Rond de herdenking van 128 jaar Javaanse Immigratie geven wetenschappelijk onderzoek, statistieken en andere gegevens aan dat het aantal Javanen dat het Moslimgeloof belijdt steeds minder wordt. Daarvoor zijn er meerdere oorzaken genoemd, waaronder de Volle Evangelie Kerk, die zielen wint onder de Javanen. Daarvoor hadden de Hernhutters en de Katholieken ook al Javanen ‘bekeerd.’
Gelijken van elkaar
De EBGS geeft aan: ‘Terwijl het Surinaamse volk, waartoe de Indonesiërs behoren, reeds jaren bezig is in de Republiek Suriname een nieuwe toekomst te bouwen, hebben wij opnieuw onderkend dat het God behaagd heeft om ook zijn kerk onder de Indonesische bevolkingsgroep in Suriname te planten als een teken van zijn liefde en zijn heilsplan. Het is in verband met die liefde en dat heilsplan dat de Indonesische kerk in Suriname geroepen is om dienend en getuigend bezig te zijn temidden van de zich ontwikkelde Indonesische bevolkingsgroep, zodat deze groep een bijdrage kan leveren aan de vorming van een nieuwe Surinaamse natie, bestaande uit alle bevolkingsgroepen in Suriname, die elkaar als gelijke willen zien, elkaar waarderen, respecteren, dienen en bijstaan waar het nodig is.
Zendingswerk onder de Javanen
Om haar dienst en getuigenis kenbaar te maken in een snel veranderde maatschappij behoort de Evangelische Broedergemeente Suriname, waar de Indonesische kerk een deel van is, zich te buigen voor en zich te voegen naar het woord van God, dat eeuwig en onvergankelijk is. Uit dit zendingswerk, dat in 1909 is aangevangen, zijn er meerdere kleine gemeenten ontstaan, die verspreid liggen over het kustgebied van Suriname. De gemeenten vormen lichtpunten onder alle bevolkingsgroepen in het algemeen en onder de Indonesiërs in het bijzonder’, aldus de boodschap van de Evangelische Broedergemeente.
Niti
De geschiedschrijver heeft de kerstening van Javanen vermeld. In de analen van de Evangelische Broedergemeente is het levensverhaal van Niti, de eerste Javaan die in Suriname gedoopt werd, vastgelegd.’ ‘…Wanneer de dagtaak in de cacao-velden volbracht was, delven, wieden, snoeien of plukken, het badwater uit de trens geput en de rijst gaar gestoomd was, maakten de nieuwelingen gaarne een praatje met de oude contractanten. Pratend en rokend zaten zij bij elkaar. In plaats van sigarettenpapier te gebruiken, scheurt een vriend een blad uit een boek, en nog wel met Javaanse letters! Niti is ontsteld door deze roekeloosheid. ‘Ik zie, zegt hij, ‘dat ge niet lezen kunt, anders zoudt ge geen bladen uit een boek scheuren. En dan nog wel in Suriname, waar zo goed als geen Javaanse boeken te vinden zijn.’ ‘Kang,’ luidt het antwoord: ‘Ik zie, dat ge niet weet, welk boek ik hier in handen heb. Het is een boek van Christenen. In Amsterdam, op de doorreis, werd het uitgedeeld.’
‘Geef mij het boek. Ik wil och eens weten, wat daarin over de godsdienst der christenen geschreven staat’, vroeg Niti.
Het Woord
Wanneer deze thuiskomende de Kitab Gambar aan Tjokro, zijn vrouw toont, schrikt zij hevig: ‘Wij zullen’ klaagt zij, ‘door ziekte en onheil bezocht worden. Ik durf niet met dit christenboek onder een dak te blijven.’ Daar haar man echter bij zijn besluit blijft, kalmeert zij tenslotte. Het boek is er en ‘t blijft er. Elke avond neemt Niti het ter hand. En wat steeds geschiedt wanneer en mensenziel zich oprecht begint bezig te houden met het Woord, dat gebeurt bij iedereen: er vonkt vuur en leven uit dat oeroude Woord. Eind 1908 werd Niti temidden der Creolengemeente als eersteling der volwassen Javanen in Suriname gedoopt.’
HD
