De schietpartij enkele dagen terug waar drie rovers het leven hebben gelaten en 1 in het ziekenhuis ligt, heeft aardig veel aandacht opgeëist de laatste dagen. Het gaat om een beroving die aan het einde fataal afliep voor een deel van de rovers. Met zijn vieren waren ze een winkelier aan het beroven die herrie maakte. Buren raakten gealarmeerd, politie werd gealarmeerd, de rovers moesten onverrichterzake vluchten. Op straat ontstond een vuurgevecht waarbij de politie de overhand nam. Drie rovers lieten het leven op straat, een vierde werd later thuis aangehouden en is onder bewaking in het ziekenhuis. Dit bericht drukt ons met de neus op de feiten wat betreft enkele zaken. Ten eerste dat burgers alert moeten zijn, want er schijnt geruime tijd een verruwing en toename aan de gang te zijn wat betreft gewelddadige berovingen. Critici stellen dat deze ontwikkeling bevorderd of aangewakkerd is door een ogenschijnlijke verzwakking van de capaciteit van de politie om preventief te surveilleren en te rechercheren en soms ook om repressief uit te rukken. Verder zou ook een rol spelen de voortijdige invrijheidsstelling van onder andere enkele zware criminelen en recidivisten die door minister Edward Belfort van Juspol doorgedrukt is tijdens de vorige regeerperiode. Ondanks kritiek op de lijst, heeft deze minister, zich schuilend achter het advies van een commissie, zijn plan zonder meer uitgevoerd. Nu is hij een grote criticus van de minister van Juspol, maar hij vergeet daarbij te zeggen dat hij tientallen zware criminelen en recidivisten het gevoel heeft gegeven dat hij achter ze staat en dat de oppositie niet van ze houdt. Hier hebben we op het loslaten van veroordeelden, waarvan de rehabilitatieprocedure en de reclassering niet waren voltooid. Belfort gaf toen ook op de staatsradio behoorlijk af op Chan Santokhi, de minister van wie hij de stok op Juspol overnam en de oppositieleider en voorzitter van de grootste oppositiepartij. Wat de laatste schietpartij ook op duidt, is dat er vreemdelingen in de zaak zijn betrokken. Over Guyanese criminelen die hier hun ding doen hebben we hier eerder geschreven in verband met het toelatingsbeleid dat aan de orde komt wanneer we hordes buitenlanders collectief naturaliseren. De media en de politie zelf presenteren geen beeld over de betrokkenheid van vreemdelingen in de gewelddadige crime in Suriname. Guyana, Jamaica en Trinidad zijn landen waarvan de burgers zonder visum naar Suriname mogen afreizen, maar waar de gewelddadige crime enorm hoog is. We schreven ruim een jaar terug dat het ons opviel dat Guyanezen hier veel betrokken zijn in gewelddadige crime en ook bij buurt- en huiselijk geweld. Vaak vluchten ze gemakkelijk langs onze open grenzen terug naar hun land van afkomst. We schreven toen ook dat er landen zijn die zich internationaal profileren wanneer het gaat om bepaalde specifieke soorten van criminaliteit. Burgers uit bepaalde Afrikaanse landen die wij ook hier herbergen, blinken uit in het oplichten van goedgelovige en gierige mensen o.a. met ‘scams’. Deze personen zouden hun praktijken ook hier in ons land hebben uitgevoerd en zijn gepakt. In deze Afrikaanse landen wordt er ook business gedaan met lichaamsdelen van overleden personen, waarbij we denken aan grafschendingen. We herbergen hele hordes Aziaten hier in het land. Het wordt de ondernemende Aziaten die hier een business willen opzetten en werkgelegenheid willen creëren het knap moeilijk gemaakt, met de nadruk op de Indiërs. Voor Chinezen, in alle soorten en maten, wordt de deur wagenwijd opengemaakt, al gaan ze hier concurreren met de lokale nijverheid en de Surinaamse MKB’s. Wanneer het gaat om de Aziaten, moeten wij alert zijn op met name mensenhandel en mensensmokkel, waarbij de burgers uit het eigen land uitbuit en onderdrukt. Suriname is al beschuldigd van het toestaan van moderne slavernij en deze beschuldiging is versterkt door de huidige minister van Juspol. Deze uitbuiting kan niet alleen plaatsvinden in afgesloten fabrieken en werkplaatsen in het stedelijk gebied en het binnenland, maar ook binnen de huishoudens. Vreemdelingen nemen wanneer ze verhuizen hun crime waarin ze gespecialiseerd zijn of hun kwetsbaarheid om slachtoffer te worden en waarmee ze internationaal profileren, mee naar de nieuwe landen. Ze doen wat hun het meest voor de hand ligt en voor hun het meest natuurlijk is. Er zijn zo landen die bekend zijn om hun burgers die slachtoffer worden van mensenhandel. We herhalen hier weer dat Suriname de ogen niet moet sluiten voor Islamitisch radicalisme in Suriname die gemakkelijk kunnen ontstaan in religieuze haarden die bezoek krijgen van zogenaamde geestelijken uit o.a. Pakistan, Afghanistan, India en Indonesië. Met het bovenstaande zeggen we niet dat alle vreemdelingen hier criminelen zijn. We zeggen ook niet dat de politie moet gaan discrimineren en vreemdelingen lastig moet gaan vallen. Wat we wel nodig achten, is dat de Surinaamse politie en de inlichtingendiensten extra alert zijn en nu zaken doen op basis van de statistieken. Dan zal blijken dat de focus van de politie op de verschillende segmenten van de samenleving, in het kader van de preventie, moet worden aangepast.
