Uit het Global Gender Gap rapport van World Economic Forum (WEF), dat jaarlijks een balans opmaakt van wereldwijde genderongelijkheid, blijkt voor Suriname dat de kloof tussen man en vrouw in ons land groot is. Dit is vooral op politiek vlak merkbaar. Anderzijds is het ook merkbaar dat Suriname hard bezig is te werken aan dit diepgewortelde probleem. Dit constateert journalist Lucas Destrijcker, die een aantal weken door Suriname trokin het kader van het ‘Beyond your World project’. Renuka Biharie van het Instituut voor Vrouwen, Gender en Ontwikkelingsstudies (IWGDS) van de Anton De Kom Universiteit, zegt in een interview met Destrijcker dat de traditionele ondergeschikte zorgfunctie van de vrouw een grote rol bij de genderongelijkheid speelt in Suriname. Doordat vrouwen nog steeds hoofdzakelijk deze rol vervullen, is het soms moeilijk plaats te maken voor emancipatie en leiderschap. Gendergelijkheid zou bij de verschillende etnische groepen wel beginnen door te dringen, meent zij, maar het proces verloopt niet gelijk en gaat heel traag.
Biharie vindt daarom dat de cijfers van het WEF-rapport ook niet alles zeggen. Ze vindt het belangrijker te weten dat we nu het probleem aanpakken. Zij noemt Suriname een late bloeier richting gendergelijkheid. Overal waar je tegenwoordig komt in Suriname wordt er gesproken over genderongelijkheid. Op diverse podia worden discussie’s gehouden, al dan niet politiek gelieerd, over het feit dat vrouwen ondervertegenwoordigt zijn in vooral leidinggevende posities in zowel de private als de publieke sector. Vooral rond het bestrijden van huiselijk geweld, over heel het land, een bijzonder grote problematiek, neemt Suriname belangrijke stappen richting preventie en hulpverlening. Alle politiediensten hebben nu een gespecialiseerde unit rond huiselijk geweld. Sociaalwerkers en ngo’s zorgen ervoor dat slachtoffers veel makkelijker hulp zoeken of sneller aangifte doen, redeneert Biharie. Zij beaamt dat de ongelijkheid het sterkst zichtbaar is in de politiek, waar vrouwen niet eens 6% vertegenwoordiging halen.
In de aanloop naar de verkiezingen in mei 2015 is er verhoogde aandacht voor politieke participatie van vrouwen. Zelfs de president roept politieke partijen op om tegen de verkiezingen tenminste 30% vrouwen in de besluitvorming te betrekken. Biharie bekijkt deze ontwikkeling echter nogal sceptisch en vraagt zich af hoeveel vrouwen er tegen dan daadwerkelijk op de kieslijsten zullen prijken. Volgens Hans Breeveld, directeur van Democracy Unit aan de Universiteit van Suriname, ligt het politiek zeggenschap bij de mannen. Hij geeft aan dat er af en toe wel eens een vrouw op de kieslijsten prijkt, maar dat dit is niets meer dan versiering voor het geheel is. Volgens Breeveld hebben adviesorganen en denktanks met vrouwen geen invloed op de door een machocultuur doordrenkte politiek en is er dringend nood aan politici die voor vrouwen de lans breken. Op de wereldranglijst voor gendergelijkheid van WEF staat Suriname op de 109de plaats van de 142 onderzochte landen. Dit gegeven brengt Suriname op de laatste plaats van alle landen uit het Amerikaanse continent. De pijlers voor de rangschikking zijn gezondheid, educatie, politieke participatie en economische betrokkenheid van vrouwen.
