Er zullen ongetwijfeld nog velen zijn die zich zonder enige inspanning heel goed zullen kunnen herinneren hoe het gesteld was met het deviezenverkeer in de periode voor het verkrijgen van de staatkundige onafhankelijkheid van Suriname op 25 november 1975. Het overmaken van vreemd geld naar het buitenland was voor de Surinamers in die tijd heel gemakkelijk. Er konden onder meer via de toenmalige Dienst Der Posterijen (thans Surpost) overmakingen van vreemd geld middels postwissels naar het buitenland plaatsvinden. Voor de omrekening van vreemd geld werd er dagelijks door bovengenoemde dienst bij de Centrale Bank de koersnotering opgevraagd. Ondergetekende van dit artikel was toen de boekhouder van de Dienst Der Posterijen. Uit de verkregen informaties bleek heel duidelijk dat de Surinaamse munteenheid, die nog in begin 1970 heel sterk stond, geleidelijk aan in waarde daalde ten opzichte van de Nederlandse gulden enz. Maar de Amerikaanse dollar werd waarschijnlijk vanwege het beleid van de overheid heel lang constant gehouden op dezelfde koersnotering. De toenmalige overheid had voor dit teken aan de wand niets ondernomen om de dalende waarde van het Surinaams geld tegen te gaan. Zulks is blijven voortgaan en de economie van Suriname is daardoor geleidelijk teruggevallen. Door het verkrijgen van de onafhankelijkheid op 25 november 1975 nam de daling aanmerkelijk toe van de Surinaamse munteenheid. De overheid was genoodzaakt om beperkende maatregelen te treffen in het deviezenverkeer. De overmakingen van vreemd geld werden beperkt. De overheid had na het verkrijgen van de staatkundige onafhankelijkheid geen nieuwe inkomstenbronnen als zodanig geopend om de financiële lasten die ongetwijfeld zouden ontstaan adequaat te kunnen opvangen. Door het ophouden van de Troepenmacht in Suriname heeft het land maandelijks een vermindering aan vreemde valuta van gemiddeld 20.000.000 Nederlandse gulden gehad. Daartegenover moest het zijn eigen leger bekostigen. Ook het doen instellen van een aantal ambassades in het buitenland en vervolgens voor het verkrijgen van een lidmaatschap van internationale organisaties waren zware lasten geworden voor de staat Suriname. Het land beschikte niet over voldoende middelen ten einde zijn financiële zaken zelf af te wikkelen. Het waren voornamelijk de uit Nederland verkregen verdragsmiddelen, die de ruggengraat vormden en als waarborg werden gesteld. Deze middelen werden voor vele zaken aangewend. Pas nadat het verstrekken van deze middelen door het ex-moederland werd stopgezet, werd duidelijk wat het Surinaams geld waard was. De Amerikaanse dollar kon dan niet langer op de vastgestelde waarde gehandhaafd worden. Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat de trend van de waardedaling van de Surinaamse munt reeds in het jaar 1970 werd ingezet. Het blijkt dat velen persoonlijke perspectieven zien in de politieke arena en daarom willen zij er in stappen. Het is heel belangrijk te beseffen dat personen die zich opwerpen als leiders van een natie behalve een hoge schoolopleiding ook over een bepaalde graad van wijsheid en organisatievermogen moeten beschikken. Bovenal moeten die personen humaan bewogen zijn. Alleen van die personen mag worden verwacht een evenwichtige sociale maatschappij te zullen kunnen helpen scheppen. Er is decennialang een verbroederingspolitiek gevoerd in Suriname. Wanneer er thans een nadere beschouwing wordt gemaakt van politieke leiders, die het land hebben geleid in de afgelopen decennia, valt daarbij op te merken dat er slechts enkelen waren die de ware bedoeling koesterden om het volk zonder aanziens des persoon te leiden naar welvaart en welzijn. Vanwege overwegend het etnische in de politiek is de ontwikkeling van Suriname aanmerkelijk achterwege gebleven. Er blijkt thans meer humaniteit te zijn in het leiderschap van Suriname. De enorme achterstand in de aanpak van vele sociale projecten worden thans zonder aanziens des persoon gerealiseerd.
Edward Marbach
