De uitdrukking ‘arrogantie komt voor de val’ heeft in de politiek zoveel voorbeelden opgeleverd dat het haast onmogelijk moest zijn om een herhaling te presteren. De Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken heeft middels haar woorden in de pers eigenlijk een gesprek met haar counterpart in Nederland afgewezen, maar zegt toch dat ze een gesprek niet uit de weg gaat. Normaliter zou men iets uit de weg willen gaan dat negatief, bedreigend of destructief is of op zijn minst ongewenst is. Een minister van Buitenlandse Zaken van een straatarm land als Suriname behoort bruggen te bouwen en geen muren op te zetten. Nederland is een hoog ontwikkeld land en komt in haast alle internationale beoordelingen in de top 10 voor, Suriname integendeel bengelt haast altijd in de onderste 10. Suriname en Nederland zijn twee tegenpolen. Nederland geeft alle indruk een gedisciplineerd, goed georganiseerd, goed ontwikkeld en een rijk land te zijn. Suriname geeft alle indruk een chaotisch en losbandig, onderontwikkeld en straatarm land te zijn waar de wetten van de jungle gelden. We zeggen straatarm, omdat dat de juiste benaming is voor landen waar de zorgsector op een mensonwaardig laag niveau zit en ziekenhuizen nauwelijks de basisdienstverlening kunnen bieden. Nederlanders hebben moeten inspringen om ziekenhuizen materiaal aan te bieden om mensenlevens te redden, op een moment dat de bedelaarsstaat niet in staat was om de ziekenhuizen en de artsen en specialisten tegemoet te komen. Suriname legt een vijandige en arrogante houding aan de dag, terwijl de bevolking van Suriname als het ware zou omkomen van de honger als Nederlanders niet zouden inkomen maandelijks en wekelijks met overmakingen en pakketten. Familieleden en vrienden worden door Nederlanders vaak gehaald naar Nederland door Nederlanders om aandoeningen die hier, in Suriname, niet behandeld kunnen worden, te laten behandelen. De heersende politieke elite – de hoge kaste volgens het heersende kastenstelsel in Suriname – heeft voor zichzelf een uitweg gezocht op Cuba om zich daar te laten behandelen, de rest van het volk mag creperen. Organisaties zoals ‘1 voor 12’ van de burger Louis Vismale moeten zich uitsloven om ernstige zieke patiënten naar buiten te sturen, dan worden familieleden van zieke burgers heel vijandig door de regering behandeld, want er is zogenaamd geen geld. Een land als Suriname, dat door een zodanig diep dal gaat en waar het land vaak tekenen vertoont van een bananenrepubliek, vanaf inmenging in rechtszaken tot de tot norm verheven corruptie, heeft geen recht om arrogant te doen tegen een land waarvan de burgers tienduizenden Surinamers te hulp schieten. De Surinaamse regering moet niet denken dat de arrogante houding van Suriname de Nederlanders die Surinamers helpen, koud laat. Er zijn Nederlanders die via de digitale weg dagelijks het Surinaams nieuws doorploegen. Wanneer ze bij elkaar komen dan informeren ze elkaar en bediscussiëren ze wat er zich in Suriname afspeelt, ook in de politiek. Elke onnodige aanval en arrogante vijandige houding van de Surinaamse regering jegens Nederland, komt ook over als een indirecte aanval op deze Nederlanders die zich meer dan de Surinaamse regering bekommeren om de dagelijkse noden van de Surinamers die economisch kwetsbaar zijn. Er is nog geen sociale onrust in Suriname uitgebroken, dankzij de Nederlanders die wekelijks bedragen en pakketten overmaken naar Suriname. In het internationale rechtsverkeer geldt in theorie de gelijkheid en gelijkwaardigheid tussen soevereine staten. De belichaming van deze waardigheid vindt plaats door staatshoofden en door ministers van Buitenlandse Zaken. De Surinaamse president heeft als persoon ruzie met een deel van de Nederlandse politiek, het is een vriendenruzie die geëscaleerd is door verraad. Het is een ruzie tussen ‘partners in crime’. De persoonlijke ruzie zal en kan niet vergroot worden tot een ruzie tussen twee naties, anders stevenen we af in de richting van Noord Korea. Met het bovenstaande is niet gezegd dat de Nederlandse regering een lieve houding heeft tegenover Suriname. We hebben hier vaker ook kritiek geuit over Nederlandse standpunten en besluiten over Suriname. Het punt dat wij willen maken is dat de kwetsbaarheid waarin Suriname verkeert, ons daartoe brengt dat wij zoveel mogelijk bruggen moeten bouwen. In de internationale wereld heeft Suriname heel weinig vertrouwde banden van betekenis, dat hebben we niet in de Caricom en ook niet in de Unasur. Amateuristen en naïevelingen rondom de president dachten dat ze Nederland even zouden kunnen vervangen met Frankrijk, maar inmiddels is hun domheid en ondeskundigheid bewezen. Welk land schiet Suriname het meest te hulp wanneer het land in de penarie zit? Het is Nederland of beter gezegd het zijn de burgers van Nederland. Er zijn ongeschoolde burgers die overdag geld en goederen ontvangen van Nederlanders en ’s avonds dezelfde gulle gevers de dood wensen onder aanvoering van bepaalde politici. De Surinaamse regering moet, terwijl ze haar waardigheid in acht neemt, de belangen van Surinamers die door de regering over het algemeen aan hun lot zijn overgelaten niet gaan schaden. Suriname is niet in de positie om een ruzie aan te gaan met Nederland. Deze landen voetballen namelijk in verschillende klassen en het verschil is hemelsbreed.
