Ongestrafte corruptie is in staat gezinnen te ontwrichten en uiteen te rijten. Corruptie is een grote vijand van stabiele gezinnen. Gezinnen zijn gevoelig voor schokken die door de corruptie in de samenleving worden veroorzaakt. De Surinaamse samenleving is vanwege de koloniale geschiedenis geschoeid op de Christelijke leest. Het ambtenarenapparaat en het onderwijs zijn ook zo ingericht, mede door de rol van de Christelijke gemeenten in het regulier onderwijs. Het gezin is de hoeksteen van de samenleving, stellen wij als natie vast in onze grondwet. Het gezin heeft een Christelijke waarde, maar ook bij de andere grote godsdiensten in Suriname zoals het Hindoeïsme en de Islam is het gezin de basis van het verkondigen van normen en waarden. Deze normen en waarden gaan uit van volledige gezinnen met vader en moeder en kinderen. Trouwen is ook een norm waartoe gelovigen aangemoedigd worden, alsmede gezinsvorming. Relaties tussen de ouders onderling en de wederzijdse relaties tussen ouders en kinderen wordt uitgedragen in de leerstellingen, maar ook de maatschappelijke rol van buurtgenoten en familieleden. In Suriname, en wellicht ook in andere landen, heeft veel wat mis gaat in de samenleving te maken met het falen van ouders en ouderen tegenover kinderen. Onder ouderen verstaan wij ook beleidsmakers en de ambtenarij. Wanneer wij de Internationale Dag van het Gezin gisteren herdachten, is het vaste prik dat gesproken wordt over ‘de jeugd van tegenwoordig’. Deze jeugd van tegenwoordig heeft het veel moeilijker dan de jeugd van 20 jaar terug en dat komt door het ‘hostile environment’ waarin deze kinderen zichzelf geplaatst zien. Er is steeds minder mededogen voor het kind. Vanuit commerciële ondernemingen wordt geld verdiend aan diensten die niet bevorderlijk zijn voor de geestelijke ontwikkeling van een gebalanceerde volwassene. Kinderen worden in Suriname veel blootgesteld aan geweld, waar ze passief bij betrokken zijn, in vergelijking met vroeger. Computerspelletjes oefenen kinderen om te schieten op bewegende wezens op het scherm. Het gaat dus bij het erkennen van het gezin voor een heel groot deel om de kwaliteit van de ouders en de ouderen. Leiders die de samenleving beïnvloeden, hebben de plicht om oudere burgers te beschermen, maar stabiele gezinnen met aanvaarding van verantwoordelijkheden door ouderen en ouders moet steeds gepropageerd worden. Ouders en met name vaders moeten voor hun eigen lusten de deur van hun gezin niet op een kier zetten, om wanneer een aantrekkelijker vrouw zich aandient de plaat te poetsen. Op de herdenking van de internationale dag van gezinnen moet door de regering (president, Biza) en ngo’s (vrouwen/kinderen) zwaar de nadruk gelegd worden op volledige gezinnen en het aanvaarden van verantwoordelijkheden door mannen en vrouwen. De Staat moet volwaardige en volledige gezinnen bevorderen en ook het instituut van trouwen of desnoods ook een andere cultureel gemotiveerde ‘pledge’ tussen man en vrouw om bij elkaar te blijven en om te kijken naar de kinderen en naar elkaar.
Dit alles is wel eens gezegd, maar wat ook waar is en waar de overheid aandacht aan moet besteden, is de vernietigende werking van corruptie op gezinnen. We willen ons bij deze bedienen van ettelijke voorbeelden. Wanneer corruptie de publieke sector aantast, kan de stabiliteit van bepaalde gezinnen in gevaar komen als andere overheidsdiensten het niet kunnen opvangen. Veelbelovende goed studerende kinderen kunnen opeens zonder zorg komen te zitten en ontsporen. Tegen de tijd dat ze hun VOS-diploma hadden moeten ontvangen, zijn ze dan al in aanraking geweest met de politie. De corruptie treft ouders en de schade werkt door naar kinderen. Ook verspilling van staatsgeld laat minder geld over om sociale programma’s uit te voeren ter ondersteuning van het gezin. Corruptie maakt schaarse middelen nog schaarser en het maakt ook dat schaarse middelen bij de verkeerde gezinnen belanden, die geen hulp nodig hebben of dat niet alle problematische gezinnen een gelijke behandeling krijgen. De regering van Suriname kent geen zich sterk profilerende ministers die zich richten op het gezin. We denken vanuit een stuk logica aan een minister van Biza, Sozavo of Minov. Het gezin wordt erkend en beschermd, zegt de grondwet. In het kader van het gezin bepaalt de wet dat man en vrouw gelijk zijn voor de wet. Ieder kind heeft recht op bescherming zonder enige vorm van discriminatie. Ouders hebben ten aanzien van wettige en natuurlijke kinderen dezelfde verantwoordelijkheden. Vooral dit laatste is van groot belang in verband met eenoudergezinnen. Interessant is ook dat in het kader van het gezin de grondwet ook bepaalt dat de Staat de uitzonderlijke waarde van het moederschap erkent. Werkende vrouwen hebben recht op zwangerschapsverlof, met behoud van loon of salaris, staat in onze grondwet. We zien dus dat in de taakomschrijving van de departementen geen enkel ministerie uitdrukkelijk is aangewezen om het gezin te ondersteunen. De vrouw en het kind worden wel apart bij enige ministeries genoemd, maar het gezin niet uitdrukkelijk. Intussen is bekend dat de vele uitwassen die de samenleving kent vaak gerelateerd is aan gebrekkige jeugd van bepaalde Surinamers vanwege onvolledige en instabiele gezinnen. Het advies aan de regering in deze is om het belang van het gezin in Suriname te erkennen zoals de grondwet dat gebiedt en dat een ministerie uitdrukkelijk ermee wordt belast om zorg te dragen voor het bevorderen van stabiele gezinnen. Internationaal is dit jaar vanuit de VN aandacht gevraagd voor bijvoorbeeld adequate kinderopvang en de zorg voor ouderen die deel zijn van de gezinnen. Financiële bijstand aan kinderen en ouderen helpt niet alleen hen, maar ook de gezinnen zegt de VN. In dit verband is het positief om te merken dat de regering stappen zet richting een sociaal zekerheidsstelsel.
