Het Centraal Suriname Natuur Reservaat (CSNR) heeft een oppervlakte van ruim 1,6 miljoen ha. Ter vergelijking: Costa Rica heeft 1,2 miljoen ha aan parken. Costa Rica verdient echter US$ 31 miljoen aan haar parken, terwijl Suriname met een groter potentieel, op jaarbasis maar US$ 45.000 binnenhaalt. In Costa Rica is de overheid niet de enige beheerder van parken en reservaten. In Suriname wel. Volgens Conservation International Suriname (CIS) is de tijd rijp genoeg om te pleiten voor oppakken van de groene potentie van Suriname.
CIS stelt voor dat er vanuit Suriname, een nieuwe toekomst gecreëerd kan worden. Deze nieuwe toekomst baseert zij op 4 economische sectoren: Water, REDD+, Bos bijproducten en natuurtoerisme (voor dit artikel pakken wij voorlopig het laatste). Suriname heeft een Groene fabriek, ons bos! CIS pleit voor het denken vanuit het principe van ‘Green Growth’ als basis voor de economische ontwikkeling van Suriname. “Wij zullen hier nooit 30 miljoen toeristen kunnen hebben. Dat kan gewoon niet. Onze infrastructuur staat het gewoon niet toe. Als je niet in massa toerisme kan zitten, dan zit je op iets dat heel veel meer oplevert per toerist. Biedt iets wat niemand anders heeft: 93% bos, groenste land ter wereld, natuur zoals nergens anders te zien is. Dat kan leiden tot duurzame groei, toegevoegde waarde, ondernemerschap en verhoogde werkgelegenheid”, zei CIS-directeur John Goedschalk onlangs tijdens een presentatie op de universiteit.
Suriname behoort tot één van de weinige landen met veel primair tropisch bos. Natuurtoerisme is om die reden een belangrijk product dat de positie van Suriname op de toeristenmarkt versterkt. De kwaliteit van het milieu is overal ter wereld een belangrijk gegeven binnen de toerismesector. Meer dan 60% van onze huidige toeristen komt echter voor familie en vriendenbezoek. De cijfers van het Visitors Exit Survey in december 2016/2017 geven aan dat minder dan 2 % van de bezoekers natuur en cultuur als hoofddoel van hun bezoek hebben.
Suriname heeft huiswerk op een aantal gebieden. Het land dient bijvoorbeeld prioriteit te geven aan beleid voor travel & tourism. Dit roept in beginsel meer naar integraal beleid. Internationale openheid vraagt ook aandacht. Er zijn geen frequente en rechtstreekse regionale en internationale vliegverbindingen met Suriname. Het huidig visumbeleid houdt ook onvoldoende rekening met de doelen en trends in het toerisme.
De toerismeservice infrastructuur aan de andere kant laat veel te wensen over. Dit geeft de mate aan waarin we toeristen kunnen accommoderen, op het gebied van verblijf, toeristenattracties maar ook het vergemakkelijken van hun betalingsverkeer en de mogelijkheid voor het huren van auto’s en de beschikbaarheid van openbaar vervoer. Onze natuurlijke hulpbronnen roepen ook naar een stuk bescherming. Het gaat hier om de variëteit van de flora en fauna, en onze natuurreservaten.
Een van de grote zwaktes van de toerismesector in Suriname is nog steeds de kleinschaligheid. Kleinschaligheid heeft als gevolg hoge productiekosten. Dit heeft op zijn beurt als voornaam gevolg onvoldoende investering in kennis, technologie en apparatuur. Het wordt een ‘kip en ei’ situatie, gezien het laatste weer leidt tot kleinschaligheid.
Kavish Ganesh