De plechtigheden in verband met de inauguratie van de president en vicepresident van ons land zijn verleden tijd. Klachten over de gang van zaken rond de inauguratie en het defilé zijn uitgebleven. Een goede zaak. De verantwoordelijke instanties en personen hebben hun best gedaan. Alles is nu geschiedenis. Ten minste, voor allen die het als goed hebben ervaren. Voor de oplettende burgers is deze vraag echter nog niet beantwoord: wat is misgegaan op het erepodium, alwaar zowel Surinaamse als buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders en andere hoge gasten zich bevonden ten tijde van het defilé op 12 augustus? Het onsmakelijke bericht heeft daags daarna in de kranten gestaan. Enige reactie daarop van officiële zijde is uitgebleven. Wanneer hier naderhand weer wordt ingegaan op deze beschamende affaire, kan dit moeilijk als ‘hinderlijk gezeur’ worden aangemerkt. Daarvoor is het gebeurde te ernstig. Het heeft immers alleszins met onze imago als land en volk te maken. De regering kan niet doen alsof haar neus bloedt. In de gedragsleer bestaat een theorie over de interpersoonlijke afstanden in het sociale verkeer. Het maakt verschil uit of wij met een collega, een familierelatie, een goede vriend, onze directeur of met een minister of met de president in gesprek zijn. Tijdens deze ontmoeting nemen wij, zonder het zelf te beseffen, verschillende afstanden ten opzichte van elkaar in acht. Deze interpersoonlijke afstanden zijn volgens de gedragsleer verschillend. Tussen 0 en ongeveer 50 centimeter ligt de intieme zone. Waar staatshoofden en andere hoogwaardigheidsbekleders zich gezamenlijk bevinden, wordt deze afstand in acht genomen. Anderen horen er niet bij. Staatshoofden staan of zitten heel dicht bij elkaar. Dat is een bekend beeld. En waarover gaat het nu? Als het zicht van de Ecuadoriaanse president ten tijde van de parade op 12 augustus door aanwezige veiligheidsfunctionarissen zodanig belemmerd wordt dat hij geen zicht meer heeft op wat komt en gaat, dan is dit op zijn zachtst gezegd een blunder. Het getuigt van disrespect voor een staatshoofd als eregast. Als zijn minister van Buitenlandse zaken de toegang tot het erepodium wordt ontzegd, de Ecuadoraanse president daarover zijn beklag doet en geen bevredigende reactie krijgt van de plaatselijke protocollaire functionarissen of beveiligers, dan pakt hij zijn biezen en vertrekt onverwijld richting luchthaven Zanderij en ziet af van deelname aan een lunch met de Surinaamse president. Deze onverkwikkelijke gebeurtenis staat zo op het internet: ‘President of Ecuador, Rafael Correa left Suriname’s inauguration early after being dissatisfied by the treatment he received’. Schokkende taal die in Zuid Amerika van land tot land en van mond tot mond is gegaan. De berichten zijn van officiële zijde niet tegengesproken. Dat een buitenlands staatshoofd, nota bene binnen de Unasur-groep, ermee geconfronteerd wordt dat personen van ondersteunende diensten van de overheid zijn intieme zone mogen betreden, is onvoorstelbaar. Ook al betreft het veiligheidspersonen, dan nog blijft de regel van de interpersoonlijke afstanden van kracht. Dat een buitenlandse president in discussie moet treden met mensen van de ondersteunende diensten van het ministerie van Buitenlandse Zaken of van het Kabinet van de President over zijn behadeling, valt te betreuren. Een bekend gezegde luidt aldus: ‘het is geen kunst jouw gasten thuis onheus te behandelen’. Suriname is gewoon te kijk gezet. Het bericht op het internet is nu wereldwijd te lezen, ook in de Unasur-landen. Veiligheidsfunctionarissen doen belangrijk werk voor hun superieuren, doch dat verheft hen nog niet tot exclusieve personen. Je kunt zelf ook de vraag stellen of de veiligheidsmannen wel wisten tegen wie zij spraken. De blunder dat recentelijk een andere president niet volgens de gebruikelijke protocollaire regels werd opgewacht bij zijn aankomst op de luchthaven van Suriname, doch door een districtscommissaris werd verwelkomd, mag hier als een andere illustratie van onhoffelijkheid worden vermeld. De afdeling Protocol van het ministerie van Buitenlandse Zaken gaat in deze ontluisterende gebeurtenissen niet vrij uit.
Stanley Westerborg
[email protected]
