Een persoon die wellicht het karakter draagt van een recidivist maakt deel uit van de leiding van de sportvereniging Notch. Hij heeft zich onlangs weer, tijdens de algemene ledenvergadering van de SVB, van zijn slechte zijde laten kennen. En dit ook nog binnen een heel korte periode van zijn voetbalgeschiedenis. De herhaalde misdragingen van deze coach hebben ertoe geleid dat het hoofdbestuur van de SVB, aan de hand van de bestaande regels, hem deze keer een straf van 3 (drie) maanden heeft opgelegd. De straf is hem evenwel bij verstek opgelegd. Hij kan en mag gedurende deze strafperiode geen zaken namens Notch behartigen bij de SVB. Zijn functionering als coach mag echter wel normaal voortgang hebben. Een heel rare vorm van straf.
In feite heeft de coach, los van dit alles een eerder genomen besluit van het SVB-hoofdbestuur laatstelijk in de strijd in het Brunswijk Stadion te Moengo tegen de SV Transvaal, straal genegeerd en zich weer in een soort camouflagekleding (overeenkomende met de militaire kleding) op de reservebank laten zien, de aangewezen ruimte van waaruit hij zijn club als coach bevoegd is aanwijzingen te geven. Blijkbaar heeft de scheidsrechter noch de match commissioner hem op het vergrijp gewezen. Zo te zien stoort betrokkene zich, nota bene demonstratief, aan God noch gebod.
Dat de betrokken coach niet wakker ligt van de jongste straf van het hoofdbestuur is duidelijk te begrijpen. Voor een sportfiguur met zulk een vertoond gedrag jegens bestuur en in feite het gehele voetbalminnend publiek, moet de tijdsduur van de opgelegde straffen in zijn ogen ongebruikelijk kort zijn. Het blijkt naar buiten toe helemaal niet dat betrokkene gevoelig is of merkbaar last heeft van die schorsingen. Moraal en principes daar gelaten.
Naar wij ernstig vermoeden is de niet toegestane kleding van bedoelde coach tijdens de in het Brunswijk Stadion gespeelde wedstrijd Notch – Transvaal niet gerapporteerd aan het hoofdbestuur van de SVB, met als gevolg dat het niet vreemd mag overkomen als de coach zich ook op deze wijze van niet geaccepteerde kleding zal blijven misdragen. Indien, zoals wij ernstig vermoeden, de niet toegestane maar wel geaccepteerde kleding van betrokken coach tijdens die wedstrijd inderdaad niet gerapporteerd is, dan hebben de betreffende waarnemers belast met o.m. de taak “calamiteiten” door te spelen, zich bezondigd aan een zeer ernstig, haast niet te vergeven groot verzuim. Een verzuim dat niet – hoe mild men het ook wil beschouwen – onberispt, erger nog, niet zonder een reprimande gelaten moet worden. Immers, bij niet volledig voldoen aan de taken die men als zodanig geheel vrijwillig op zich genomen heeft, schaadt men bewust of onbewust het gezag van het overkoepelend lichaam, het hoofdbestuur van de SVB. Men laat de boosdoener op die manier denken dat hij kan doen en laten wat hij verkiest. Het wordt immers toch niet door bepaalde waarnemers doorgespeeld aan de bevoegden en indien wel dan lukt het hem om een strafvermindering af te dwingen.
Vertoningen van een dergelijk plichtsverzuim mogen hoegenaamd nimmer aanleiding zijn om uitspraken te doen in de zin van : “Het wachten is op 2013 om de rommel op te ruimen”. Welke rommel wordt er bedoeld? Bedoelt hij een noodgedwongen reshuffling bij de SVB, onder de leden van de verschillende commissies, die na zich vrijwillig ter beschikking te hebben gesteld, niet voldoen aan de gestelde eisen? Of bedoelt de coach van de SV Notch het hoofdbestuur van de SVB zelf. Dan moet er slechts overgegaan worden tot het houden van bestuursverkiezingen zondermeer.
Als echter de misdragingen zich blijven voordoen, zal dit zittend hoofdbestuur voortaan en wel nog vòòr het einde van zijn zittingsperiode geduchte maatregelen en in de praktijk voelbare straffen, uiteraard aan de hand van de statuten, moeten treffen en opleggen. De uitspraak en de houding van betrokkene mogen immers geen invloed hebben op de uitslag van de bestuursverkiezingen van 2013.
Aan het gedogen van dit soort gedrag dat onophoudelijk in de sport wordt vertoond door een voorbeeldfiguur als van een coach, moet er eens voorgoed een einde worden gebracht. Het SVB-hoofdbestuur is het hoogst verantwoordelijke lichaam dat in zo een specifiek geval de betrokkene middels zware disciplinaire straffen tot rede moet trachten te brengen. Lukt dit niet mede vanwege het ongelukkig besluit van de SVB om onverwachte en onverdiende vermindering van de ook nog te lichte straffen, dan zal het SVB-bestuur het uiterste middel van royement niet tegen de boosdoener kunnen toepassen. Tegen de aanhoudende misdragingen waarbij de opgelegde milde straffen niet tot verbetering kunnen leiden, moet het hoofdbestuur het uiterste middel toepassen, en dat is royeren van een lid. Door steeds weer, naar de mening van velen naast de veel te lichte straffen, toch nog over te gaan tot vermindering van de strafperiode, maakt dat er uiteraard grote vraagtekens achter het beleid van het bestuur komen te staan. Wat beoogt de SVB uiteindelijk met het telkens weer verminderen van de strafperiode met vaak meer dan de helft van diezelfde strafperiode? Note bene van spelers en coaches die de leiding van de wedstrijd, de arbiter, een flink pak slaag hebben bezorgd, is een van de vele dringende vragen die de voetbalgemeenschap ernstig bezighoudt.
Ernstige twijfels kunnen leiden tot hoorbare uitingen van negatieve gevoelens die niet prettig in de oren van oprechte leiders klinken. Het SVB-bestuur dient door een transparant beleid – vanwege de plaats die zij inneemt als hoogste sportorganisatie op voetbalgebied – waar te maken en te voorkomen dat deze “onbegrijpelijke beleidsbeslissingen” z.a. de onverdiende strafverminderingen zich weer onbegrensd herhalen.
