We stonden even perplex toen vrijdag wereldkundig werd gemaakt dat de zoon van de Surinaamse president ook werd aangeklaagd voor het hebben van banden met en/of het willen accommoderen van de wereldbekende/beruchte militante Palestijnse (bevrijdings)organisatie Hezbollah. Deze groep kennen we alleen van de televisie door hun aanvallen op Israëlisch gelieerde doelen, hun betrokkenheid bij de Palestijnse autoriteit en hun rivaliteit met de Hamas. Personen die Suriname volgen, werden de afgelopen dagen automatisch overspoeld met dit Suriname-bericht. In Suriname is beweerd dat de verdachte nooit benoemd is tot hoofd van de CTU, maar dat wil nog niet zeggen dat hij niet in die functie of als leidinggevende van die eenheid gefunctioneerd heeft. In de tenlastelegging moet volgens de berichten zijn aangegeven dat hij misbruik heeft gemaakt althans heeft willen maken van die relatie om Hezbollah te accommoderen. Hoe geloofwaardig is dat? Wat kan de burgerij met zo een bericht doen? Op de laatste kunnen we zeggen: niet veel. Er zijn geen sterke buitenparlementaire instituten in Suriname, die wanbeleid en corruptie aan de kaak kunnen stellen. Deze zaak is een staatsaangelegenheid geworden, getuige de reactie die de minister van Buza genoodzaakt was te geven naar aanleiding van deze nieuwe dimensie in de zaak. De aanleiding daartoe is dat onze president zijn zoon heeft willen betrekken of heeft betrokken bij staatszaken, namelijk het al dan niet tijdelijk of op wettelijk basis gestoeld leiding geven aan of belast zijn met taken aangaande de CTU, die geacht wordt een gevoelige en elite-eenheid te zijn waarover niet veel bekend is. De president zou zelfs voor deze betrokkenheid een waardeoordeel hebben uitgesproken over zijn zoon en dat uiteraard na genoegzaam op de hoogte zijn geweest van zijn kennis en kunde en handel en wandel. De president heeft in andere hoedanigheid eerder verklaard dat hij een goed inlichtingennetwerk had. Hij zou de beste zijn die er is. Maar al zou dit niet het geval zijn, het moment dat burgers van een land in verband worden gebracht met de zogenaamde terroristische organisaties, zijn landen min of meer verplicht een reactie te geven en zich te distantiëren van de zaak. Dit laatste in relatie tot de verhoudingen die men wenst voort te zetten met de USA. De reactie van de Buza-minister was om zich te distantiëren van de zaak, maar het had zeker enige tegenstrijdigheden. Aan de ene kant wil hij ons doen geloven dat wij in tel zijn internationaal (dus groot zijn) en aan de andere kant presenteert hij Suriname als kwetsbaar, omdat wij (evenals Guyana) niet de geavanceerde middelen hebben om onze grenzen beter te controleren. Het is wel een feit dat de ongestrafte corruptie welig tiert in Suriname en waar de corruptie regeert daar ontstaat er zeker ruimte voor zogenaamde terroristische organisaties om hun gaten te vinden. Uit de berichten die internationaal zijn gelanceerd, blijkt dat de verdachte gebruik heeft gemaakt van zijn vermeende positie bij de CTU. Er zou een vals paspoort zijn verstrekt en er zou sprake zijn van Amerikaanse doelen die gevaar zouden lopen. Als we kijken naar de aantijging, dan herinneren wij ons een bericht dat aangaf enkele maanden terug dat Suriname gevoelig is voor betrokkenheid bij terrorisme.
Er is door bepaalde personen op een zodanige wijze gereageerd alsof de pers een zonde heeft begaan door het internationaal gelanceerde bericht van de verzwaring van de aantijging te vermelden. Kennelijk had men verwacht dat de media overspoeld zou worden door het bericht vanuit BBC News, Reuters, Bloomberg, Elsevier, ABC en zelfs de Caribische Jamaica Observer en vervolgens de andere kant moest opkijken? Is zo’n gedragscode wenselijk voor de vrije pers? Voorts is gesteld dat met Farc een betrokkenheid wellicht voor te stellen was, maar met Hezbollah al helemaal niet. Internationale media noemden Suriname en Hezbollah al in juni 2013. Enige maanden is in de DNA aangegeven dat in een rapport Suriname inmiddels ook als een risicoland wordt aangemerkt. In de media is ook bericht dat (het Sjiitische) Iran Zuid-Amerika aan het infiltreren is via de Sjiitische Hezbollah. Bovendien zouden Hezbollah en Farc samenwerken. Iran zou op ons continent inlichtingennetwerken aan het opzetten zijn volgens de berichten in juni. De bedoeling van Iran en de Hezbollah zou naar verluidt zijn om terreuraanslagen in de Zuid-Amerikaanse landen te plegen. Dat zou een Argentijnse aanklager, die van plan is 5 Iraniërs te vervolgen, verklaard hebben in de buitenlandse media. Deze 5 Iraniërs zouden een Joods centrum in Buenos Aires in 1994 hebben aangevallen. Opmerkelijk is dat internationaal het bericht is gelanceerd dat het inlichtingennetwerk dat Iran zou hebben opgezet, betreft Brazilië, Chili, Colombia, Paraguay, Uruguay en ook de Caribische landen met een moslimbevolking: Guyana, Trinidad and Tobago en ook Suriname. De Argentijnse vervolgers zeiden eind mei dat het potentieel is dat aanslagen in die landen (inclusief Suriname) worden gepleegd. Er zouden inlichtingendiensten van de terroristen in deze landen zijn opgezet. Op deze berichten is door de regering en de personen die zich het een en ander niet kunnen voorstellen niet gereageerd. Eveneens wordt beweerd dat het in deze gaat om een plan van de USA en dat men met de verzwaring tot een ruildeal wil komen met de verdachte. Waarom kiest de USA per se Suriname uit? Wat is de persoonlijke vete tussen het grote Amerika en de zich groot wanende Suriname? Van de aanwezigheid van Hezbollah in Latijns Amerika wordt al enige tijd bericht. Die zou groeiende zijn. Wat waar is en wat niet maken wij niet uit, maar het is duidelijk dat Suriname wel heel concreet in het verkeerde daglicht is gebracht. En op den duur zal dat te merken zijn in de internationale samenwerking en het sociaaleconomisch programma van de Surinaamse regering.
