Suriname was decennialang afhankelijk van bauxiet. Het bleef de lokale industrie domineren. De sector leverde het land ruim 70% van de exportinkomsten op. Dit was ongeveer 15% van het bruto binnenlands product (bbp). Bauxietraffinage en smelten waren de belangrijkste industriële activiteiten van het land, dat tot de top 10 van bauxietwereldproducenten behoorde en wel met een productie van ongeveer 4 miljoen ton per jaar (Mt/jaar). In de periode 1993 tot 1996 was Suriname goed voor 8% van de invoer van aluminium in Amerika en derde op de ranglijst achter Australië (70%) en Jamaica (9%). Bijna 300 miljoen US-dollar aan aluminium werd jaarlijks geëxporteerd. De belangrijkste bauxietmijnen in Moengo en Lelydorp waren rond 2006 uitgeput. Aan de bauxietsector in Suriname is sinds 2015 tot een halt geroepen. Het land zit nu in plaats van inkomsten uit de sector, met uitgaven. Volgens de eerste concepten van de intentieverklaring tussen Alcoa en de Staat Suriname zullen de mijnen in de districten Commewijne, Wanica, Para, Brokopondo en Marowijne worden gerehabiliteerd. Die zullen ruim 300 miljoen US-dollars kosten.
Als onderdeel van die inspanning werkt Alcoa volgens haar laatste Duurzaamheidsrapport aan het identificeren van haalbare opties voor landgebruik voor 6 verstoorde mijnlocaties in Marowijne. Let wel, alleen Marowijne. In Marowijne alleen heeft de multinational ruim 32.800 hectare aan land te rehabiliteren. Aan de rest van de mijnen wordt in het rapport geen aandacht besteed. “Wij hebben allemaal op school geleerd over Rorac, Kaimangrasi, Vrijheidsmijn, Lelydorp, Coermotibo etc. Het zijn nu allemaal kraters met stilstaand water”, stelt ex-Suralconiër Parmin Singotiko.
Ondanks de rehabilitatie van de mijnen nu onderdeel van gesprek is bij de onderhandeling tussen Suriname en Alcoa, vindt Singotiko het veel te lang duren. “Volgens internationale standaarden moet je weer rehabiliteren. Laten de bewoners van de omgeving hun groenten planten. Er zijn nu kraters met dieptes van 30 meter en stilstand water. Dat water stroomt niet. Wie maakt er gebruik van? Chikungunya, Dengue, Zika, Malaria en alle andere ziekten en plagen”, stelt de ex-Suralconiër. Hij roept beleidsmakers op om de draad op te pakken. Als milieuactivist kijkt hij vooral uit naar een gezondere leefomgeving voor Surinamers. Suriname heeft flink mogen genieten van de inkomsten uit de bauxietsector. Indien er afscheid genomen wordt van de sector, zou dat niet een negatieve tint moeten hebben.
Kavish Ganesh
