Tijdens de openbare zitting van vandaag zal het parlement zich ontfermen over de ontwerpwetten voor het instellen van een DNA-databank, het nader wijzigen van het Wetboek van Strafrecht en Strafvordering. Behalve het instellen van een DNA- databank zal ook het doen van DNA-onderzoek en het opnemen van drugsverslaafden in behandelingscentra besproken worden, geeft parlementariër Ganeshkumar Kandhai (NF/VHP) in gesprek met Dagblad Suriname aan. Kandhai is lid van de vaste commissie van het ministerie van Justitie en Politie. De Wet DNA- databank regelt dat het genetisch onderzocht celmateriaal van de mens verzameld wordt alsook opgeslagen wordt voor toekomstige strafrechtelijke processen.
Kandhai geeft verder aan dat er reeds laboratoria zijn die dit soort onderzoeken doen, maar die zijn meer voor medische doeleinden. Het opgeslagen DNA-materiaal kan dan uiteindelijk als geldig bewijsmateriaal dienen in strafzaken, omdat het dan met de aanname van deze wet geregeld is in wetgeving. Er is een nuancering gemaakt in de wet, waarbij wordt aangegeven dat voor strafbare feiten, waarop een strafmaat van 4 jaar of hoger staat, de verdachte verplicht wordt om celmateriaal af te staan voor verder onderzoek. Kandhai geeft aan dat de rechter-commissaris een bevel kan uitbrengen om een DNA-onderzoek te doen plaatsvinden. Voor een strafmaat van minder dan 4 jaar is er schriftelijke toestemming nodig. ‘Wij zijn nog niet zover om elke burger te verplichten een DNA-onderzoek te laten doen om de gegevens op te slaan, maar we maken een begin om het strafrechtelijk proces te versnellen’, geeft Kandhai aan op de vraag of alle Surinamers een DNA-onderzoek moeten ondergaan.
Dwangverpleging verplicht stellen
Door het Wetboek van Strafrecht te wijzigen, wordt de mogelijkheid geschapen om te bevelen dat recidivisten alsook verdachten die drugsverslaafd zijn, verplicht worden opgenomen in behandelingscentra. Deze mensen staan ook wel bekend als kruimeldieven. Kandhai geeft aan dat het een soort afkick model is waar men begeleid wordt om van de drugsverslaving af te komen. ‘Deze mogelijkheden zijn vooralsnog niet opgenomen in de wet.’ Hij geeft verder aan dat het niet alleen een goede wet is, maar dat het de Surinamers in de toekomst zeker zal behoeden tegen verslaafde criminelen en dat de lange termijn effecten daarvan positief zullen zijn. Op de vraag of de grondrechten van de mensen niet worden aangetast, geeft hij aan dat de mensen niet zomaar van de straat worden gehaald. Pas als men zich schuldig heeft gemaakt aan een strafbaar feit, kan de kantonrechter hen doen opnemen.
Normaal worden de mensen geplaatst in de gevangenis, maar in plaats daarvan worden ze conform het wetsvoorstel in de toekomst opgenomen in behandelingscentra. Op de vraag of het wel redelijk is dat de staat moet opdraaien voor de kosten van de verslaving van een verdachte, geeft Kandhai aan dat de huidige situatie de staat meer kost, want de mensen blijven in een vicieuze cirkel. Zodra ze uit de gevangenis komen, begaan ze weer een strafbaar feit en dan zijn ze weer in de gevangenis. In de gevangenis zorgt de staat ook voor de verdachten. Bij de opsporing moet men zoveel uren besteden aan een klein delict. Hieraan zijn er ook kosten verbonden. In de conceptwet wordt aangegeven dat de effecten binnen 2 jaar zichtbaar moeten zijn. Kandhai zal de regering wel vragen of de instituten en behandelingscentra al zover zijn en als er voldoende deskundigen zijn, vooral gezien de financiële situatie van de overheid.
Genaro Alpin
