Op 20 oktober 1853 is de dag waarop de eerste grote groepen Chinezen naar Suriname kwamen. De Chinezen zijn er gekomen om nooit meer weg te gaan en helpen het gezicht van Suriname bepalen. Via ondernemerschap, handel en de academische wereld hebben de Chinezen in Suriname een wezenlijke invloed gehad op de ontwikkeling en identiteit van Suriname. Het sterke punt van de Chinezen in Suriname is geweest hun aanpassingsvermogen en hun ondernemingsgeest. De Chinees behoort tot het identiteitsbeeld van Suriname. Thans worden de Chinezen in Suriname verdeeld in twee groepen: de Surinaamse Chinezen en de nieuwe immigranten. In de ondernemerswereld bestaat er hier en daar antipathie tegen deze groep. In de eerste plaats zouden zij een aandeel hebben verworven in de handel die Surinamers toebehoorde. Verder is er de klacht dat al het verdiende kapitaal in Suriname wordt geëxporteerd, waardoor niets blijft hangen. Uit de Wereld Feesten Almanak halen we over de Chinezen de volgende informatie. De komst van de eerste Chinezen naar Suriname dateert van 1853 en deze had te maken met de naderende afschaffing van de slavernij in Suriname welke op 1 juli 1863 plaatsvond. Het punt was om vervangende arbeidskrachten aan te trekken. De opvattingen waren toen op dit stuk verdeeld. Sommigen vonden dat de overheid, die de slaven zou vrij laten, moest zorgen voor vervangende arbeid. Anderen vonden dat de plantage-eigenaren zelf voor de vervanging moesten zorgen. Deze laatste zienswijze was de dominante zienswijze in het Nederlandse parlement. Intussen hadden Engeland en Frankrijk stelling genomen om verkapte vormen van slavernij uit te bannen. Arbeiderswerving op particuliere basis waren in hun koloniën niet meer mogelijk. Dit resulteerde erin dat de ogen van de planters gericht waren op China.
Op 20 oktober 1853 werd door de koloniale overheid een eerste groepje uit Java afkomstige Chinezen overgebracht. Tussen 1858 en 1870 werden ruim 2500 Chinezen onder contract vanuit China gehaald. Daarvan was de eerste groep van 500 Chinezen geregeld vanuit de regering. De rest kwam daarna op particulier initiatief. Sinds 1865 gebeurde dat door de daartoe speciaal te Amsterdam opgerichte ‘Immigratie-Maatschappij’. Deze maatschappij liet in 5 jaar tijd ca. 2000 Chinezen uit Hong Kong overkomen. Na 5 jaren besloot men om maar ermee te kappen. Chinezen waren dure arbeidskrachten met een relatief laag rendement. De contracten van de Chinezen duurden 5 jaar. Vrijwel nooit gingen de Chinezen ervoor om de contracten te verlengen, landbouw was immers niet de voorkeur van de Chinezen. Velen gingen terug omdat het moeilijk was geweest om Chinese vrouwen naar Suriname te brengen. Voor het aangaan van een arbeidscontract voor het buitenland had een Chinees de toestemming nodig van zijn ‘clanraad’. Getrouwde vrouwen kregen deze toestemming nooit. De Chinezen van Suriname zijn afkomstig uit verschillende gebieden. De immigranten uit Zuid-China behoorden voornamelijk tot twee volken: de in Kwantoeng levende Hakka Chinezen. Zij zijn oorspronkelijk afkomstig uit Noord-China. Zij zijn thans de belangrijkste groep onder de Surinaamse Chinezen. Maar we kregen ook de Hoklo-Chinezen uit Foetjien. Deze twee groepen hadden elk hun eigen gewoonten, zeden en taal. Opvallend is dat er onderling een sterke animositeit heerste. Niet iedereen was in Suriname happy met de Chinezen. Dat had te maken met vooroordelen, economische overwegingen en vrees voor negatieve rassentimenten en spanningen. In het thuisland waren de machthebber ook niet blij met de immigratie vanwege mogelijke uitbuiting.
China verbood uiteindelijk alle contractemigratie. Engeland sloot in 1870 de haven van Hong Kong voor georganiseerde emigratie voor landen die geen Britse bezitting waren. Ook Portugal werd onder Chinees-Engelse druk gedwongen hetzelfde te doen met de haven van Macao in 1875. Alleen vrije emigratie onder staatstoezicht werd nog toegestaan. De Nederlandse regering zag toen in dat zij niet langer afzijdig kon blijven en besloot zelf de werving van arbeidskrachten ter hand te nemen. We denken aan de Britsch Indische en de Javaanse immigranten. We zien dus dat de komst van de verschillende bevolkingsgroepen in Suriname aan elkaar zijn verbonden. Ontwikkelingen bij de ene bevolkingsgroep leidden tot de komst van de andere bevolkingsgroep. Uiteindelijk werd het een mooie bloementuin welke internationaal wordt erkend en bewonderd, voornamelijk vanwege de manier waarop er wordt samen geleefd. De komst van de Surinaamse Chinezen is een verrijking geweest van de Surinaamse economie en cultuur. Deze groep heeft zijn stempel gedrukt in Suriname en heeft zelfs een president opgeleverd. De komst van de Chinezen 163 jaar terug is een zegen geweest voor de vorming van de Staat Suriname.
