De Braziliaanse wetenschapper Paulo Freire schrijft in één van zijn werken het volgende. “De grote massa van de derde wereld is noch in staat, noch bereid haar lot in eigen handen te nemen, is niet rijp voor de vrijheid.” Ze moet dus “geleid” en “ontwikkeld” worden door binnenlandse elitegroepen. Deze zin spreekt boekdelen. Een volk dat niet bereid is zich kritisch op te stellen, zal in de afhankelijke positie blijven cirkelen. Waar is de trots van een mens? Recentelijk heb ik weer via de media vernomen dat er schoolpakketten zijn uitgedeeld aan scholieren door ministers en anderen. De regeringsautoriteiten bevestigen voor de zoveelste keer dat er grote armoede in Suriname heerst en dat gezonde, vitale ouders niet in staat zijn om hun kinderen van schoolbenodigdheden te voorzien. Het is een grote schande dat wij als bedelaars in de rij staan om schoolpakketten in ontvangst te nemen. Men moet zijn of haar ziel niet verkopen voor een pakket. Wat een grote tegenstelling in Suriname. Een directeur van een parastataal bedrijf verdient per maand SRD 300.000, terwijl de president van Suriname (de hoogste baas) een salaris van nog geen SRD 40.000 per maand verdient. Wat een rotzooi bij SBB. De secretaresse van SBB verdient per maand SRD 17.000, terwijl een volledig bevoegde leraar op een middelbare school nog geen SRD 4.000 per maand verdient. Aan de ene kant betaalt men een salaris van SRD 300.000 per maand aan een directeur en aan de andere kant deelt men schoolpakketten uit.
Het volk wordt apathisch
Voor de verkiezingen van 25 mei 2015 heeft men ons voorgehouden dat de economie van Suriname op wieltjes draait. Wij hadden hier en daar wel wat gehoord, maar van de echte financiële ravage waren wij niet op de hoogte. Als men de begroting over het dienstjaar 2016 met 50% gaat reduceren, dan kan ik nu als zeggen dat wij het de komende jaren verschrikkelijk moeilijk gaan hebben. De beleidsmakers hebben altijd wat tools om het volk van tijd tot tijd blij te maken met een cadeautje (schoolpakket), enkele computers uitdelen, enkele landbouwgereedschappen geven, een kleine financiële injectie van SRD 100 per ha te geven aan de rijstboeren, enkelen tot beleidsadviseur te benoemen, een grondbeschikking geven, een bevordering geven van enkele schalen, een directeur van een departement te benoemen etc. Op deze wijze gaat men het volk de komende jaren “zoet” houden. Kort voor de verkiezingen van 2020 gaat men weer de etnische snaren bespelen om de massa weer achter zich te krijgen. Chan zal weer als spookbeeld gebruikt worden. Vakbondsleiders worden goed geaccommodeerd, waardoor de cultuur van het zwijgen op deze wijze gestimuleerd wordt. De wetenschapper Paulo Freire zegt het volgende. “Het is niet de apathie van de massa, die tot de macht van de elite voert, maar het is de macht van de elite die de massa apathisch maakt”. Vaak hoor ik de mensen in Suriname zeggen: “Sluit je aan bij de machthebber, dan kunnen jouw zaken gemakkelijk geregeld worden”. Deze filosofie gaat men de komende jaren blijven propageren om het volk apathisch te maken.
De geschiedenis van Suriname moet herschreven worden
Tijdens de jaarrede heeft de president laten doorschemeren dat de geschiedenis van Suriname herschreven moet worden. Ik ben bijzonder blij met deze insteek van de president. “President, ik sta achter u, maar ik kan u de verzekering geven dat U met “losse flodders” geschoten heeft in het parlement.” De president van Suriname moet alvast een inventarisatie laten maken wat kundige Surinamers over Suriname geschreven hebben. Surinamers moeten hun land eerst goed leren kennen. Er is genoeg geschreven over Suriname, maar de boeken zijn slechts in de boekhandel te vinden, omdat wij de cultuur niet hebben om boeken te kopen. Ik zal slechts een paar namen van boeken opnoemen die tenminste in alle bibliotheken van alle scholen in Suriname aanwezig moeten zijn. Deze boeken kunnen altijd al naslag gebruikt worden. Alle scripties van afgestudeerden van het IOL, van de universiteit, van de hoge scholen moeten in alle schoolbibliotheken aanwezig zijn, waardoor onze leerlingen, studenten, docenten en ook leerkrachten die kennis ook in het onderwijs kunnen integreren.
Ik noem slechts de namen van enkele boeken:
1. Biografie van Pengel (door Hans Breeve
2. De geschiedenis van Suriname; van Stam tot Staat (Eveline Bakker, Leo Dalhuisen, M.Hassankhan e.a)
3 . De toekomst van ons verleden (Jules Sedney)
4. Suriname compleet; Surinaamse grensgeschillen (Lachman Soedamah)
5. Sustainable Toyrism Policy for Suriname (Henry Ori)
6. Vrede te midden van oorlog in Suriname (Eric R. Jagdew)
7. Jagernath Lachmon, een politieke biografie (Evert Azimullah)
8. Het district Commewijne: verleden, heden en toekomst (S. Moestadja en H. Ramadhin)
9.De historische ontwikkeling van de rijstbouw (H.Ramadhin)
10.Het district Nickerie in ontwikkelingsperspectief (H.Ramadhin)
11.Het politiek complot van Killinger in Suriname (D.A.G.Findlay)
12.Ontwikkeling van de zending in het Zuid-Caraibisch gebied, vooral onder de Hindostanen (Jan Schalkwijk)
Ik heb slecht enkele boeken opgenoemd, maar er zijn er nog veel meer. Deze boeken kunnen als naslagwerk dienen voor leerlingen, leerkrachten, studenten en docenten. Naast de geschiedenis van Suriname moeten wij de wereld-, maar vooral de contemporaine geschiedenis op de voet blijven volgen. Politieke leiders moeten ons niet proberen met mooie verhalen zand in de ogen te strooien door allerlei verhalen op te sommen over cultuur, wereldcrisis, herschrijven van de geschiedenis en de landbouw aanpakken. De moderne communicatie (Google, Wikipedia, Youtube) zorgt ervoor dat wij alle informaties over alle gebieden (onderwerpen) in onze huiskamer kunnen binnenhalen.
Hardeo Ramadhin
