Met de verkiezingen op komst worden personen te pas en te onpas beschuldigd racistisch bezig te zijn zonder dat men soms weet wat “racisme” precies is. In Suriname wonen er diverse etnische groepen. Overwegend donkere mensen! Zij hebben elkaar nooit bestreden, omdat de ene groep zich superieur voelde boven de andere. De Meriam-Webster Dictionary omschrijft racisme als de opvatting dat ras de belangrijkste bepaler is van menselijke eigenschappen of vermogens en dat raciale verschillen de basis vormen van de inherente superioriteit of inferioriteit van een bepaald ras boven een ander ras. Volgens de conventies van de Verenigde Naties betekent raciale discriminatie elk onderscheid, uitsluiting, beperking of voorkeur gebaseerd op ras, huidskleur, afstamming, nationale of etnische oorsprong die het doel of effect heeft van opheffing of aantasting van erkenning, genieting of uitoefening, op basis van gelijkwaardigheid, van mensenrechten, en fundamentele vrijheden in het politieke, economische, sociale, culturele of enig ander veld van het openbaar leven. In onze multiculturele samenleving moeten we voordat wij – een bepaalde partij beschuldigen van racisme – goed definiëren wat we daarmee precies bedoelen anders kan de beschadigde kant naar de rechter stappen en een uitspraak van de rechtbank eisen.
Een Surinaamse zaak?
Vroeger, wanneer bij vergaderingen met Creoolse landgenoten samen met overwegend Hindoestanen, er een voorstel (zelfs na amendement) werd aangenomen met overwegend Hindoestaanse stemmen, werd deze uitslag getypeerd als een racistische aangelegenheid door de Creoolse deelnemers. Als evenwel in een vergadering met een overwegend Creoolse aanhang samen met Hindoestanen een gelijklijkende voorstel werd aanvaard, werd dit bestempeld als een Surinaamse zaak!
In de jaren zeventig van de vorige eeuw voerde racisme toch wel de boventoon. Vele ouderen uit onze gemeenschap zullen zich wellicht enkele taferelen kunnen herinneren. Uit onze historie is onder andere de gedachtegang van de PNR (Partij Nationalistische Republiek, 1961) van Bruma en Derby om geweld te gebruiken tegen de Hindoestanen bekend. “Zij moesten op een schip gezet worden en teruggaan naar India”, werd door deze politici algemeen verkondigd. Zo gingen politieke partijen soms om met hun aanhang, waarbij onder andere verbroedering en vergeving loze kreten zijn gebleken. Nog steeds is deze tendens, zij het gelukkig in mindere mate, nog merkbaar. Het is niet overal veilig in ons land en daar zijn alle politieke partijen zonder enige uitzondering verantwoordelijk voor! Immers bepaalde politieke partijen die nu hoog van de toren blazen en in de jaren tachtig van de vorige eeuw in de oppositie zaten, hebben de muitende militairen met hand- en spandiensten aan de macht geholpen met alle bijkomende- ook dodelijk geweld. Honderden families, kennissen en vrienden zijn getroffen door de Decembermoorden van 1982 waarvoor nu een infame amnestiewet is ingediend en schorsing van het strafproces betreffende deze moorden. Ik begrijp niet waarom men niet graag in de oppositie wil zitten en er zoveel voor over heeft om in het machtscentrum te verkeren. De Socialistische Partij in Nederland heeft er vaak geen enkele moeite mee als oppositiepartij vertegenwoordigd te zijn in de Tweede Kamer. Zij heeft ondanks deze houding toch een grote aanhang. Wellicht vormt de uitgebreide corruptie een grote trekpleister voor Surinaamse politici om in de coalitie te zitten. De Surinaamse zaak in de coalitie wordt nu behartigd door leiders van politieke partijen met een toch wel ernstig crimineel verleden. Zal de aanhang van deze leiders dan niet crimineel en of wellicht racistisch zijn?
De verkiezingen van 2015
Ik wil benadrukken dat het niemand is toegestaan om onder andere elkaar te beledigen en of te kwetsen dan wel haat te zaaien aangezien dit strafbaar is. Bovendien hebben politieke partijen het recht zich te bundelen op basis van geloof en of etniciteit. Daar is niks mis mee! Ook staat in de wet op de politieke partijen hier geen enkele sanctie op. Integendeel door ons koloniaal verleden zijn we vaak door “divide et impere” tegen elkaar uitgespeeld en op (allerlei sociale) achterstanden gezet. Het heeft geen zin om hier nu een historische verhandeling over te geven. Evenwel verwijs ik naar de vele geschriften die hierover bestaan. Natievorming met behoud van de eigen identiteit heeft tijd nodig en dat geldt voor alle bevolkingsgroepen. Gelukkig ziet onze regering dit blijkbaar ook in vandaar dat ons land zoveel culturele en religieuze feestdagen kent om alle groepen in hun waarde te laten. Mensen die landgenoten op welke wijze dan ook kwetsen, zijn slechte burgers die slechts enge (politieke) belangen nastreven zonder respect te hebben voor de andere partij. Hoe kunnen wij deze lieden nog onze Surinaamse “brada nanga sisa” noemen? Wij moeten op veel meer gebieden proberen samen te werken met elkaar, want een multiculturele samenleving vormt voor zowel voor de ruimtegevende als ruimtevragende partij in ons land een niet te missen verrijking: “Hoe wij hier ook samenkwamen, aan zijn grond zijn wij verpand”. Met ‘het oog om oog’ en ‘tand om tand’ -mentaliteit van sommige analisten en politici leveren we geen enkele bijdrage aan natievorming noch aan de zo gevraagde eenheid die zo belangrijk is voor ons land. Aan bepaalde grote iconen in de wereld als Gandhi, King en Mandela die ons zijn voorgegaan en toevallig ook een donkere huidskleur hadden, kunnen wij een voorbeeld nemen en of ons identificeren met enkele nobele menselijke waarden als vrede, verzoening en vergeving. Waarom moeten wij in Suriname dan nog zo kortzichtig omgaan met elkaar? Welke partij de verkiezingen in 2015 ook wint – zal nu eindelijk moeten zorgen dat er een anticorruptiewet komt – zodat ook racisme adequaat bestreden kan worden. Daar zijn we het allemaal over eens! En de vele Visions mogen nu echt stoppen want de huidige politieke situatie vraagt om ernstige bezinning voor beleid van politici die oog hebben voor een realistische toekomst van de huidige generatie. Daarom wacht ik met spanning op de diverse partijprogramma’s voor de verkiezingen van 2015 en het stoppen met “moddergooien”.
Robby Roeplall
