De leningen die Suriname op dit moment aangaat en al op de lijst heeft staan, zullen moeilijk kunnen worden terugbetaald. Tot deze conclusie komt econoom/jurist Guillermo Samson. Komen zo meteen op het lijstje staan, de nieuwe leningen die Suriname aangaat. Hier is te noemen de US$ 550 mln. inzake de obligatieleningen voor 9.25% rente per jaar. De aflossing hier start in oktober 2016, wat betekent dat er 10 maal 9.25% aan rente plus het geleend bedrag moet worden uitbetaald. Dit brengt Suriname in een positie van bijkans een half miljard (US$ 508,75 mln.) alleen aan rente betalen. Het is natuurlijk niet een economische rekenmethode, maar geeft een indicatie van wat de belastingbetaler te wachten staat. De vooralsnog bekende leningen kunnen ook op zo een manier een indicatie geven van de mogelijke rentes in de toekomst. Echter moet ook worden aangemerkt dat niet alle leningen en kosten transparant zijn, waardoor een deel niet te volgen is.
Wat volgens Samson zeker moet worden benadrukt, is dat bij elke lening die Suriname wenst aan te gaan of aangaat, er elke keer voor de onderhandelingen geld wordt betaald aan de onderhandelaars. Een recent voorbeeld is de US$ 20 mln., die aan de consultants moet worden betaald voor het onderhandelen voor de obligatielening. Deze bedragen worden in de meeste gevallen uit de bruto-lening afgetrokken. Suriname krijgt dus na aftrek de netto-lening in handen. Oppenheimer & Co. INC bijvoorbeeld staat in de wereld bekend als de ‘loan shark’ van de financiële instellingen. Meestal worden zulke instellingen pas aangedaan, wanneer de geldzoeker, geen andere optie meer heeft. In het laatste geval heeft ook deze instelling voor Suriname zaken moeten regelen.
“De vraag is: wie heeft de obligaties gekocht, wetende dat Suriname geen schulden betaalt? Zijn het niet de verdampte gelden van de Centrale Bank van Suriname, die men via de obligatielening naar Suriname wil terugbrengen? Dit kan ook een constructie zijn. Ik gis, omdat er geen duidelijkheid en transparantie is. Waarschijnlijk weet Bouterse niet eens waarmee Hoefdraad bezig is. Bovendien zou je voor een lening met een 9,25% rente zelfs 5 miljard kunnen krijgen. Wie denkt Hoefdraad voor de gek te houden?”, vraagt Samson zich af. Op de websites van de financiële instellingen waarmee Suriname zaken heeft gedaan, zijn er ook geen meldingen over de leningen te zien.
Samson vergelijkt de toekomst met deze leningen met de situatie waar Haïti vandaag de dag mee geconfronteerd is geraakt. Het wordt maar een cyclus van blijven betalen met de mogelijke verdiensten, terwijl het land nooit vooruit komt.
“Als je geluk hebt, en landen schenkingen willen doen, dan zit je nog goed. Let wel, dat landen niet alles zullen schenken. Je zult de rest wel zelf moeten betalen”, stelt Samson.
Kavish Ganesh
