Soedeshchand Jairam, landbouwkundige/macro-econoom tevens leider van PV 2020, merkt op dat de agrariërs wederom in onzekerheid verkeren omtrent de prijs van padie. Onlangs is er een petitie ingediend bij De Nationale Assemblee (DNA) om aandacht te vragen voor deze problematiek. “De oogst van padie staat bijna voor de deur. Enkelen zijn zelfs al begonnen met oogsten, terwijl er nog geen padieprijs is vastgesteld. Het is dus terecht dat de rijstboeren een petitie hebben ingediend; de kosten zijn enorm gestegen en de padieprijs was in het afgelopen seizoen aan de lage kant”, accentueert Jairam in gesprek met Dagblad Suriname. Geruchten doen de ronde dat de prijs tussen de SRD 80 en SRD 85 zal bedragen. Echter, wat zou de ideale prijs moeten zijn gezien de internationale marktontwikkeling?
Agrariërs lijden jaarlijks verlies van USD 20 miljoen
Volgens Jairam zijn er 2 manieren om de prijs van padie vast te stellen: de horizontale en verticale berekening. “Op basis van de internationale situatie zou de padieprijs minimaal USD 16 per baal moeten bedragen.” Echter blijkt dat de agrariërs al geruime tijd minimaal USD 5 per baal minder ontvangen. Als gevolg hiervan lijden zij een jaarlijks verlies van circa USD 20 miljoen, beklemtoont Jairam. “Dit komt neer op ongeveer SRD 150 miljoen.” Deze cijfers zijn niet uit de lucht gevallen. “Per seizoen wordt er maximaal 30.000 hectare aan padie ingezaaid. Op jaarbasis bedraagt dit 60.000 hectare. Door middel van de opbrengst kan je ervan uitgaan dat er ongeveer SRD 4 miljoen aan padie wordt geproduceerd. Op basis van die SRD 4 miljoen en een prijsvermindering van USD 5 per baal, kom je op USD 20 miljoen.”
Stakeholders moeten zich organiseren
Die USD 20 miljoen is onmisbaar voor verdere ontwikkeling in de districten, alsook de agrarische sector. De landbouwkundige benadrukt dat een rechtvaardig inkomen een basisvoorwaarde is om investeringen te kunnen plegen. Overigens is de markstructuur van de rijstsector erg ongezond; de sector heeft namelijk te maken met vele aanbieders van padie en slechts enkele opkopers. Ook dient opgemerkt te worden dat de agrariërs de opkopers zijn van inputs (chemicaliën en ureum). “Je krijgt dan een situatie waarbij de inputleveranciers zelf hun prijs bepalen, evenals de padieopkopers. Daarom is het zo belangrijk dat de overheid erop toeziet dat de rijstboeren een rechtvaardige padieprijs krijgen. We moeten niet vergeten dat deze sector één is die gepaard gaat met de meeste risico’s.” Jairam stelt wederom voor dat dergelijke issues binnen de rijstsector duurzaam verholpen kunnen worden door middel van organisatieontwikkeling en institutionele voorzieningen/ordening. De bedoeling is dat alle stakeholders zich in een platform organiseren, zodat er gezamenlijke besluitvorming kan plaatsvinden over agrarische issues.
KSR
