Ik word kotsmisselijk en bijna wanhopig van het kwaad dat onze kinderen dagelijks wordt aangedaan. Je kunt de dagbladen niet openslaan of je wordt geconfronteerd met allerlei berichten over volwassenen die menen hun seksuele lusten te kunnen botvieren op onze onschuldige kinderen. Ondanks wetgeving vergrijpen volwassenen zich regelmatig aan minderjarige meisjes en jongens.
Ik vraag mij af of de tijd niet rijp is om onze wetgeving zodanig aan te passen dat daders harder worden gestraft voor hun onsmakelijke daden. Tegelijk besef ik dat wetgeving alleen niet de oplossing is. Toch vind ik het niet kunnen dat bijvoorbeeld een dader slechts voor een jaar wordt weggezet, terwijl de toekomst van het kind in sommige gevallen voor het leven is verpest. Seksueel misbruik of andere vormen van kindermishandeling kunnen en mogen nooit goed worden gepraat.
In het Verdrag voor de Rechten van het Kind, artikel 19, staat: ‘Geen enkel kind mag slachtoffer worden van seksueel misbruik’. Toch worden alleen al in Suriname volgens cijfers van het Korps Politie Suriname meer dan honderd zaken per jaar behandeld die te maken hebben met het seksueel misbruik van kinderen. Een heleboel gevallen worden echter nooit gemeld. In werkelijkheid zijn er dus nog veel meer gevallen van seksueel misbruik in ons land. Kun jij je dat voorstellen?
Oproep ouders
Tegelijk besef ik dat met wetgeving alleen het probleem niet is opgelost. De verantwoordelijkheid van ouders/verzorgers en de totale samenleving is van eminent belang in de strijd tegen kindermisbruik. Kindermisbruik / geweld gaat ons allen aan. Als wij het over seksuele kindermishandeling hebben, dan merken wij hoe ernstig kinderrechten dagelijks geschonden worden. Kinderen en jongeren die seksueel misbruikt of uitgebuit zijn, kunnen daar hun hele verdere leven lichamelijke en/of geestelijke klachten aan overhouden. Ze zijn vaak emotioneel beschadigd waardoor een gezonde ontwikkeling belemmerd wordt.
Ik roep daarom in eerste instantie ouders/verzorgers op om al heel jong te beginnen met seksuele voorlichting aan hun kinderen. Kinderen van alle leeftijden zijn nieuwsgierig naar seks en hebben seksuele gevoelens. Aan ouders de taak voorlichting te geven – gefaseerd en naar ontwikkelingsniveau. Laat de opvoeding van uw kind niet over aan derden, ongeacht uw sociaaleconomische en -maatschappelijke situatie.
Tips voor alle leeftijdsfasen
• Bespreek seks en seksualiteit gedurende de hele opvoeding. Begin zo jong mogelijk. Jongere kinderen staan meer open voor praten over seks omdat het nog ver van hen afstaat.
• Grijp spontane aanleidingen aan en hou het luchtig. Praat niet zomaar over je eigen seksuele belevenissen.
• Praat op het niveau van het kind. Geef niet te veel informatie ineens.
• Bespreek grenzen en regels: leer je kind ‘nee’ zeggen.
• Kinderen leren veel van het zien van een liefdevolle relatie tussen de ouders. Maar vrijen in bijzijn van een kind is af te raden. Bespreek ook geen seksuele problemen in aanwezigheid van een kind.
• Bespreek seks in de media en hoe seksualiteit in videoclips, films en op internet weergegeven wordt.
• Wijs je kind op de nadelen van chat-sites. Niet iedereen is wie hij/zij lijkt en grenzen worden makkelijk overschreden.
Samenleving
Zoals eerder aangegeven heeft de totale samenleving een niet te onderschatten rol te vervullen in de strijd tegen kindermisbruik. De sociale controle binnen onze gemeenschap moet terug. Denk niet: “het is niet mijn zaak” of “ik wil niet beschuldigd worden van huisvredebreuk” of “het is een ver van mijn bed show”. Seksueel misbruik komt in alle lagen van de bevolking voor. Rijk, arm, ongeacht ras of kleur of maatschappij; het komt overal voor. Merkt u als samenleving, ongeacht uw provisie, tekenen van seksueel misbruik of andere vormen van kindermishandeling op, schroom daarom niet om aan de bel te trekken.
Hulp daders
Willen wij het probleem grondig aanpakken, zal hulp/begeleiding van daders niet moeten ontbreken. De drang om zich te vergrijpen aan kinderen en zelfs baby’s is niet normaal. Het verbaast mij daarom niet dat daders na een veroordeling in het oude vervallen. Voor de regering , NGO’s en kerken van diverse denominaties is een taak weggelegd om begeleidings- en of preventieprogramma’s te ontwikkelen. Veroordeelden die terugkeren in de maatschappij moeten begeleid worden, willen wij herhaling voorkomen.
Als je afgestraft bent ben je een vrij man, dat is helemaal waar, maar dat laat onverlet dat de slachtoffers blijven bestaan of dat er nieuwe slachtoffers gemaakt kunnen worden.
Sheila Mijnals
