Bij het grootste deel van de Surinaamse bevolking leeft de wens, dat de regering die nu ruim twee jaren aanzit, haar toegezegde beloftes eindelijk waar maakt en naleeft. Zo niet, dan moet zij het beleid omgooien en wel zo danig dat het leed enigszins verzacht wordt waardoor men een gerustgesteld en veilig gevoel verder kan leven.
Als de president, dhr. D.D. Bouterse belooft dat ons geliefd land over enkele jaren in ontwikkeling komt en dat het beter zal gaan dan rijst gelijk de vraag hoe verder als dat niet het geval zijn. In dat geval zal hij de eer aan zichzelf moeten houden en als dat überhaupt niet gebeurt, dan zal het volk zelf het oordeel vellen in 2020 door de kracht van het potlood te gebruiken. Dan zal het volk kiezen voor een nationale leider met passie, iemand met een hoge visie en een leider die mee leeft en het echt meent met het volk.
Een leider, die met beide voeten op de grond staat en zichzelf wil opofferen voor land en volk; zoals: Julius Nyerere (Tanzania ), Mahatma Gandhi, Indira Gandhi & Jawaharlal Nehru (India), Nelson Mandela (Zuid-Afrika), Benazir Bhutto (Pakistan), Fidel Castro (Cuba), Sukarno (Indonesië), Thein Sein en de moedige mw. Aung San Suu Kyi (Birma, thans Myanmar) en Jose Mujica van Uruguay. Hij doneert liefst 90% van zijn salaris aan goede doelen.
Als wij de minister van Financiën, Gillmore Hoefdraad, moeten geloven, dan zitten wij op rozen, want volgens hem heeft Suriname de betalingsbalanssteun van het IMF niet meer nodig. Maar toch staat het verschil van inzichten op twee punten nog steeds recht overeind, t.w. de afbouw van de EBS-subsidie en de brandstofbelasting.
Voorts stelt Hoefdraad dat de wisselkoers een vrij stabiel niveau heeft bereikt; echter wijst de realiteit anders uit en in de praktijk merken wij daar haast niets van. Laten wij het voorbeeld nemen van India. Een land met bijkans 1.3 miljard inwoners behoort thans tot één van de snelst groeiende economieën ter wereld. Ons land met een bevolking van 541.638 inwoners heeft wel de potentie om tot ontwikkeling te komen en we beschikken ook nog over voldoende natuurlijke hulpbronnen en over een vruchtbaar land. Maar toch….
Waarom het Surinaamse volk niet kan profiteren van dit alles is naar alle waarschijnlijkheid te wijten aan o.a. het ontbreken van goede ontwikkelingsplannen, gemis aan goede en eerlijke leiders en een overvloed aan de corruptelingen die het niet met het land en met het volk menen. Aan deze huidige onhoudbare situatie dient zo spoedig als mogelijk een halt te worden toegeroepen. De regering, c.q. de president moet nu ook eens eindelijk ernstig rekening willen houden met de wensen en grieven van het volk, zodat zij een goed bestaan kunnen hebben en niet met de dag verder gaan verpauperen. Hopelijk zal de president zijn gedane beloften nakomen. En laten wij hopen dat de fractieleider van de NDP, dominee Misiekaba, ons kan overtuigen wanneer hij stelt dat dat de regering bezig is met beleidsombuiging.
Tenslotte een citaat van Mahatma Gandhi: “De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen, maar niet ieders hebzucht”.
Roy Harpal
