De regering van Suriname moet korte metten maken met malafide werkgevers die vijandig staan tegenover de rechten van werknemers. Er moet streng opgetreden worden tegen bedrijven die een vijandige houding aannemen tegen vakbonden en alle middelen en kunsgtgrepen toepassen om de bundeling van werknemers tegen te gaan of bestaande vakbonden te gronde te richten. Door de vakcentrale C-47 is gemeld dat er vakbonden zijn die werknemers zogenaamd promoveren tot stafleden. En aangezien het geaccepteerd wordt dat stafleden geen deel mogen uitmaken van de bond van het normale personeel (de massa), krijgt men zodoende een situatie dat de leden van de bond steeds minder worden. Deze kuntsgreep wordt in bepaalde landen waar vakbonden niet zijn gewenst, wijdverbreid toegepast. En deze manier van ondermijnen van werknemersorganisaties wordt afgewezen. Het staat gelijk aan inmenging in de interne aangelegenheden van de vakvereniging. Ook zouden volgens C-47 werknemers onder druk worden gezet om uit zichzelf zich uit te schrijven van de vakbond, in ruil voor een kleine toelage. De winst op korte termijn om een tyuku van de werkgever te ontvangen en lidmaatschap op te vangen, is vele malen minder voor deze niet goed geinformeerde werknemers dan wanneer ze lid van de organisatie blijven en een rechtvaardige cao blijven ondersteunen. Want het draait allemaal om de cao. De grote verworvenheid van de vakbonden in Suriname is dat ze door het aangaan van de vele cao’s ervoor hebben gezorgd dat de werknemers (en hun gezinnen) in aanmerking zijn gekomen voor voorzieningen die nooit in de Surinaamse arbeidswetgeving zijn geregeld. Dat is zo omdat de Suriname arbeidsregelgeving sterk verouderd is en een heleboel voorzieningen niet regelt. Deze voorzieningen zijn wel in de cao’s geregeld en deze overeenkomsten hebben gemaakt dat een deel van de werknemers van Suriname en hun gezinnen geen slachtoffer zijn geworden van de onrechtvaardigheid die gepaard gaat met wetgeving die verouderd is. Nu pas merken wij dat de sterk verouderde regels worden gemoderniseerd. Cao’s in Suriname hebben jarenlang vooruit gelopen op de oude arbeidsregels in de arbeidswetgeving, ze hebben gezorgd voor sociale rechtvaardigheid. De bedrijven die een cao hebben zijn wereldwijd en ook in Suriname de bedrijven die tot de meest stabiele behoren. Dat heeft zeker te maken met de productiviteit van deze bedrijven en deze hangt zonder meer af van de tevredenheid van de werknemers. Het is ten enenmale onmogelijk om een concurrerend bedrijf in stand te houden met ontevreden werknemers. De vakcentrale C-47 heeft een persconferentie gehouden om aan te geven dat ze de vakbondsvijandige houding en de tactieken van werkgevers veroordelen. Het minister van Arbeid zou de vakcentrale formeel hebben medegedeeld dat de tactieken van de werkgevers om vakbonden te breken in strijd zouden zijn met de wet. Nu brengen wij in herinnering dat ergens vorig jaar in DNA een wet is aangenomen om de vakverenigingsvrijheid goed te regelen. In deze wet is het verboden om vakbonden te ondermijnen en tyuku’s te betalen aan leden zodat ze hun lidmaatschap opzeggen. Er zijn werkgevers in Suriname die niet willen communiceren met hun werknemers, ze willen alleen de kracht van hun werknemers op de werkplaats, todat deze werknemers oud zijn of arbeidsongeschikt worden, dan worden deze werknemers aan een kant gezet. Er zijn werkgevers die in het belang van hun eigen extravagante leven weigeren in te zien en te accepteren dat werknemers, mensen zijn van vlees en bloed en dat ze verantwoordelijkheden hebben tegenover hun minderjarige kinderen en hun partners. Het is gebleken dat ondernemers hun bedrijf veel goed doen door goede partnerschappen aan te gaan met werknemers en ook te letten op hun tevredenheid. Naast de wet die ergens vorig jaar werd goedgekeurd in DNA staan in onze grondwet veel bepalingen die het recht om te bundelen garanderen. Werknemers zijn vrij om vakverenigingen op te richten voor de behartiging van hun rechten en belangen. Bij de uitoefening van vakverenigingsrechten wordt zonder onderscheid de vrijheid gewaarborgd om al dan niet lid te zijn van een vakvereniging en het recht om deel te nemen aan vakverenigingsactiviteiten. De vakverenigingen zijn bevoegd om de rechten en belangen van de werknemers die zij vertegenwoordigen te verdedigen en voor hen op te
komen. Vakverenigingen hebben het recht om collectieve arbeidsovereenkomsten aan te gaan.
De regels betreffende de bevoegdheid tot het aangaan van collectieve
arbeidsovereenkomsten en de werkingssfeer van hun bepalingen worden vastgesteld bij wet. Ook deze regels zijn ergens vorig jaar in DNA goedgekeurd. Het is zaak om werkgevers te begeleiden zodat ze geen gekke dingen doen en hun eigen bedrijf op den duur ondermijnen.
