De politie in Suriname geeft steeds meer ruimte aan degenen die een chaos willen creëren in het land. Eerder stelden wij dat de politie geen beleid heeft en niet getraind is voor gevallen waar massa’s de politie intimideren en aanvallen. De politie houdt zich al een tijdje doof voor zelfs formeel gepubliceerde muziekproducties met als verderfelijk devies ‘un’ bos commandant’. Zelfs politieagenten hebben cd’s gedraaid, waarop haat en verderf in hun richting wordt gezongen. Ook liederen die geweld onderling propageren als afrekening voor het niet betalen van leningen is vaak formeel gelanceerd en grif afgedraaid. Er is zelfs gezongen dat niet alleen de wanbetaler, maar zijn heel gezin mag worden van kant gemaakt. Muziek met onzedelijke teksten kunnen tot randgevallen behoren, maar waar sprake is van moord en geweld en we komen in de strafrechtelijke sfeer, moet zeker een onderzoek volgen van de pg en moet de politie optreden. De samenleving is klein en het is redelijk gemakkelijk om te onderzoeken wie wat verspreidt. Nu zijn ‘underground’ liederen uit de zogenaamde ‘getto’ in de omloop die de oorlog verklaren aan het gevestigde establishment en eigenlijk alles wat vreemd is voor het doen en laten van de makers van deze liederen. De liederen worden gedistribueerd, eventueel verkocht. As het gaat om kosteloos distribueren, dan zitten organisaties en personen erachter die baat hebben bij onrust en geweld vanuit een bepaalde groep naar een bepaalde groep. In beide gevallen kan ook geconcludeerd worden dat er een markt is voor soortgelijke liederen. Er is een publiek dat ontvankelijk is voor geweld gericht op een bepaalde groep. Deze muziek zou ook afgedraaid worden in bussen op bepaalde routes, naar verluidt die lijnen die leiden naar de woongemeenschappen waar zogenaamde ‘ontheemde’ jongeren wonen. Naast het strafrechtelijke worden er ook seksueel expliciete situaties bezongen, waarbij de zelfwaardigheid van de vrouw een zware deuk wordt toegebracht als lustobject dat seksuele intimidatie en aanranding moet accepteren. De moraal van jongemannen en vrouwen wordt met deze liederen een slag toegebracht. Tot nu toe is in Suriname door Surinaamse autoriteiten een vreemde versie van het concept van vrijheid van meningsuiting eropna gehouden. Wordt het persoonlijk leven in relatie tot besteding van belastingmiddelen aan de orde gebracht dan wordt men woest. Maar wanneer op de openbare orde en rust een aanslag wordt gepleegd dan kijkt iedereen een andere kant op. Het schijnt alsof niemand in Suriname verantwoordelijk is voor de openbare orde en rust. Het prediken van haat en geweld middels geluidsdragers levert een stafbaar feit. Het in het openbaar aanzetten tot haat tegen of discriminatie van mensen of gewelddadig optreden tegen persoon of goed van mensen wegens hun ras, godsdienst of hun levensovertuiging, is een strafbaar feit (misdrijf) volgens het Wetboek van Strafrecht (art. 175 bis). Een hiermee gerelateerde uitlating openbaar maken of het verspreiden van voorwerpen waarin deze uitlatingen zijn vervat, is ook strafbaar. Hetzelfde geldt voor het in het openbaar uiten of stellen van voor de eerbaarheid aanstotelijke woorden. Als de jeugd daarbij betrokken is als slachtoffer wordt de straf hoger. Meer specifiek wordt in de underground liederengeweld gepropageerd tegen een ex-minister van Justitie en Politie. We weten dat tijdens het bewind van deze minister het meest rigoureus door de politie (en het leger) is opgetreden tegen massahysterie in het binnenland, waarbij zelfs geschoten werd op de politie. In de periode van die minister zijn binnenlandbewoners neergeschoten door de politie en ook nu is dat het geval. Toen werd gezegd dat ouders hun zonen opvoeden en grootbrengen en dat die minister die zonen liet neerschieten, maar nu wordt dat niet gezegd. Kennelijk moeten bepaalde justitieministers terughoudender zijn in hun optreden dan anderen, op basis van hun achtergrond en afkomst. Vaker is tegen deze ex-minister negatieve sentimenten geuit als zou hij pertinent tegen het binnenland zijn, zelfs op politieke podia en in politieke settings toen hij kandidaat was als vp in DNA in 2010. Dezelfde sentimenten zijn niet geuit tegen de laatste 2 ministers in deze regeerperiode. De negatieve op haat uitdraaiende uitlatingen worden getolereerd op politieke podia. Met betrekking tot de denigrerende opmerkingen naar het vrouwelijk geslacht, moet onderkend worden dat wat we nu krijgen het toppunt is, maar dat de zaak allang gaande is. Eerder legden wij een verband met kaboela, maar men heeft dat verdedigd als te zijn cultuur. Is het aanzetten tot seksuele intimidatie en aanranding deel van een Surinaams cultuurelement? Wij denken het niet. Heel vaak wordt gezegd dat de seksistische teksten te maken hebben met de zogenaamde vrouwenemancipatie en de seksuele vrijheid van de vrouw in Suriname. De teksten worden afgekeurd door een deel van de bevolking, maar niet in de volksbuurten. Omdat de teksten afkomstig zijn van soms bekende artiesten, geliefde artiesten, wil niemand in Suriname optreden. Opmerkelijk is ook dat de politie coulanter is in bepaalde gevallen. Het schort behoorlijk aan ons politieapparaat, er is veel laksheid die leidt tot straffeloosheid. Het is opvallend dat de pg uit zichzelf heel weinig tot niet is opgetreden zeker in het afgelopen decennium als het gaat om maatschappelijke excessen die er wel zijn. De liederen die op een significant niveau zijn gedistribueerd en aanzetten tot geweld, haat en aanranding van vrouwen zijn een inbreuk op de openbare orde en rust. De burgerij is er op de hoogte van, maar hoe weten de pg en onze politie dit niet? Wil men het niet weten, omdat men bang is wie men onder de daders zal aantreffen? Nu het bericht in de krant is verschenen en verwacht wordt dat de politie optreedt, behoort de politie hierop in te spelen. Mag wat er hier gaande is wel onder de noemer van vrijheid van meningsuiting of is het een strafbaar feit? In het laatste geval, waarom treedt de politie niet op? Deze zaak behoeft de aandacht van de regering en maakt onderdeel van het preventieve beleid van de regering. Het probleem moet niet onderschat worden en men moet geen maatregelen in overweging nemen als de zaak is geëscaleerd.
