Er is een gevaarlijke tendens aan het ontstaan in Suriname als het gaat om de ‘rule of law’, de rechtsstatelijkheid en de gelding van wet en recht. Steeds minder vaak wordt opgekeken wanneer een dubieuze zaak bij de politie of bij de rechterlijke macht aan de orde wordt gebracht. Deze ontwikkeling zal maken dat Suriname een uiterst gevaarlijke samenleving zal worden, waar instituten die moeten zorgen voor de handhaving van wet- en regelgeving zelf diep betrokken zullen zijn aan de andere kant. Die gevaarlijke toon lijkt te zijn gezet. Behalve de media is er geen klankbord voor de burgerij om haar onderdrukking door het politie- en vervolgingsapparaat voor te leggen. Er schijnt een cultuur van straffeloosheid, het recht van de sterkste (degene die het meest kan betalen) zich te hebben wortel geschoten in onze samenleving. Tegenwoordig schijnt alles in dit land in orde te komen wanneer het geregeld wordt. Alles wordt geregeld en als je vastzit heb je niet de juiste kanalen, als je de juiste kanalen bewandeld mag je strafbare feiten plegen, maar kom je gauw los. Wie of wat komt op wanneer iemand verdacht wordt van doodslag, maar de persoon wordt niet vervolgd? Het systeem van de regelarij, die al decennia terug zijn intrede had gedaan binnen de ambtenarij (met name NH/RGB, Sozavo, HI, OW) heeft zich met name door geregelde rekruteringen en bevoordelende aankopen van goederen en diensten zijn intrede gedaan op alle ministeries. Opmerkelijk is dat de al bestaande greep van corruptie en favoritisme ook indringender zijn intrede heeft gedaan binnen het politie- en vervolgingsapparaat. Het is ongelooflijk hoe ver deze functionarissen nu durven te gaan in de corruptie en het rancuneus optreden tegenover personen die daarover wat zeggen. Het schijnt dat er behoorlijk zwak leiding wordt gegeven vanuit de leiding van de vervolging en de opsporing. De grip op het personeel lijkt men kwijt te zijn en het een en ander zou kunnen vanwege de omstandigheid dat men vanuit de eigen achtergrond niet in staat is om de onderdanen te motiveren. Als we kijken naar het relaas rond de in beslag genomen en mysterieus verkochte Venezolaanse boot, dan lijkt het erop dat wij in een maffiastaat leven. Degenen onder de ambtenaren die staatsmacht bekleden, schijnen daar flink misbruik van te maken en het gevaarlijke is dat dit steeds lijkt te verworden tot norm. Dit alles kan straffeloos plaatsvinden. Het gaat er tegenwoordig erg grof aan toe en de burgerij kijkt hulpeloos toe. Een Venezolaanse boot is enkele weken terug illegaal in onze wateren onderschept met een kostbare lading diesel. De boot wordt geconfisqueerd evenals de lading. De bemanning wordt vastgezet voor kennelijk smokkel (Wet Economische Delicten) en overtreding van de vreemdelingenwetgeving. Na een paar dagen is men los. De boete die aan hen opgelegd was (USD 15.000 oftewel SRD 50.250) is keurig door een ‘well wisher’ betaald en ook de tickets, zodat de mannen als de bliksem kunnen verdwijnen, liggen klaar. Verdwenen is echter ook de boot waarin de mannen naar Suriname kwamen. Daarvoor hebben autoriteiten een alleen Spaans sprekende man een stuk laten tekenen waarin hij afstand doet van zijn boot. De boot wordt nota bene niet in het openbaar geveild, maar dat er een vaartuig te koop is, wordt slechts ‘gelekt’ aan enkele personen die houden van dit soort louche ‘tjauw tjap’. De regel bij de verkoop van de boot is er maar 1: ‘er zijn geen regels’. Bijgevolg is een upside down versie van een openbare veiling: niet de hoogste maar de laagste bieder mag de boot met duizenden liters diesel meenemen. Saillant detail nummer 1 is dat de financiële afhandeling plaatsvindt op een politiekantoor. Saillant detail nummer 2 is dat een vrouwelijke medewerker/officier op het parket van de pg optreedt als bemiddelaar en waarschijnlijk haar aandeel als commissie heeft opgestreken. Opmerkelijk is ook dat men geen advertentie heeft geplaatst om de zaak openbaar te veilen. Niet iedereen mocht het dus weten. Het moment dat men de achterlijk geachte buitenlanders wil afschepen met gereed liggende tickets (met de complimenten van de koper?) ontdekt men dat er landen zijn waar men aan meer gewend is. Dit is geen geval met schaapachtige Surinamers uit de districten die veel overlaten aan God. Deze heren weigeren nu om te vetrekken en hebben een rechtszaak aanhangig gemaakt om hun boot terug te krijgen. De verkoop is op tilt, mede omdat wilsgebreken zouden kleven aan de verklaring van afstand die de kapitein heeft getekend. De lachende derde zou misschien nu zijn degene die op het parket voor bemiddelaar heeft gespeeld, maar wie het laatst lacht, lacht het best. Deze zaak is zeer ernstig en zou een teken kunnen zijn hoe ver de laatste instituten van het land inmiddels ook al zijn gezakt. Wat uit deze zaak naar voren komt, is dat de corruptie en straffeloosheid grenzen hebben bereikt, die kenmerkend zijn voor de landen met een laag mensenrechtenniveau met burgeroorlogen en de hoogste corruptieniveaus. Een aantal Surinamers is bezig Suriname uit te melken om vervolgens hun biezen te pakken richting Nederland of Amerika. De hoogste autoriteit in het land zal uiteindelijk verantwoordelijk worden gesteld als hij een geordend land overneemt en er een bandeloze bananenrepubliek van maakt.