De Surinaamse regering dwingt de Nederlandse regering om een uitspraak te doen over de ‘democratische Staat gebaseerd op de souvereiniteit van het volk en op eerbiediging en waarborging van fundamentele rechten en vrijheden’ die wij pretenderen te zijn volgens artikel 1 van de grondwet. De Surinaamse regering heeft er kennelijk belang bij dat de Nederlandse regering zegt dat wij een prachtige of functionerende staat zijn. Het maakt dus wel wat uit wat Suriname zegt, bijvoorbeeld wanneer tirades gehouden zullen worden in 2020. Maar voordat we ingaan op artikel 1 van de grondwet, willen we in het kader van de Nederland-Suriname kwestie aangeven dat we wel geinteresseerd zijn in wat onze broeders en zusters in dat land van de uitspraken van Blok vinden. In elk geval moeten wij constateren dat de problemen waarmee Suriname economisch en ook politiek te kampen heeft, te maken heeft met de kleinschalige bevolking van Suriname. Om de enorme mogelijkheden van Suriname, qua landoppervlakte 4 maal groter dan Nederland, uit te putten, is er een grote bevolking nodig. De bevolking van Suriname is 30 maal kleiner dan die van Nederland. Hoe komet het dat Suriname een kleine bewonersaantal heeft? Dat heeft te maken met het verlaten van Suriname door een deel van de bevolking. Er zijn Surinamers geweest die voordat de Staat Suriname ontstond, het land ontvluchtten en naar Nederland vertrokken. Na de onafhankelijkheid ging de stroom Surinamers die niet geloofden in het land, naar Nederland toe. In de tussentijd was het al duidelijk geworden dat Suriname meer mensen in alle sectoren nodig had om het land te ontwikkelen. Intussen is het aantal mensen dat in Nederland met Suriname wordt geassocieerd gegroeid naar meer dan 300.000 personen. Het verlaten van Suriname wordt door veel achterblijvers gezien als verraad, door anderen weer als een uitkomst van de globalisering. Feit is dat door het vertrek Suriname een kleiner land is. Maar het gaat niet alleen om verraad zeggen velen. Zij beweren dat er in de wereld een strijd gaande is tussen de rijke top 20 landen die de rest van de landen uitbuiten. Het is onmogelijk dat een aantal landen zo ongelooflijk rijk is en een aantal landen zo arm. De rijke landen buiten de armere landen uit. In die strijd zijn de burgers van die landen vijanden van elkaar. Het zijn indirect de burgers en bedrijven van de rijke landen die de burgers en bedrijven van de arme landen uitbuiten en beroven. Indirect zijn het dus onze eigen familiemensen die ons uitbuiten. Dat maakt ons niet tot vrienden. Dus behalve verraad zou ook gesproken kunnen worden van vijandschap naar Suriname toe. De wereldbanken zijn een instrument in de uitbuiting en overladen de arme landen met enorme schulden. Deze landen worden naast de uitbuiting ook nog slaven van de banken (lees: de rijke landen). In de discussie rond de uitspraken van Blok moet dus geconstateerd worden dat het de Surinamers zijn die het land de rug hebben toegekeerd en het systeem van de uitbuiter zijn gaan versterken. Het is dus niet alleen Blok.
Volgens de wikipedia-beschrijving van failed state (mislukte staat) wordt hiermee bedoeld de aanduiding van een staat waarin de centrale overheid praktisch geen tot weinig controle heeft over het eigen grondgebied. Suriname heeft geen effectieve controle over Tigri, dat is een feit. In het stedelijk gebied (Paramaribo, Wanica en Commewijne en delen van Saramacca, Coronie, Nickerie en Para) zijn de handhavingsinstituten aanwezig en wordt gewaakt over de werking van wet en recht. In Marowijne, Brokopondo, Sipaliwini en delen van Saramacca, Coronie, Nickerie en Para is de aanwezigheid van die effectieve controle zeer beperkt aanwezig, het is er meestal een wild west. Zo kunnen scalians (drijvende en vervuilende goudfabrieken) ongestraft drijven en werken op de inlandse wateren en meren, zonder dat de hoogste leiding van het land maar 1 vraag daarover duidelijk beantwoordt. Politie en andere inspectiediensten zijn in deze gebieden niet aanwezig, hetzelfde geldt voor overheidsdiensten. Dus in zekere zin beantwoord ons geliefd Suriname dus wel aan de beschrijving. De problemen kunnen wij ook niet oplossen omdat we Wereldbank en IMF en de IDB allemaal laten bemoeien in het oplossen van deze problemen en mensen met blond haar en blauwe ogen. In het jargon van het typeren van de staat is er ook de uitdrukking mislukte staat: de staat wordt min of meer permanent van binnenuit bedreigd door gewapende groeperingen zoals krijgsheren, milities en/of terroristen. Dat is niet van toepassing op Suriname. Het gezag van de staat is (grotendeels) afwezig door het in hoge mate voorkomen van een of meerdere van de volgende factoren: criminaliteit, corruptie, bureaucratie, gebrekkige rechtspraak, zwarte handel of militaire bemoeienis met de politiek. Van de eerste 5 van de 6 factoren is wel degelijk sprake in Suriname, met de vermelding dat de rechtspraak vooral te kampen heeft met civiele zaken die doorgaans jaren duren en de kwaliteit van de overigens moeilijk bereikbare vonnissen. Er is ook de uitdrukking kuntslamtige staat, maar die past niet bij Suriname. En dan naar artikel 1 van de grondwet. De democratische beleving in Suriname staat op een heel laag niveau omdat poltici heel veel rancune toepassen op burgers die hun mening open en bloot geven. Politieke partijen kennen een autoritair systeem. Met de eerbiediging en waarborging van fundamentele rechten en vrijheden kan het veel beter. De vrije meningsuiting staat door intimidatie vanuit de regering zwaar onder druk om er maar 1 te noemen. De kwaliteit van de Staat Suriname is derhalve niet om over naar huis te schrijven. Tot die uitspraak moeten wij anderen niet uitlokken, maar zelf tot de conclusie komen.
