Wie hebben een periode gehad in Suriname (in de jaren 1993) waar Surinaamse burgers in de rij stonden als “bedelaars” om aan suiker, aardappelen, spijsolie, uien, gele erwten en knoflook te komen. Gelukkig hebben de afgelopen regeringen die “schaarste periode” afgesloten en zijn wij nu in een andere fase van ontwikkeling beland. De schappen zijn vol. In alle hoeken van Suriname zijn er supermarkten en winkels waar alle levensmiddelen volop aanwezig is. De prijzen van deze goederen op de wereldmarkt kunnen wij via de moderne communicatiemiddelen gemakkelijk traceren. Wij hebben nu geen monopolisten meer die alleen en almachtig de prijs kunnen bepalen. In deze moderne, liberale periode, zijn deze producten in alle winkels te krijgen. Suriname is geen Derde Wereldland meer volgens deskundigen. Professor dr.J.M.G.Kleinpenning geeft een definitie over Ontwikkelingslanden: “Ontwikkelingslanden zijn landen die gekenmerkt worden door een zwakke economische structuur en ernstige armoede onder brede lagen van de (snel groeiende) bevolking, welke armoede men in toenemende mate bewust ervaart”. Laten wij de situatie van Suriname bekijken. Elk gezin in Suriname heeft nu (anno februari 2013) een eigen vervoer (personenauto); bijna elk gezin in Suriname is aangesloten op het waterleiding- en elektriciteitsnet; bijna elke burger beschikt over een mobiele telefoon. In Suriname zien wij geen mensen die van de honger sterven of op straat slapen (ik praat niet over enkele drugsverslaafden). In Suriname heeft elke burger toegang tot medische zorg (ongeveer 160.000 on- en minvermogen kaarten zijn uitgereikt). Het onderwijs is in Suriname gratis (het inschrijfgeld in vergelijking met andere landen is te verwaarlozen). Deze enkele indicatoren geven duidelijk aan dat Suriname de afgelopen jaren grote sprongen voorwaarts gemaakt heeft en niet gerekend wordt tot een Derde Wereldland (volgens de definitie van prof.dr.J.M.G.Kleinpenning). Dankzij de natuurlijke hulpbronnen die de Almachtige ons gegeven heeft, profiteren wij nu van de opbrengsten uit de aardolie- en de goudindustrie. Een belangrijk bron van inkomen is de government take op benzine. Volgens velen is dit bedrag tussen de 700 en 800 miljoen SRD.
Ontwikkelingsvisie Suriname is op weg een eerste wereldland te worden. Maar er moet nog veel gebeuren. Wij moeten onze BNP per hoofd van de bevolking vergroten. Deskundigen hebben uitgerekend dat Suriname de potentie heeft haar BNP te vergroten. Wij moeten als Surinamers groot denken en wij moeten ons gedrag, ons denken, onze mentaliteit, ons innerlijk verschonen en het nationaal en mondiaal denken voorop stellen. Niemand hoeft op deze aardbol voor een andere collega/politicus dood te gaan. Zolang wij ons gedrag, onze ‘mind’ niet veranderen, zullen wij in de spiraal van armoede blijven draaien. Wij kiezers moeten politici op de voorgrond schuiven die ontwikkelingsvisie kunnen ontwikkelen en ook bereid zijn grote, nationale doelen na te streven.
Achterban in actie komen Een politicus die zich constant bezighoudt met het organiseren van zangcontesten, het verkopen van aardappelen, uien en knoflook en het uitdelen van pakketten bij hoogtijdagen heeft het vermogen niet om een ontwikkelingsvisie te ontwikkelen voor een langere periode. Zijn ontwikkelingsvisie reikt niet verder dan het zoveel mogelijk continu voeden van de achterban met “brood en spelen”. Zodra de man terug is uit het Verre Oosten, lanceert hij weer een heleboel slogans om de achterban warm te houden. De ledenregistratie, de introductie van goedkope prefab-woningen, het scholen van jongeren en het bijscholen van de vrouwenafdeling zijn zo de onderwerpen waarmee velen uit de achterban in het gareel worden gehouden. De wereld heeft de afgelopen 30 jaren een metamorfose ondergaan, op elk gebied. Vele politici zijn blijven steken in het denken van de jaren ’70, waar mensen met goedkope ‘batjauw’ en een pakket werden verknecht om op bepaalde politieke partijen te stemmen. De achterban moet deze wijze van politiekvoering heden ten dage afkeuren.
Nieuwe generatie politici Politici anno 2013 moeten zich bevrijden uit de Lurah-sfeer en zich als mondiale politici gedragen. Politici anno 2013 moeten hun achterban voorbereiden op mondiale vraagstukken die nu op ons afkomen en zich verder zullen voortzetten (het is onvermijdelijk). Onlangs heeft de VHP de aanzet gegeven van groot denken en ontwikkelingsvisie ontwikkelen voor langer termijn. Onlangs las ik in de krant dat de Chinezen over een jaar of twee op de maan gaan landen, terwijl dit land nog 30 jaren terug hongersnoden gekend heeft. Als jongeman (in de jaren 1960) heb ik vaker in de kranten gelezen dat de Indiërs werden bedreigd door hongersnood en als de wereldgemeenschap niet zou ingrijpen, zouden miljoenen mensen van de honger sterven in India. Premier pandit Jawaharlal Nehru heeft toen een beleid ontwikkeld en de staat Punjab tot de agrarische schuur van India gemaakt. In deze staat (district) werd het startsein gegeven van de Groene Revolutie. Vandaag de dag levert India graan (vooral rijst) aan de wereldgemeenschap. India is anno 2013 het tweede grootste rijstproducerend land op deze aardbol.
Inspanningen van politici Over tien jaar zijn de huidige politici voor een groot deel van het politieke veld verdwenen. Wij moeten alle inspanningen plegen om Suriname tot de agrarische schuur van het Caribische Gebied te maken. Wij moeten een beleid ontwikkelen om ons zoetwater te conserveren. Wij hebben in Suriname een neerslag van ongeveer 2 m (200 cm) per jaar. Op elke km² valt er per jaar gemiddeld 2.000.000 m³ of 2.000.000.000 liter water (1000 m x 1000 m x 2 m) en binnen een mum van tijd verdwijnt dit schone regenwater in de aardbodem of via de rivieren en kreken verdwijnt het naar de oceaan. Vanwege de global warming (elke student van de muloschool kent dit begrip) is een groot deel van de Jonge Kunstvlakte in de gevarenzone beland. Wij moeten zeer serieus nadenken om ons rijstareaal van 50.000 ha uit te breiden naar 100.000 ha en daarna naar 150.000 ha. Deze ontwikkeling gaan wij met ons allen moeten brengen. Wij moeten onze kiezers (dat is de verantwoordelijkheid van alle politieke partijen) voorbereiden op al deze vraagstukken. De wereld is een belangenwereld. Geen land heeft liefde voor een ander land (zij geven jou wat lekkers; enkele computers, landbouwmachines, een lening, woningen bouwen) maar in werkelijkheid hebben zij belangstelling voor jouw natuurlijke hulpbronnen. Deze broeders die ons “lekkers geven onder soepele voorwaarden”, zijn bezig Suriname te herkoloniseren.
Hardeo Ramadhin
