ze zelfstandig aan de rijstbouw zouden kunnen doen. Nu wordt een doorstart van SML nagestreefd in samenwerking met een onderneming die waarschijnlijk zijn investeringen zal terug krijgen middels het beheer van de fabriek en de faciliteiten voor 5 jaar. De vraag rijst wel wie allemaal toezicht zal houden op hetgeen in Wageningen zal gebeuren. Deze vraag is relevant omdat Wageningen gebleken is een gehucht te zijn, een plek waar veel kan gebeuren en toch niet veel bekend wordt en doorsijpelt naar de samenleving. Het is een gemeenschap die geheimen kan bewaren en zaken niet aan de grote klok hangt. De gemeenschap van Wageningen heeft getoond geen eenheid te zijn en er is geen onderlingen cohesie. Het is gebleken dat van buiten en vanuit de stad veel ondernomen kan worden in vitale delen van de gemeenschap zonder dat men een kik geeft. Dus de garantie is er inderdaad weer niet dat iemand zijn mond open maakt als er oneigenlijke handelingen worden gepleegd. Overigens moet wel gezegd worden dat de beteffende ondernemer genoemd is in verband met oneigenlijk gebruik van landbouwmachines. Het is in Suriname namelijk zo dat zowel tijdens de NF-regeringen, als tijdens de huidige regering er een neiging is geweest om te sjoemelen met geschonken landbouwmachines door bevriende mogendheden en deze voor privegebruik in te zetten. Er is niet veel bekend van Wageningen, zo is het niet bekend wie de meest bekende bewoners zijn van Wagingen. Er schijnt ook niets te gebeuren op Wageningen, het is er doodstil. Er is een enorme afstand tussen Paramaribo en Wageningen en dat geeft ruimte aan kwaadwilligen om het laatste restje van wat over is goed aan te pakken voordat het straks niet meer kan. De stad was in Wageningen en heeft gesproken, dat was te horen op de radio. Maar Wageningen was nergens te bespeuren althans er was geen stem vanuit Wageningen zelf die iets zei op de radio. Wageningen is dus behalve labiel ook nog bescheiden, misschien is dit de verklaring waarom het zover kon gaan met deze eens florerende gemeenschap. Het kan bijna gesteld worden dat Wageningen gemaakt werd door Paramaribo en dat de landbouwgemeenschap weer kapot is gemaakt door Paramaribo. Wageningen floreert en crepeert bij gratie van Paramaribo. Het lijkt wel een spookstad zonder herkenbare gezichten. Wageningen is wel degelijk een sociologische studie waard, om de passiviteit te verklaren en te verklaren hoe men vernietiging van zichzelf heeft geaccpeteerd. We kijken nu welke richting de zaak opgaat.
