“Ik ben op de eerste plaats Surinamer en ik vecht voor Surinamers. Het is de taak en verantwoordelijkheid van de Surinaamse overheid om volwaardig arbeid te creëren voor een ieder in Suriname. Die arbeidsplaatsen moeten niet worden ingenomen door vluchtelingen.” Dit stelt Dayanand Dwarka, voorzitter van de Bacovenarbeiders Bond Nickerie (BABN). Dwarka vindt het verwerpelijk dat de voorzitter van de Werknemersorganisatie Food and Agriculture Industrie (Wofao/ Jarikaba), Michael Sallons, ervoor pleit dat de Haïtianen toestemming krijgen om te werken, terwijl zij illegaal hier in het land zijn. “Natuurlijk kan men als buitenlander een werkvergunning krijgen, maar dan moet men legaal zijn in het land en niet vanuit een illegale status een werkvergunning aanvragen”, stelt Dwarka.
Dagblad Suriname verneemt van ingelichte bronnen dat er op Jarikaba op dit moment illegale Haïtianen via koppelbazen worden ingezet. Dit, tegen hongerlonen. Het bedrijf kent dus hierbij de arbeiders hun status niet en wordt het bedrijf door de koppelbaas verzekerd dat het allemaal legaal is. Verder vertaald kan dit uitmonden in mensenhandel.
Surinamers willen niet werken
Sallons gevraagd naar een reactie stelt verzekerd te zijn dat er hier geen sprake van mensenhandel is. Hij heeft wel een verzoek gehad van FAI om zijn invloed aan te wenden om ongeveer 100 illegale Haïtianen een werkvergunning te laten krijgen. Deze 100 Haïtianen hebben na sollicitatieoproepen voor lokale arbeidskrachten en geen reactie van de Surinaamse arbeiders, massaal gereageerd op de behoefte binnen het bedrijf. Zeker ook vanwege de behoefte die er vanuit hun kant bestaat voor werkgelegenheid.
“Het bedrijf heeft geen enkele Haïtiaan aangenomen, die geen verblijfsvergunning heeft. Ik wend mijn invloed aan voor de 100 Haïtianen. Surinamers willen niet werken. De arealen die zijn beplant, hebben nu arbeiders nodig. Er zijn zeker meer dan 2000 arbeidsplaatsen, die ik als vakbondsleider niet verloren wil zien gaan als gevolg van lage productiecapaciteit. Als onze Surinamers het niet willen doen, dan sorry, moeten wij het maar doen met de Haïtianen”, stelt Sallons.
Dwarka stelt dat de nood bij de Haïtianen veelal gezien wordt als voedingsbodem om hongerlonen uit te keren in plaats van het uitbetalen van volwaardige salarissen. Over het voorgaande met betrekking tot mensenhandel wenst hij niet te praten.
Geen sprake van hongerloon
De Wofai echter is volgens Sallons ervan op de hoogte dat het bedrijf zich strikt houdt aan de Wet Minimumuurloon, waarvan de laatste fase in januari 2017 ingaat en vraagt zich dus af van waar de bewering dat Haïtianen in dienst genomen worden voor een hongerloon.
“Als het gaat om additionele arbeidskrachten, dan kun je ze uit het buitenland halen. Er mag echter geen sprake zijn van oneerlijke arbeidsconcurrentie”, zegt Dwarka. Hiermee stelt Dwarka ook dat niet alleen de Surinamer, maar ook de Haïtiaan (buitenlander) in bescherming moet worden genomen. Er mag geen misbruik worden gemaakt van de sociaaleconomische omstandigheden van arbeiders. Indien buitenlanders op een legale manier in aanmerking komen voor een werkvergunning, dienen die volgens Dwarka gelijke rechten en plichten te krijgen, zoals de Surinaamse arbeiders krijgen en dienen te krijgen. Bij zijn aantreden als vakbondsman in de periode toen dit bacovebedrijf nog volledig Surinaams was (Stichting Behoud Bananensector) waren er wel rond de 400 illegale Haïtianen in dienst van het bedrijf. De voorstelling moet hierbij worden gemaakt dat 400 Haïtianen illegaal in dienst waren van een overheidsbedrijf.
De toenmalige president gaf uiteindelijk al de Haïtianen een generaal pardon. Dat kon toen nog gebeuren, gezien de Haïtianen al in dienst waren van het bedrijf. In de huidige situatie zijn de mensen nog niet in dienst van het bedrijf. Hier verliest het bedrijf dus geen arbeidskrachten, echter vergaart het geen arbeidscapaciteit. Het importeren van andere arbeidskrachten zou volgens Salons kosteninefficiënt zijn als de overheid ervoor kiest om met de mogelijkheden die nu ter beschikking zijn met de 100 arbeidskrachten te roeien.
Kavish Ganesh
